Risky Love/Hyunlix√

12. Kabus

İyi okumalar...♡♡♡

<><><>

"Bir an eve hiç gelmeyeceksin sandım. Evin yolunu mu unuttun!?"

"Off Hyung işim vardı işte."

Bıkkınlıkla konuşup tam televizyonun karşısındaki büyük koltuğa uzanarak ayak ucumda dikilen bedene kısık gözler ile baktım. Tamam, haber vermediğim için fazlaca sinirli olabilirlerdi.

"Böyle savsaklıklar yapma Felix. Jeongin'den hâlâ haber yok ve sen...senin bu umrunda değil gibi!"

Dediği ile kaşlarımı çatarak az önce uzandığım yerden doğrulup ona sinirle baktım.

"Bunu nasıl söyleyebilirsin Chan Hyung?  Umrumda değil gibi mi? O adam tehlikeli, evet. Daha dün o oda da herşeyi anladım. Masum bir kızın hayatı ile oynadı, eğer planımız dün olmasaydı şuan içeriye tıkılmıştık. Artık bizden başka kimseden yardım almaya kalkışmayın. Onun gizli bilgileriymişmiş ha!"

Sona doğru alayla konuşup sesli bir kahkaha attım. Artık gerçekten sinirlerim bozulmaya başlamıştı. Saatler önceki olaydan sonra zaten beynim allak bullaktı. Bir de Chan Hyung'un üstüme gelmesi sinirlerimi alt üst etmişti.

"Changbin bizim aleyhimize bilgilerin olduğunu söyledi dosya da, doğru muydu?"

"Evet, O sevgili Polis Bey de bunu öğrendi. Hatta gözümün önünde hepsini yırttı."

"Ne?"

"Diyorum ki artık suç ortağımız var. Hemde bir polis."

Onun da benim gibi sahte bir kahkaha atması ile gülümsedim. Onun kahkahası daha çok sinirli bir gülüşe benziyordu.

"Cidden! Delireceğim. Daha ne kadar batacağız!"

Ellerini saçlarına geçirerek bağırması yüzümü ekşittim. Bir kişiyi daha çıldırtmıştım. Tebrikler bana...

"Jeongin'i o adamın elinden aldığımız gibi şehir...yok ülke değiştirmemiz gerek."

"Ne? Ülke değiştirmek mi?"

"O adamdan uzaklaşmamız lazım anladın mı beni? Her bokumuzu öğrendi  diyen sen değil misin?"

Dediğiyle öylece yerimde kalakalmış, bakışlarımı üstünden kaçırarak kucağımdaki ellerimi bulmuştu. Demesi kolaydı tabii. Adam bana sevgilim demişti.
Ortadan kaybolduğumda beni aramayacak mıydı? Hayır, bu neden umrunda olsun ki Felix. Polis olması senin için kocaman bir risk... Yaptığın işi bildiği halde sonsuza kadar senin yanında mı kalacaktı? Mesleğini senin için riske mi atacaktı?

Düşüncelerimden beni sıyıran Chan Hyung'un omzumdan dürtmesi olmuştu. Kafamı hızla sallayarak düşünce bulutumu dağıtmış, kafamı kaldırarak Chan Hyung'un yüzüne bakmıştım.

"Ne düşünüyorsun?"

"Hyung düzen bozmaya değer mi ki?"

Kelimeler ağzımdan kontrolsüzce çıkmıştı. Kalbim bunu istemiyordu. Gitmek istemiyordu...

"İçeri tıkılmak daha mı cazip?"

"Hyung o gözümün önünde belgeleri teker teker yırttı. İçeri tıkmak istese neden bunu yapsın?!"

"Ona güveniyor musun?!"

Ona güveniyor muydum?

"Bu tantana ne be!?"

Changbin'in içeri gözünü ovarak girmesi ile bakışlarımız onu buldu. İkimizinde yüz ifadesini görmesi ile elini yüzünden ayırıp kaşları yavaşça çatıldı.