Strangers To Soulmates

Deel 26

POV Emma,

We waren nog steeds wat aan het lopen. Hoe meer we liepen hoe vaker we hutjes tegen kwamen van verschillende mensen. Ze hadden hier de raarste padden namen. Zoals: Catrinapad, Louloupad en nog veel meer. We op een lange schelpenpad dat Rosalinalaan heten. Ik zat een beetje om me heen te kijken. "Kijk daar is een restaurantje.". Ik keek naar voren en zag daar inderdaad een klein restaurantje staan. "Wat schattig hij is zo mini.". Ik hoorde Milo lachen van Riley haar reactie. Er stonden allemaal hutjes met dingen te doen. Er was een bowling baan, game hal en natuurlijk een restaurantje. "Het is niet heel groot hier.". Zei ik toen we dichterbij kwamen. "Nee dat klopt.". Zei Matthy die weer eens naast me liep.

"Ah zullen we gaan bowlen vanavond!". Riep Louisa opgewonden. Ik zuchte. "Nou ik weet het niet hoor.". Zei ik tegen haar. "Kom op Em dat is leuk.". Milo sloeg een arm om me heen. "Ik haat bowlen. Ik ben er gewoon niet goed in.". "Vast wel.". Ik schudde heftig mijn hoofd. "Alstjeblieft Em.". Lousia kwam naar me toe gelopen. En ze ging zitten op haar knieën. Smekend met puppy ogen keek ze me aan. "Waarom ben ik de enige die bowlen niet leuk vind.". Sprak in de groep. "Ik vind het niet geweldig maar ik haat het niet.". Zei Kevin. Ik keek hem met geïrriteerde ogen aan. Hij grinnikte en ik keek weer naar Louisa. "Jeez okay dan.". Louisa ging gelijk juichen en springen en gaf me een knuffel. Ik lachte zacht en sloeg me armen om haar heen.

"Kom laten we naar de game hal gaan!". Riep Robbie enthousiast. De jongens liepen gelijk hard naar de game hal. Riley en Louisa volgde langzaam. Ik zuchte en haalde me hand door me haren. Ik keek snel om me heen voordat ik achter ze aan liep. Maar iemand trok mijn aandacht. Het was een man die me heftig aankeek vanaf een afstand. "Emma!!". Riep iemand. Ik keek en zag dat Raoul er stond te wachten. Ik keek weer terug naar de plek waar de man stond maar hij stond er niet meer. Huh? Hoe kan hij nu zomaar weg gaan? "Kom je?". Riep Raoul weer. 

Ik schudde me hoofd en liep toen naar Raoul toe. "Wat was er?". Was het eerste wat ik hoorde toen ik dichterbij kwam. "Dacht dat ik iemand zag.". Zei ik en we liepen samen naar binnen. "Wie dan?". Vroeg hij door. "Maakt niet uit.". Ik schudde het maar van me af. Hij hoeft niet alles te weten. Ik kwam binnen in de gamehal met schreeuwende mensen. Ik keek rond en zag dat de jongens al een spel hadden gekozen. Ze waren druk bezig. Zelfs Riley en Louisa zaten een spel aan het doen. "Ik heb echt helemaal niks met games.". Zei ik. Maar Raoul was al afgeleid. Ik rolde me ogen en liep naar Riley en Louisa toe.

Die zaten 'just dance' aan het doen. Ik ging er maar bij staan. Ik lachte met ze mee met de spellen. Maar ik had hield er echt niet van. Mijn hoofd zat heel ergens anders. Wie is die man die daar zonet naar me zat te staren. Wat moet hij van me? Heb ik hem wat aangedaan? Me gedachten werden onderbroken door een telefoontje. Ik pakte me telefoon uit me broekzak en zag een onbekend nummer staan. Wie zal dit nou zijn?. Ik drukte op beantwoorden en bracht hem langzaam naar me oor. Ondertussen liep ik richting buiten. Even een rustige plek zoeken.

Onbekend nummer                  Emma

"Goedemiddag mevrouw spreek ik met Emma Brown?".

"Daar spreekt u mee.".

"Ik heb helaas slecht nieuws voor u over u jongste broertje Elyas Brown.".

"Wat dan?".

"Meneer Elyas Brown is vanochtend niet aangetroffen in zijn cel vanochtend.".

"Huh hoe kan dat dan?".

"Laat me alstublieft uitpraten.".