Risky Love/Hyunlix√

9. Kalp Çarpıntısı

İyi okumalar...♡♡♡

<><><>

"Kendine karşı gelme Felix. Öp beni... Öp ki kendini kandırmaktan vazgeç ve kendini bana teslim etmekten çekinme güzelim..."

Kulaklarıma dolan kışkırtıcı ses tonu ile ne yapacağımı şaşırmış şekilde kısık gözlerimin hedefi dudakları oldu. Dudaklarında, beni daha çok kışkırtmak ister gibi dilini gezdirmesiyle sertçe yutkunmuştum. Öpmek istiyordum. Tekrardan dudaklarını dudaklarımda hissetmek istiyordum.

Bu sefer ne alkol kanımda vardı ne de beynimdeki uyuşukluk. Tek hissettiğim şey göğüs kafesimi deli gibi döven kalbimdi.

Aralık dudaklarından çıkan sıcak nefesleri dudaklarımın üstüne çarparken kahretsin ki daha fazla bu etkiye dayanamamıştım. Kafamı yasladığım yerden kaldırıp dudaklarımızı bir hafta önceki gibi sertçe birleştirdim. Yumuşaklıkları bu hamlemi beklemiş gibi bir saniye bile beklemeden harekete geçmiş, alt dudağımı dudakları arasına hapsetmişti. Bununla dudaklarımdaki sert baskı yüzünden kafamı tekrardan yatağa yasladım.

Alt dudağımı kanatırcasına sertçe emmesiyle dudaklarımı aralayarak kısıkça inlemiş, bu hamlem ile dilini dudaklarımın arasından ağzıma doğru kaydırmıştı. Dilime dolanan pütürlü dili ve dudaklarımı kanatmaya yemin etmiş gibi emen dolgunlukları yüzünden kasıklarım şimdiden sızlamaya başlamıştı.

Üstüme daha çok abanmasıyla kasıkları kasıklarım ile sertçe buluşmuş, bununla boğukça inlemiştim. Ah, aklıma hiç olmadık düşünceler dolmaya başlamıştı.

Dakikalar sonra son kez dilimi dudakları arasına alarak emmesiyle ıslak sesle birbirimizden ayrıldık. Fazla uzaklaşmadan alnını alnıma yaslayıp hızlı solukları arasından kızarmış ve şişmiş dudaklarını aralayarak nefes nefese konuştu.

"Bu saatten sonra benden asla kurtulamayacaksın. Bu dudaklardan beni mahrum bırakmayacak, kalmayacağım da."

Söyledikleriyle sertçe yutkunup gözlerimi araladım ve böylece irislerim irislerini bulmuştu. Göz bebekleri koyulaşmış, kahverengiliği siyahlık esir almıştı.

"Sen polissin ve suçuma ortak mı olacaksın?"

"Umrumda değil."

"Umrunda olmalı çünkü ben bir suçluyum ve elinde benim hakkımda kanıtların bile şimdi var."

"Kanıt mı?"

Diyerek üstümden kalkıp yatağın üstünde ki dosyayı aldığı gibi içindeki kağıtları teker teker çıkarıp yırtmaya başlamıştı. Siktir! Neden bunu yapıyordu?

"Aptal mısın!?"

Ona şaşkına bakmayı bırakıp yerimden hızlıca kalkmış, elindeki dosyayı çekiştirerek almıştım. Omzunu fazlaca zorladığı için beyaz sargı kırmızı renge yavaşça bürünmeye başlamıştı.

"Aptal olmak istediğimi söyledim."

"Neden bunu yapıyorsun ki?"

"Nedenini öğrenmek mi istiyorsun?"

Üstüme doğru yürüyerek birkaç adım ile aramızdaki mesafeyi kapatıp kolunu belime sararak beni kendisine yaslamış, yüzünü boyun hizama getirip derin bir nefes almıştı. Bununla resmen kolları arasında baştan sona titremiştim.

"O gün pencereden girdiğin gün senin gibisi ile hiç karşılaşmamıştım. Kokun kadar eşsizini, güzelliğin kadar güzelini, yıldızların kadar nadirini görmedim..."

Boğuk fısıltısı, sıcak nefesleri eşliğinde kulaklarıma doldu. Ah, bana sarf ettiği kelimeleri ilk defa ondan duyuyordum. Hiçbir zaman böyle iltifatlar almamıştım. Her zaman ilişkiler de sert karakteri oynamıştım ama şimdi bu, neden bu kadar hoşuma gitmişti.