Take care of you ~ Jenlisa

27.BÖLÜM

Kitabı baştan okuyunca çok hoş bir kitap olduğunu fark ettim ve devam ettirmeye karar verdim. Yani bu mükemmelliği harcayamam🥺 Jenlisa çok şirin🥹

~

Lisa

Evin önüne geldiğimizde Jennie'ye döndüm " hadi gir güzelim." bedenine yaklaşıp dudaklarımı yanağına bastırdım.

Geri çekilecekken kollarını boynuma sarıp engelledi " Gitmesen olmaz mı?"

-Mecburum, annem çağırıyor.

Hafifçe geri çekildi, göz göze geldik " içimde kötü bir his var..."

Sıkıntıyla iç çektim " ne gibi?"

Alnını alnıma yaslayıp boynumdaki kollarını sıkılaştırdı " sanki seni son görüşüm olacakmış gibi.."

Kalbime giren ağrıyla vücudum korkudan titredi. Haklı olabilir, babamın ne yapacağını kestiremiyorum. Annem zor durumda olmasa bana o mesajı atmazdı.

Dudaklarımı dudaklarına bastırıp geri çekildim. Yanaklarını kavradım " geleceğim güzelim, söz.."

Gözlerinin dolduğunu görünce içim cız etti " söz mü?"

Yutkundum " söz."

Umarım babam olacak pislik anneme bir şey yapmamıştır.

-Gitmeliyim.

Kollarını belime dolayıp sıkı sıkı sarıldı. Sarılışına karşılık verirken dudaklarımı saçlarına bastırıp kokusunu içime çektim.

Jennie " dikkatli ol."

Geri çekildiğimizde hafifçe gülümsedim " olacağım."

Arka arkaya yürüyerek bedeninden uzaklaşmaya başladım. Gülümseyerek el sallarken suratında endişeli bir ifade vardı. Öpücük attım, öpücüğüme karşılık verdi.

Arkamı döner dönmez kalbimdeki sızı kendini daha çok belli etmeye başladı. Babam olacak pislik yüzünden duyduğum endişe.

Ölmekten değil, Jennie'yi bu pis dünya da tek başına bırakmaktan korkuyorum..

•••

Evimizin önünde toplaşan kalabalığı görünce kalbim korkuyla atmaya başladı.

Bu da ne böyle??

Koşa koşa evin önüne geldiğimde winter kalabalığın içinden çıkıp karşımda dikildi " Lisa??"

-Ne bu kalabalık?

Winter " silah sesi duyuldu, sizin evden."

Tüylerimin diken diken olduğunu hissettim..

Annem...

İçeriye doğru adımlarken winter kolumu kavrayıp durdurdu " Lisa, dur lütfen!"

Kolumu sertçe çekip ellerinden kurtardım " annem söz konusuysa durmam!"

Koşa koşa bahçe kapısından içeriye girdim. Cebimdeki anahtarları çıkarıp açacağım esnada kapı açılınca korkuyla geriye doğru adımladım.

Annem ağlayarak kollarını boynuma doladı " böyle olsun istememiştim-m..."

-Anne, noldu??

Geri çekildi, ağlamasını durduramıyor..

Annem " baban..."

Annemin yanından geçip içeriye adımladığımda babamın yerde kıvrandığını fark ettim. Beni görünce elini bana doğru uzattı " L-lisa...lütfen...yardım et-t."