Risky Love/Hyunlix√

3. İcraat

İyi okumalar...♡♡♡

<><><>

"Canın mı yanıyor Lee Felix?"

Dudaklarından çıkan ismim ve soyadımla ilk başta hiçbir tepki vermemiş, sadece sertçe yutkunabilmiştim.

"İsmin bu değil mi, Felix?"

"Gittin üşenmeden beni mi araştırdın?"

Ses tonuma yansıyan küçümseyici tutumla, benden başka bir şey söylememi bekliyor gibi sırıtışı yüzünden solup dolgun dudakları düz bir çizgi halini almıştı.

"Ee sicilim nasılmış?"

"Beklediğim gibi tertemiz."

"Beklediğin gibi?"

"Yakalanacak kadar aptal birine benzemiyorsun çünkü."

Kolumdaki tutuşu yavaşça çözülürken sızlayan kolumu kendime çekerek elimle birkaç kez sıvazlamıştım.

"Nasıl birine benziyorum?"

Kolumu ovalamaya devam ederken tek kaşımı kaldırarak merakla yüzüne bakmıştım. Bununla çehresine yan bir gülüş hakim olmuştu.

"Zeki ve güzel."

"Zeki olduğum doğrudur. Teşekkür ederim polis bey. Ama güzel yerine sexyi tercih ederim."

Göz kırpıp gülümsemem ile bakışları gülüşümde uzun bir süre oyalanmıştı.

"Gitmene izin veriyorum. Hadi sevgilini bekletme."

Bakışlarını dudaklarımdan kaydırarak irislerime çıkarttığında gülmemek için kendimi zorladım.

"İlk olarak gitmek için senden izin aldığım falan yok. İkincisi ise kapıda bekleyen kişi sevgilim değil. Bu seni ilgilendirmiyor ama neyse. Hadi hoşçakal. Umarım bir daha görüşmeyiz."

Dedikten sonra ellerimi ceplerime sokarak dükkanın kapısından çıkacağım sırada sesini duymuştum. Bununla bende dahil dükkanda ki herkes ona dönmüştü.

"Senin peşini bırakmayacağım. Şansına küs sexy Lee Felix."

Sexy kelimesini bastırarak söylemesi ile kocaman kahkaha patlatmıştım. Kabul edelim bu durum biraz utanç vericiydi ama hoşuma gitmedi değildi bu.

"İşte doğru tabir bu."

Dedikten sonra sırıtarak göz kırpıp önümdeki kapıdan dışarı çıkmıştım. Çıkmamla birlikte etrafta hızlıca göz gezidirip Jeongin'i aramaya başladım. Kapıda bekleyeceğini söylemişti. Ama şimdi neredeydi?

Şüpheyle kaşlarımı çatıp cebimden telefonumu çıkarıp onu aramaya başlamıştım. Uzun süre çalsa bile cevap vermiyordu. Bununla endişe tohumları yavaşça bedenimde filizlenmeye başlamıştı. Tanrı aşkına, dakikalar içinde nereye kaybolmuştu?

Telefonu açmayacağını anladığımda hızlıca cebime sokuşturup sokakta gezinmeye başladım. Geldiğimiz yönden ilerlerken bazı dükkanların önünde oturan kişilere onu soruyor ama öyle birini görmedikleri cevabını alıyordum.

"Bir sorun mu var?"

Arkamda duyduğum sesle göz devirip burnumdan soluyarak ona döndüm.

"Beni takip etmeyi bırak Hyunjin!"

Diye bağırıp önüme döndüğüm sırada cebime sokuşturduğum telefonumun titremesiyle hızlıca cebimden çıkarıp ekrana bakmadan cevaplamıştım.

"Jeongin?!"

"Boşuna onu arama Lee Felix."

Duyduğum tanıdık sesle histerikçe gülüp burnumdan sert bir nefes içime çekmiştim.