Bu Aşk Öldürür

14.Bölüm

Önce hayaller ölür,sonra insanlar
(William Shakespeare)

“Kızım” Sesin nereden geldiğini anlamaya çalışıyordum.

“Buradayım,kızım” Etrafıma bakınmaya devam ederken onu gördüm.Babamı...Beyaz bir gömlek giymişti.Tamamen beyazlar içerisindeydi. “Baba...” dedim titreyen ses tonumla.

“Kızım” dedi gülümseyerek bir kez daha.Ona yaklaşmak istediğimde geriledi. “Gelme” dedi beni durdurarak. “Gelmemelisin”

“Baba,seni çok özledim” dedim göz yaşları içinde. “Ben de seni çok özledim,güzel kızım” dedi dolu gözleriyle. “Lütfen sana sarılmama izin ver” dedim ağlayarak.

“Olmaz” dedi acı dolu tebessümle. “Neden?” dedim üzüntüyle.Ona sarılmak istiyordum.Beni hiç bırakmasın istiyordum. “Baba,sen kötü birisi değilsin ki” dedim acıyla.

“Ben yapmadım” dedi gülümseyerek.Söylediğini anlamamıştım. “Sen yaptın!” dedi bir ses.Bu ses Berk’in sesiydi.Onu göremiyordum.Babam gözlerimin içine bakarak “Ben yapmadım” dedi bir kez daha. “Bu kadar yalan konuştuğun yeter!” dedi Berk’in öfkeli sesi.

Bir anda silah patlama sesi geldi.Korkuyla babama baktım.Beyaz gömleği kana bulaşırken babam acıyla yere çöktü. “Ben yapmadım” dedi bir kez daha zorlukla.Babam’ın arkasında Berk Aydın duruyordu.

“Baba!” diye haykırdım ve ona yaklaşmak istediğim sırada Berk silahını bana doğrulttu. “Sakın yaklaşma.Yoksa seni de öldürürüm Hüseyin Acar’ın kızı” dedi öfkeyle. “Baba!” diye haykırmaya devam ediyordum.

“Neslihan!Neslihan,uyan!” dedi Berk. “Baba!” dedim yine acıyla. “Neslihan,kabus görüyorsun uyan!” dedi Berk yine. “Baba!” dedim  ve hızla gözlerimi açtım. “Neslihan?” dedi Berk yüzüme endişeyle bakarken.

Yatakta yanıma gelmişti ve bana dokunuyordu. “Dokunma bana!” diye bağırdım bir anda. “Dokunma!” dedim korkuyla.Ellerini hızla üzerimden çekti. “Tamam,yapmıyorum bir şey.Dokunmuyorum,sakin ol” dedi Berk sakin ses tonuyla. “Kabus gördün sadece”

“Evet!Benim kabusum sensin!” dedim avazım çıkana kadar bağırırken. “Tüm konağı buraya mı toplamak istiyorsun?Biraz sessiz olsana” dedi Berk bir anda ciddi ses tonuyla. “Hepsi senin yüzünden!” dedim bağırarak. “Mahvettin hayatımı.Aldın ailemi benden” dedim ağlayıp ona vurarken. “Annemi,babamı,her şeyimi aldın elimden” dedim ağlayarak.Canım yanıyordu.Gözlerini kapattı sabır dilenmek istercesine. “Öldür beni de.Öldür artık kurtulayım.Öldür,bitsin” dedim ağlamama devam ederken.

“Neslihan” dedi kısık sesle. “Öldür beni!” dedim bağırmama devam ederken. “Babamı öldürdüğün gibi beni de öldür!” dedim ağlamama devam ederken.Bir anda beni kendisine çekti ve sarıldı. “Lütfen sakinleş,lütfen” dedi kısık sesle. “Yapma,lütfen” dedi konuşmasına devam ederken.

“Bırak beni” dedim kollarının arasında çırpınırken. “Dokunma bana” dedim ağlamama devam ederken. “Ben yapmadım,Neslihan” dedi acıyla.

“Ben yapmadım”

“Lütfen,sakinleş” dedi kısık sesle. “Neslihan,lütfen” dedi acıyla. “Ölüm emrini sen verdin onun” dedim acıyla.Titrek bir nefes verdi. “Annemi öldürmekle tehdit ettin” dedim kollarının arasında çırpınırken. “Yapmayacağım.Blöf yapıyordum,yapmayacağım,Neslihan.Ben masumları öldürmem.Lütfen sakinleş artık”

“Berk?İyi misiniz?” dedi Kemal’in sesi.Kapının önündeydi sanırım. “İyiyiz,abi.Neslihan kabus gördü sadece” dedi Berk ona doğru seslenerek.

Daha sonra beni kendinden biraz uzaklaştırırken elleriyle yüzümü avuçladı. “Derin bir nefes al ve ver” dedi uysal sesiyle. “Bu kabusları sana yaşattığım için gerçekten üzgünüm.Keşke kabuslarının sebebi olmasaydım” dedi acıyla. “Dokunmayacağım sana.Lütfen sadece uyu,olur mu?” dedi.Titrek bir nefes verdim. “Senden nefret ediyorum” dedim gözlerinin içine bakarak.Gözlerini kapattı ve derin bir nefes verdi. “Biliyorum” dedi kısık sesle. “Senin yüzünü görmek bile istemiyorum” dedim tiksintiyle.

“İyi geceler,Neslihan” dedi sakin ses tonuyla ve yanımdan uzaklaştı.Üzerine bir şeyler geçirdikten sonra kapıyı açarak dışarı çıktı.Ben ise ağlamama devam ederek yatağa daha fazla sindim.Ölüyor gibi hissediyordum.Ben her geçen günde biraz daha ölüyordum