HARİKA |
ritmi hissediyorum
tek başıma dans ediyorum
çünkü tek başına dans etmekle
bir problemim yok
jungkook düğününden kaçarken bulduğu beyaz tavşan tarafından harikalar diyarına götürülmüştü.
+20. şiddet, sh, !ntihar bahsi ve bilimum kötü tetikle...
jungkook toplantıya yetişmem lazım!" ayaklarımı yere vurmak suretiyle ağlayacaktım şimdi.
pekala biraz geriye saralım. sabah altı sularında rutin sabah koşuma çıktığım saatte ormanda bir ses duymam üzerine oraya yöneldiğimde yerde yaralı bir köpek bulmuştum.
"canavar!" dedi jungkook, yeni arkadaşımdan korkmuş bir şekilde koltuğun üstünde. "o bir canavar, köpek değil."
köpeğe baktım, kocaman olsa da o kadar salak bakıyordu ki ismini taehyung koyasım geliyordu.
her neyse onu ayağı avcı tuzağına takılmış şekilde bırakmak yerine eve getirmiştim. yardıma ihtiyacı olan her hayvana yaptığım gibi. mesela jungkook. bunu jungkook'a söylemeyin.
"hayatım, küçücük bir köpek, sana zarar vermez bile. sen alışana kadar alt katta kalır, olmaz mı?"
jungkook homurdandı, elindeki yastığa sarıldı. yastığı kıskanacağım kadar sıkı sarıldı. "sen yokken beni yerse görürsün."
yani tamam kabul ediyorum köpeğin belime gelecek kadar uzun olduğunu ama dünyanın en aptal köpeğiydi, gelirken salak salak sırıtıp durmuştu, ki bir dobermana sırıtmak hiç yakışmıyordu açıkçası, değil jungkook'u yemek bir böceği bile yiyemezdi bu belli ki.
iç çektim. "yemez."
"bu kadar mı yani?"
köpeğin tasmasını bırakıp onun yanına oturdum. "bahçede bari yaşasın."
"beni evden çıkarmamak için getirdin bunu değil mi, doğru söyle."
"saçmalama. evde kalmanı niye isteyeyim, sen sevmiyorsun evde kalmayı." yavaşça yastığı çekip ona sokuldum. bana sarılmıyordu hala.
"çok mu sevdin bu canavarı?" dedi yere yatmış köpeğe bakarak.
"çok." mırıldandım.
bana baktı. "peki o zaman, hava soğuk dışarıda kalamaz. alt katta kalsın. ama ya yılanlarını yerse?"
"yemez." gülümsedim.
"iyi o zaman. toplantıya git hadi saat dokuz oldu."
"siktir!" ayağa fırladım, kraliçe beni öldürecekti artık. ceketimi de alıp kapıdan fırladım.
arabama binecekken telefonum titredi, jungkook'tandı. bana seni seviyorum demeden çıktığının farkındasındır umarım.
başımı kaldırıp eve baktım, jungkook camdan bana bakıyordu elinde bıçakla. çok geç kaldım ama geri dönmezsem benden ayrılırsın değil mi
telefonuna baktı, güldü. yüzümü bile göremezsin.
homurdarak eve döndüm, jungkook kollarını açmış kapıda bekliyordu. ona sarıldım. "seni seviyorum."
"güzel bir gün geçir." gülümsedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
