Strangers To Soulmates

Deel 29

POV Emma,

Ik voelde me langzaam weer wakker worden naar realiteit. Ik wreef met mijn handen in mijn ogen en probeerde ze te openen. Maar het was donker in de kamer. Het duurde even voordat me ogen gewend waren aan het donker. Ik voelde plots een stevige pijn in mijn linker enkel. Ik wreef nog een keer in me ogen. Langzaam kwam er licht binnen in mijn ogen. Ik zat in een kamer een donkere kamer. Er zat een klein raampje waar net geen persoon door zou kunnen. Ik duwde me met moeite omhoog en kon zitten. Ik voelde me hoofd spinnen. Alles wat ik deed, deed pijn in mijn hoofd. Ik trok me benen omhoog maar dat werdt tegengehouden.

Ik keek naar me enkel. Er zat een gekke enkelband op. Die werdt vastgemaakt met kettingen. Die kettingen lijden naar een muur. Daar zaten verschillende soorten hendels. Met allemaal nummers. Ik volgde de ketting met mijn ogen naar het eind punt. In de andere kant van de kamer zag ik een schim zitten. Ik keek even goed en wreef nog een keer in me ogen. Het waren twee schimmen. Wie zijn dat nou weer? "Emma?". Hoorde ik een mannen stem zeggen. 1 van de schimmen kroop richting het kleine licht van het raampje. Het was Edward. "Edward?!". De volgende schim kwam ook aangekroppen. Het was Elyas. "Omigod.". Ik wouw naar ze toe kruipen en ik kwam best ver. Maar mijn enkelband die hield me tegen. "Wat doen jullie hier?". Vroeg ik.

Elyas kroop met moeite naar me toe.
Ik probeerde ook vooruit te komen. Maar de ketting zat ook vast tegen de grond waardoor ik niet veder kon. Elyas die deed wel zijn best. Hij lag al op de grond en stak zijn hand uit. Met moeite greep ik zijn hand vast. Elyas zuchte uit opluchting. "We zijn meegenomen.". Antwoorde Edward. Die iets veder achter Elyas zat. Ik zag tranen in Elyas zijn ogen komen. "We komen er wel uit Elyas. Echt waar.". Zei ik tegen hem. Maar ik zag in zijn ogen dat hij het niet geloofde. "Niemand zal mij komen redden.". Zei Edward. "Mij ook niet.". Antwoorde Elyas daarna. Ik wreef over zijn hand heen en gaf hem een klein glimlachje. "Geloof me nou we komen er wel uit.".

"Ja geloof je grote zus Elyas die weet altijd alles beter.". Ik schrok en liet de hand van Elyas los. Er stond een persoon bij de deur. Het was een man een donker gekleurde man. Hij was helemaal gekleed leer. "Wie de fuck ben jij nu weer.". Zei ik tegen ze. Hij keek boos, en geïrriteerd op mijn antwoord. Hij liep naar me toe met stampende voeten. Ik ging recht zitten en schoof me steeds veder naar achteren. Tot dat de ketting om mijn enkel niet meer veder kon. Hij greep mijn hand en trok me omhoog. Zijn gezicht was heel dicht bij die van mij. Ik rook zijn adem in mijn gezicht. "Ik kan je arm van je lichaam rukken. Als je nog een keer zo reageert.". Ik trok me arm los en keek hem recht in zijn ogen aan. "Ik hou zeker mijn mond niet. Zeker niet voor iemand die niet eens zijn tanden kan poetsen!".

De boosheid in zijn ogen werden groter en groter. Hij greep plots mijn keel. Zijn grote sterke handen blokeerde mijn luchtpijp. Ik probeerde hem met mijn handen hem weg te duwen. Maar ik kreeg het niet voor me kaar. "Stop!!!". "Niet doen!!". Hoorde ik Elyas en Edward roepen. Ik hoorde ketting tegen de grond aan slaan. "Je vermoord haar gek!!!". Riep Elyas. Maar de man gaf er geen aandacht aan. Hij keek me alleen maar aan met zijn boze ogen. Ik voelde me me lichaam uit me lijf glippen. En de kracht uit me armen verliezen. "Peter!!! Laat haar los!!! We hebben haar langer nodig.".

De lange man liet me keihard vallen op de harde stenen. Kuchend en hijgend kwam ik opadem. "Gaat het?". Hoorde ik Edward vragen. Ik knikte en keek naar de zwarte laarzen van de man die nog steeds voor me stond. Ik keek omhoog naar de donkere duisterder ogen van de man. Hij glimlachte en liep toen terug naar de deur. Daar stond nog een man. De man zat met zijn handen in zijn broek naar me te kijken. Met een hele grote grijns op zijn gezicht. "Max?". Vroeg ik. De grijns op zijn gezicht werdt groter toen ik zijn naam uit sprak. "Wat fijn dat je er ook bij kan zijn Emma.". Ik keek hem boos aan en wouw wat zeggen. Maar Elyas die was me voor. "Waar is Eliza waar heb je haar gelaten.". Ik keek hem geschrokken aan. Elizabeth is hier?