Strangers To Soulmates

Deel 42

POV Emma,
*Volgende dag*

Ik zat op de bank met een dekentje en een bakje thee in me handen tv te kijken. De jongens waren boven een YouTube video aan het opnemen. Het was denk ik ergens rond 3 uur toen ik mijn telefoon hoorde gaan. Het was Eliza. Ik nam op en bracht de telefoon naar me oor.

"Hey Eliza, wat is.".

"Hey zussie ik ben net geappt door onze biologisch ouders en heb een tijd en plek.".

"Okay en?".

"We doen het rond half 6 we doen het bij de Humphrey's restaurant.".

"Okay is goed."

"Top dan zie ik je straks.".

"Jap zie je zo."

Ik hing de telefoon weer op en nam een slok van me thee. Het staat nu officieel vast. Vanavond ga ik me ouders ontmoeten. Ik begon al een beetje
zenuwachtig te worden. Wil ik dit wel? De vraag spookte door me hoofd. De deur ging opeens open. Het was Riley. "Waar zijn de jongens?". Vroeg ze gelijk. "Boven youtube video aan het opnemen.". Ze knikte. Ze liep naar me toe en ging naast me zitten. "Wat kijken we?". "Serie.". "Ja dat zie ik ook maar welke.". "Originals.". "Mmm.". Ik keek haar aan met een blik. "Wat?". "Is dat alles wat ik krijg. Mmm.". Ze lachte "Ja dat klopt." Ik gaf haar een duwtje en keek geïrriteerd terug naar het scherm. "Wat ga je vanavond doen?". Vroeg Riley toen om een gesprek te starten. "Ik uhm... Ga vanavond uit eten.". "Oeh lekker waar?". "In het Humphrey's restaurant.". "Ah die is goed, met Matthy zeker?". Vroeg ze enthousiast. "Uhm.. Nee.".

Ze draaide zich om naar mij en keek me aan. "Met wie dan?". Ze bracht haar handen naar haar mond van schrik. "Ga je vreemd.". Vroeg ze fluisterend. Ik keek haar met grote ogen aan en gaf haar een duwtje. "Wat nee natuurlijk niet wat denk je wel niet van mij.". Ze zuchte opgelucht. En begon een beetje te lachen. Maar ze zag me gezicht en keek gelijk weer serieus. "Met wie ga je?". Vroeg ze nu serieuzer. "Ik ga me biologische ouders ontmoeten.". Ze keek me geschrokken aan. En zei even niks meer. "Ik weet niet of Robbie je dat verteld heeft. Maar tijdens het etentje kwamen me biologische ouders langs. Die wouden heel graag met mij en me zusje en broertjes praten en ontmoeten. Maar het was geen goeie timing.". Riley die knikte en luisterde aandachtig.

"Eliza die wouw de volgende dag praten. Zij en Edward en Elyas wouden heel graag onze biologische ouders ontmoeten. Ik wouw het eigenlijk niet maar ik wouw ze niet alleen laten. Dus ben maar vanstag gegaan." Riley keek me nogsteeds aandachtig aan. "Ben je bang?". Vroeg ze voorzichtig. "Beetje maar vooral zenuwachtig.". "Ze zullen vast aardig zijn.". Ik hing me hoofd achterover en keek naar het plafon. "Vast wel en daar gaat het ook niet over. Maar de uitleg ben ik vooral bang voor.". "Uitleg?". "Ja uitleg waarom ze me hebben achtergelaten.". Ze knikte maar antwoorde pas na een paar minuten. "Weet Matthy dit?". Ik schudde me hoofd. "Nee nog niet.". "Wil je het niet vertellen?". Vroeg ze. Maar ik haalde me schouders op. "Ik weet het niet, straks is hij er niet mee eens en wordt hij boos.".

"Wel nee joh.". Riley ging dichterbij me zitten en raakte me hand aan. "Hij houd van je Em. Hij zal niet zomaar boos op je worden geloof me nou maar.". Ik knikte. Ik aaide met me duim over haar hand heen en voelde toen iets van een ring. Ik keek naar haar hand en zag een ring op haar wijsvinger. "Sinds wanneer heb jij die ring?". Vroeg ik verbaasd, terwijl ik met me vinger over de ring heen ging. "Uhm.. Ja sinds eergisteren.". "Oeh leuk waar heb je die gekocht.". Riley was even stil en ze haalde haar hand weg. Ik keek haar aan en ze hield haar hand omhoog. "ROBBIE HEEFT EEN AANZOEK GEDAAN!". Riep ze hard. Ik stond versteld. "WAT!!! NEE Omigod ECHT!!". Ze knikte enthousiast en hield haar ring vrolijk omhoog. "AAAAHHHH!!". Gilde ik hard. "WAT SUPER!!". Ik zag de blijdschap van haar gezicht afspatten en gaf haar een knuffel. "Ben zo vreselijk blij voor je!".