Sevgilimin fotoğrafının altına gelen birkaç yoruma bakıp gülümsedim. Tek dertleri bizdik. Ya ayrılmamızı yada birbirimizi bırakmamızı istiyorlar.
"Buluşmanın saati yaklaşıyor artık gitmeliyiz."
Sevgilimin sesini duyduğumda kafamı telefonumdan kaldırıp ona gülümsedim.
"Haklısın. Bu buluşma önemli olacak. Hadi gidelim."
Masadan kalkıp elini tuttuğumda gülümsemişti. Birlikte arabaya bindiğimizde ormanlık alandaki eve doğru yola çıkmıştık. Yolumuz çok uzun değildi. Ev ormanın girişine gizlenmişti. Evin önüne geldiğimizde arabadan inerek kapıya doğru yürümüştük. Yoongi elini kapıya uzatarak iki kez tıklatmış ardından duraksayıp üç kez daha tıklatmıştı. Bu aramızdaki şifreydi. Kapı açıldığında elinde silahla bize bakan Jungkooka gülümseyip içeriye geçmiştim.
"Bakıyorum da gene formundasın Jungkook Shi." Arkamdan gülme sesleri ve tahta zeminde çıkan ayakkabı seslerini duyduğumda peşimden geldiklerini anlamıştım. Koltuğa oturarak sehpanın üzerindeki haritalarla bakışırken diğerleride koltuklara yönelmişti. Yoongi yanıma Jungkook ise karşıma oturduğunda tekrar konuşmuştum.
"Son baskında çok fazla kayıp yedik. O rezidans kaç para cidden haberleri yok." Gülüşmeler duyduğumda kafamı kaldırmıştım.
"Sonraki teslimatın malları da o evdeydi değil mi?"
Jungkook kafasını sallayarak beni onayladığında dirseklerimi dizlerimin üzerine koyarak kafamı ellerimin arasına almıştım.
"Yeni mallar almak çok pahalıya gelir. Paraların çoğu baskında gitti. İspanyolları da bekletemeyiz."
Tekrar konuştuğumda sevgilim elini omzuma koymuştu.
"Polisin yaptığı açıklamada öldürülen insanlardan bahsediyor. Evdeki kurşunlar bulunmuş."
Jungkook konuştuğunda Sevgilim de onu onaylamıştı. "Kurşunların bulunması kötü oldu. Sahi bu evde kurşunlar nereye saklanmıştı?"
"Parkelerin altına. Koltukların altındaki parkeleri kaldırıp onların altına koymuştuk. Evimi talan etmiş olmalılar kurşunları bulduklarına göre." Bu kez ben konuştuğumda beni onaylamışlardı.
