Risky Love/Hyunlix√

4. Kimsenin...

İyi okumalar...♡♡♡

<><><>

Hyunjin'in beni bıraktıktan sonra ben eve girene kadar kapının önünde aracıyla beklemiş, ancak eve girdiğimde aracı çalıştırıp uzaklaşmıştı. Tabii eve kulaklarıma kadar kıpkırmızı şekilde girmemle Changbin Hyung'un alay konusu da olmuştum.

"Evet, karşınızda Lee asla utanmaz Felix geliyor."

Salona girerken Changbin'in bağırması ile kalçasına elimin ayasıyla sertçe vurmuştum. Bununla kahkahası kesilip kısıkça inlemişti.

"Kapa çeneni! Daha önemli bir konumuz var."

Diyerek koltukta kıkırdayarak resmen kucak kucağa olan çifti es geçip kendimi tekli koltukların birine atmış, kafamı yumuşak yüzeye yaslamıştım.

"Jeongin'i o piç yanına almış."

"Ne?"

Üçünün de aynı anda tepki vermesiyle kafamı kaldırıp kaşları çatık bedenlerde gezdirmiştim. Sonrası daha da bombaydı ki.

"Sadece yemek yemeğe gittiniz."

"Evet, gittik yedikte. Ama sonra ben hesabı ödemek için kasaya gittim o da beni kapıda beklemek için dükkandan çıktı. İşte o sırada bugünkü polis bey ile karşılaştım ve beni çoktan araştırmış ismimi her bokumu biliyor."

"Ne!?"

Bir kez daha aynı tepkiyi almamla nefesimi seslice dışarı verip alt dudağımı dişlemeye başlamıştım. Ah! Söyleyemeyeceğim sanırım.

"Ardından biraz atıştık sonra dükkandan çıktığım gibi Jeongin'i aradım ama yoktu. Onu etrafta ararken o piç aradı ve ait olduğu yerde falan bildiğin zırvaladı. Ve şey o adamdan kurtulmak için polis beyden yardım alacağım."

"NE!?"

Üç bedenin bütün evi saran cırlamasıyla şirince gülümsemiştim. Aşırı gergindim ve onların konuşmaması beni daha çok geriyordu.

"Ne iş yaptığımızı biliyorsun değil mi Felix?"

Changbin, stabil tutmakta zorlandığı ses tonu ile bağırmasıyla sertçe yutkunup kafamı onaylar şekilde sallamıştım.

"Ve o bundan şüpheli Felix. Ah yüce tanrım! Bu genç yaşımda hapislere gireceğim."

"Hyung sicillerimiz temiz. Ve biz kötü bir şey yapmıyoruz. Haksız yere para kazanan adamların paralarını alıp çeşitli yerlere yardımlar yapıyoruz. Kaç çocuğun hayatı kurtuluyor o paralar sayesinde."

"Kafanı bir yerlere mi vurdun sen?! Bu kimin umrunda olur ki Felix?!"

Sorduğu soruya karşı sessiz kalıp sinirle başımı yere doğru eğmiş, dizlerimin üzerinde ki ellerimi yumruk yaparak burnumdan sert soluklar çekmeye başladım. Haklıydı, kimin umrunda olurdu ki bu? Kimsenin...

"Düşündün gibi kimsenin! Bunu biz kendimiz halledebilirdik. İlk önce bize haber vermen gerekirdi."

"O an yanı başımda kuyruğum gibi beni takip ediyordu Changbin. O sinirle o adam arayınca herşeyi duydu ve...ve ne yapabilirim. Bugün o mekandan çıkarken bana haber vermiş olsaydınız o polis ile de tanışmazdım, o eve de kaçmak için gizlice girmezdim."

Diye bedenimi saran öfkenin aksine kısık çıkan ses tonumla yavaşça oturduğum koltuktan ayağa kalmıştım. Seungmin ile Chan hâlâ bu konu hakkında ağızlarını açmamışlardı. Onlara kısa bir bakış atarak yanlarından geçip Changbin Hyung'un yüzüne bakmadan salondan çıkmış, üst kata çıkan merdivenlere yönelmiştim. Hiçbiri beni durdurmamıştı. Durdursalar bile yüzlerine yumruk yeme olasılıkları yüksekti çünkü.