YAZGI DERİN /aile/

1. bölüm

Okuyun bakayım

"Abi yeter artık 1 saattir kalkacağım diyorsun ama her dakika daha çok sarılıp daha çok horluyorsun."

"Ben horlamam yalan söyleme." kafasını biraz daha boynuma bastırıp konuşmaya başladı.

"Hem bugün işimiz yok ki uyuyalım işte. Kırk yılın başı o danalardan çalmışım seni."

"Kendi adına konuş Cesurcum ben gayet meşgul bir insanım hem zaten şuan kalkmasan en fazla 10 dakika sonra gelip kapıya vurmaya başlayacaklar."

Sanki hiç konuşmuyormuşum gibi kolunu daha fazla sarıp uykusuna devam etti. Uykuya çok fazla düşkündür. Başında davul çalsan kalkıp bakmaz.

"Kalk kalk kalk kalk kalk." evet ayaklı alarmde geldi Alp Karaman.

Son çareyi Alp'e seslenmekle buldum yoksa Cesur abimin beni bırakmaya niyeti yoktu. Ne zaman Cesur abim ile yatsam hep yataktan geç çıkardım.

"Alp'im canım ikizim bir tanem gel kurtar beni sıkıştım yine burada bırakmıyor beni." 

Kapı hızla açılıp içeri Alp girdi. Kahramanım yiğidim aslanım gel kurtar beni.

"Ya abi yine mi Yazgı'yı boğuyorsun. Yavrum sende bile bile gelip burada yatıyorsun."

Hem çemkirip hemde kurtarmaya çalışıyordu. Malum adamda bir kas var maşallah yani. Cesur abim kolunu benden çekip boğuk sesiyle konuşmaya başladı.

"Bir daha seninle yatmayacağım Yazgı."

Bla bla bla her zaman bunu söylerdi ve sözünde durmazdı.

"Sen bilirsin abicim." İlk başlarda bu numarayı yiyip ağlardım ama sonrasında alıştım tabiki.

"Boğma şu kızı boğma." Ve geldi en sevdiğim abim Mert'im kaplanım

"Gel bakalım sende yakışıklı abinin kollarıma özledim seni." Hoşuma giden bir teklif hiç düşünmeden atladım kollarına kaslı Mert'im benim.

Ellerine belime sarıp Güzel dudaklarıyla boynuma öpücuklerini bırakmaya başladı.

"Bu kız benim ikizim benim bırakın şu kızı artık."

"Sus çocuğum sen. Hadi  annemin yanına git yardım et kadına."

"Ama abi hep böyle-" Alp'in konuşmasını bölen aşağıdan gelen annemin sesi oldu.

Aşağıdan gelen sesle bı sorun olduğunu anlamak zor değildi.

"VERMEM BEN KIZIMI!"

Yaptık bir şeyler bakalım bakalım.