Risky Love/Hyunlix√

8. Öp beni

İyi okumalar...♡♡♡

<><><>

Tam karşımda, 2-3 metre ötemde sedyede oturan bedene düz bir ifade ile bakıyor, o ise omzundaki beyaz sargı ile dakikalarca konuşmadan öylece oturuyordu. İki dangalak arkadaşı başımın etini yemişti ve onları zar zor odadan çıkartmaya başarmıştı. Hatta otelden çıktığımda bile içlerinden adının Jisung olduğunu öğrendiğim kişi kucağımdaki bedeni almış, Nişanlısı ise hızlıca bileklerimi kelepçelemeye çalışmıştı. Manyak herifler! İçeri de Hyunjin'in ne durumda olduğundan haberleri yoktu ve direkt üstüme saldırmışlardı.
Neyseki Hyunjin sadece omzundan yaralanıp olaydan sıyrılmıştı.

"Senin kadar aptalını çok az gördüm."

Dakikalar sonra dudaklarımı aralayarak boğuk sesim ile konuştum ve göğsümde birleştirdiğim kollarımı ayırarak ayağa kalkmıştım. O ise dediğimi takmamış gibi yüzüme bakarak piskince sırıtıyordu.

"O asansöre binseydin yararlanmayacaktın."

"Benim için endişelendin?"

Diyerek dudaklarındaki sırıtışı daha çok büyümüştü. Bu haline göz devirerek yatağına kadar yaklaşıp yaralı omzuna işaret parmağımla acıtmayacak şekilde dokundum ki bununla inleyerek elimi itmişti. Baskı bile uygulamamıştım ki.

"Ah, acıttın."

Omzunu tutarak ağlak ses tonuyla konuşmuştu.

"Bastırmadım bile. Bana dram yapma! Ne tatlı canın varmış. Herneyse ben gidiyorum. Sana acın ile başarılar diliyorum."

"Bekle!"

Arkamı dönüp adım atacağım sırada ağlak sesler çıkarmayı bırakıp sert çıkan sesiyle duraksamıştım.

"Orada ne yapıyordun? O kız için orada olmadığını biliyorum. Hem ne tesadüf ki Yang Jihoon'un otelindeydin."

Merakla konuşması ile topuklarım üzerinde arkamı dönmüş, gözlerimi kısarak baştan sona onu yavaşça süzmüştüm.

"Sizin halledemediğiniz şeyi yaptım. Ve o adamın adını ağzına alma. İsminden bile tiksiniyorum."

"Ne yaptın?"

Anında cevap vermesi ile omzumdan çıkarmadım çantanın tek kolunu indirip fermuarını açarak içindeki evrak dolu dosyayı gözünün önünde salladım.

"İçini incelemedim daha ama eminim ki bütün illegal yöntemler ile kazandığı paralar burada yazıyordur. Ve ayrıca o kıza yaptığı işkenceyi umarım anlamışsındır."

"Felix sen-"

"Nasıl bir ihbar aldınız ben bunu bilmem ama kızın babası da bunun peşini bırakmaz. Belki yardım eder ha?"

Sözünü keserek devam etmem ile omzunu umursamadan yataktan destek alıp ayağa kalkmış, atik bir hamle ile elimdeki dosyayı almıştı. Bununla aldığı dosyaya uzanacağım vakit arkasını dönerek gövdesi ile bana engel olmuştu.

"Ver onları yemin ederim yaralı falan demem bir tane geçiririm."

Diye cırlamamla hiç bir tepki vermeden elindeki kağıtlara bakıyordu. Bu onu ne kadar ilgilendiriyordu?!

"Ver onları!"

Bir kez daha ikaz ederek konuşmam ile elindeki kağıda uzandım ancak izin vermeden yönünü değiştirip tekrardan sırtı ile bakışmamı sağladı. Sinirle burnumdan sert bir nefes çekip konuşacağım sırada  o benden önce davranmış, hafif mırıltısı kulaklarıma dolmuştu.