YAZGI DERİN /aile/

9.

Okuyun bakalım..

Oy kullanmayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Karahan civcivlerini gördüğümde adımlarım az öncekilerine göre yavaşlamıştı. Gözlerimi onlardan ayırmıyordum bana eğer biraz daha yavaş yürümeye devam edersem üstüme koşacakmış gibi bakıyorlardı. Evet hepsi öyle bakıyordu.

Dışarıdan bakıldığı zaman çok güzel görünüyorlardı. Civciv yavruları gibi acaba her zaman mı böyle toplu hâlde geziyorlardı. Bizim gibi.

Yanlarına tam olarak gitmem için son adımlarım kalmıştı. Kalbim çok hızlı atmaya başladı. Son adımlarımı da tamamlayıp yanlarına gelmiş oldum.

"İşte şimdi Karahan kardeşler tamamlandı." dedi içlerinden biri. Sanırım sadece Çağan ve Deren'in isimlerini hatırlıyordum. Diğerleri karışmıştı.

Çağan yanıma gelip beni kollarının arasına aldı. Kabul bunu gerçekten beklemiyordum. Şaşırmamdan dolayı karşılık vermeden geri çekildi.

"Hoşgeldin Yazgı. "

"Hoşbuldum." dedim kısık bir sesle. Gözlerinin bu kadar üstümde olması beni germişti.

Deren yanımıza gelip Çağan'ı geriye iteledi.

"Çağan hani ilk ben sarılacaktım. Kandırdın beni. " dedi Çağan'a doğru ve az önce Çağan'ın kollarının olduğu belimde Deren'in kollarını hissettim. O Çağan gibi hemen geri çekilmemişti bende mecbur ayıp olmasın kollarımı hafifçe sırtına koydum. Bu hareketimle beraber Deren son kez sıkı bir şekilde sarılıp geri çekildi.

Bu zaman kadar her anımda yanımda abilerim olmuştu bu çok güzel bir hisdi ve bir ablamın olma düşüncesi hiç aklımdan geçmemişti. Güzel bir hisdir herhalde.

Deren kolunu omzuma atıp civcivlere doğru döndü.

"Ee beyler beklemeye devam mı edeceğiz?"

"Sen Yazgı'yı rahat bırakırsan yola çıkacağız ablacım." Dedi Çağan tatlı bir şekilde. Alp'im daha tatlı.

"Sen susar mısın lütfen ben konuşmuyorm seninle." dedi küskün bir şekilde.

"Ama abla valla dayanamadım." dedi Çağan. Bu beni utandırmıştı. Ben ailemle mutlu bir şekilde yaşarken başka bir aile benim hasretimi çekiyordu.

"Sanırım artık burada olduğuma göre sarılmaya zamanımız çok tartışmaya gerek yok yani." dedim baya kısık bir sesle ben bunu nasıl söyledim lan. Ah şu kalbim.

Civcivlerin gözlerini üstümde hissettim. Gözlerimi onlara çevirdiğimde hepsi şefkatle bana bakıyordu. Ee yani Yazgı senin hasretini çekenlere böyle şeyler söylersen sana böyle bakarlar

"Cidden böyle beklemeye devam mı edeceğiz." dedim

"Bana çekmiş ya baksanıza aynı şeyleri söylüyoruz. Ablan yer seni." dedi ve yanağımdan öptü. Evet Deren'i tutamıyoruz. Koşuyor.

En büyük abi arka kapıyı açtı. Ben, Deren, Çağan ve ismini bilmediğim civciv arkaya koltuğa oturduk. Ben Deren'le, Çağan'da diğer iki civcivle yan yana oturuyordu diğer ikisi de öne geçtiler. Büyük abinin yanındaki civciv arabayı kullanıyordu. Nereye gideceğimize dair bir tahminim bile yoktu.

"Bu arada isimlerinizi babanız söylemişti ama benim aklımda sadece Deren ve Çağan'ın isimleri kaldı." dedim.

"Boş ver bebeğim sen diğerlerinin ismini ben sana yeterim."

"Abla keşke izin versen de bizde kardeşimizle tanışsak." Deren kalın dudaklı civcive yazıklar olsun sana dermiş gibi baktı. Deren'i sevmeye başlamıştım sanırım. Aman geç kaldın Yazgı. Kalın dudaklı civciv konuşmaya devam etti.