Bu Aşk Öldürür

9.Bölüm

İki satır öğrendin diye herkesi cahil mi sanıyorsun?
(Oğuz Atay)

Saatlerdir odanın içinde boş boş duvara bakmak dışında bir şey yapmıyordum.Berk ise sadece beni izlemekle yetiniyordu. “Neslihan,iyi misin?” dedi Berk bu sessizliğe daha fazla dayanamayıp sakin ses tonuyla konuşarak. “İyi miyim?” dedim dolu gözlerimle gülümseyip ona bakarken. “Al su iç” dedi elindeki su dolu bardağı bana uzatırken.Bardağı aldım ve bir anda öfkeyle duvara fırlattım. “Sence ben iyi miyim?!” dedim öfkeyle bağırırken.

“Bıktım cidden” dedi Berk sıkıntıyla. “Bana ne dolaplar çevirdiğinizi anlatacaksın,Berk Aydın!Benim babam neden öldü?!Ece kim?!” dedim avaz avaz bağırırken.Canıma tak etmişti çünkü. “Ece senin kardeşin” dedi Berk sakin bir şekilde. “Ne kardeşinden bahsediyorsun sen ya?!Ne kardeşi?!Benim bir kardeşim yok!”

“Baban bir kadınla yetinemedi herhalde” dedi Berk alayla gülümserken.Öfkeyle yakasından kavradım. “Seni öldürürüm” dedim tıslarcasına. “Öldürmeye teşebbüs edersin,evet.Ama sonra yine kurtarırsın” dedi gülümseyerek.

“Ege mi ne o kim?” dedim sinirle yakasını bırakarak. “Bana her şeyi şimdi şu an anlatacaksın!” Alayla kaşları havalandı. “Pardon da niye?” dedi beni ciddiye almayarak. “Benim babamı öldürdünüz lan” dedim asi bir şekilde. “Benden daha neleri saklayacaksınız siz?”

“Biz saklamadık hiçbir şeyi.Baban saklamış.Bizim suçumuz ne?” dedi Berk kaşları çatılırken. “Ya benim kafam almıyor artık!” dedim bağırırken. “Neyin içine düştüm ben ya?!Siz kimsiniz?!Benden ne istedin?!”

“Önce bir sakin mi olsan?” dedi Berk sakince. “Sakin mi?” dedim sinirle. “Babamı öldüreceksiniz.Bir kız kardeşim olduğunu söyleyeceksiniz.Beni alıp zorla bu eve hapsedeceksin.Hayatımı elimden alacaksın.Annemin beni evlatlıktan reddetmesini sağlayacaksın.Ama ben sakin olacağım,öyle mi,Berk Aydın?” Alayla güldüm. “Muhteşem gerçekten.Benden böyle bir şey istemen muhteşem”

Elimle göz yaşlarımı sildim. “Ne yapalım,biliyor musun?Ben mesela senin annene çok sinir oluyorum.Gidip öldüreyim Serpil Aydın’ı.Sonra karşına geçeyim seni babanı da öldürmekle tehdit edeyim.İstediğimi yaptırayım.Ama sen sakin ol,olur mu?”

“Aynı şey mi,Neslihan?” dedi sakince. “Aynı şey!” dedim bağırarak. “Sen sakin kalabilir miydin öyle bir durumda?İçinden beni öldürmek hiç mi geçmezdi?” Bana yaklaştı. “Geçmezdi” dedi gözlerimin içine bakarak. “Çünkü,teşebbüs etmeye kalkıştığın an ölürdün.Belki ben öldürürüm,belki bir başkası.Ama emin ol ikisinde de seni asla kurtarmazdım.Ne olursa olsun.Ölmeni seyrederdim” dedi buz gibi çıkan ses tonuyla.

“Benim annem senin baban gibi insanları uyuşturucuya musallat etmiyor” Boğazım düğümlendi.Yutkunamadım.Yalan söylüyordu. “Senin baban yüzünden ben kendi kardeşimi öldürmek zorunda kaldım” dedi ve yutkundu.Gözlerindeki acıyı görebiliyordum.Benim babam böyle birisi değildi. “Yapmaz” dedim fısıltıyla. “Maalesef” dedi Berk gülümseyerek. “Özür dilerim,seni güzel bir uykudan uyandırdım sanırım.Ama gerçekler bunlar.Senin baban iyi birisi değildi,Neslihan”

Derin bir nefes çekti içine. “Piçin tekiydi anlayacağın.Ben öldürecektim,benden önce Ege davrandı.Ölmesine zerre üzülmedim.Ben bir katilim.İlk cinayetimi baban sayesinde işledim.Kendi kardeşini öldürmüş birisinden başkalarını öldürdüğünde vicdanının sızlamasını falan bekleyemezsin” dedi ters bir ifadeyle. “Şimdi öğreniyorum ki senin şu kardeş Ece...Babanın işlerini devralmış demek”

Bakışları yeri buldu ve sonra bana baktı. “Kusura bakma,kardeşini de öldürmek zorunda kalacağım” dedi gülümseyerek. “Kimseyi zehirlemelerine izin vermem ben,Neslihan” Gözlerimden yaşlar akıyordu. “Yanımda kal istiyorum” dedi bir anda.Anlamsızca ona baktım. “Temiz kal istiyorum” dedi bana doğru yaklaşırken.Ses tonu gittikçe düşüyordu. “Ben kendi kirliliğimi sana bulaştırmam” dedi fısıltıyla. “Babam da bulaştırmamıştı” dedim acıyla.

Nefesi tenime çarpıyordu. “Ben çoktan kirlendim,Berk Aydın” dedim acıyla Berk’in gözlerinin içine bakıp tebessüm ederken. “Sen kendi kirliliğini bana çoktan bulaştırdın” dedim fısıltıyla. “Aydın soyadını aldıktan sonra ben zaten battım batabileceğim kadar senin pisliğine”

“Emin ol Acar soyadını taşımaktan iyidir” dedi Berk sakince. “Senden nefret ediyorum” dedim gözlerimi kapatırken. “Ama ben senden nefret etmiyorum,Neslihan Aydın.Onu ne yapacağız?” dedi.Gözlerimi açtığımda yüzüme bakıp gülümsüyordu. “Sen benim karımsın.Bunu böyle kabullen,lütfen” diyerek odadan çıktı.

Ben tam olarak neyin içine düşmüştüm sahiden?