YAZGI DERİN /aile/

15.

Okuyun bakalım

Birden uçurumdan düşme hissiyle uykumdan ayıldım. Kısa bir şaşkınlığın ardından bir yerden düşmediğime kanaat getirdim uyumaya devam etmek için uyku pozisyonumu değiştirip arkamı döndüm.

Arkamı dönmemle birlikte yanımda uyuyan Baran'ı gördüğümde sessiz olmayacak bir şekilde bağırdım. Benim bağırmamla Baran'da bağırarak uyandı. Korkuttum galiba. Gözlerini ovuşturup dikkatini bana vererek konuşmaya başladı.

"Ne oldu? Bir şey mi gördün? Korktun mu?" hızlı hızlı sorularını dizledi.

Ban hâlâ şaşkındım. Kaldığım odanın benim odam olmadığını anlamak pek zor değildi. En son Çağan'nın göğsüne kafamı koymuştum büyük ve tek ihtimalle uyuyakaldım onlarda beni buraya getirdi.

"Derin sana diyorum iyi misin? Ne oldu?" ben içimde olan biteni düşünürken bir anlığına Baran'ı unutmuşum.

"Şey ben öyle ayıldım sonra yanımda seni görünce korktum yani beklemiyordum." kısaca kendimi açıkladım. Ona doğru baktığımda tuttuğu nefesini verdiğini fark ettim. Galiba cidden korkutmuştum.

Tamam anladım ben uyuyunca beni evlerine getirdiler peki bu büyük civciv niye benim yanımda yatıyordu.

"Niye benim yanımda yatıyorsun?" içimde mi kalsın yani?

"Ben seni odaya çıkardım sonra sana bakarken güzelliğin beni esir altına aldı yani hipnoz etti beni bende uyuyakalmışım." başta ciddi olan sesi sonlara doğru alaylı oldu. Şakaya vurmaya çalışıyordu ama sanırım gerçekten böyle olmuştu. Gözlerine bakınca öyle anlıyordum. Nasıl anladığımı sormayın özel güçlerim var.

"Anladım."

"Bir şey demeyecek misin?" şuan ikimizde yatakta oturuyorduk.

"Anlamadım ne diyebilirim ki?."

"Şey yani seni iznin olmadan bizim eve getirdik beni yanında yatıyor  halde buldun. Ben sinirlenirsin diye bekliyordum." ne yapayım kafa göz dalayım mı kardeşim?

"Uyuyakalmışım sizde düşünüp doğru kararın beni buraya getirmek olduğuna karar vermişsiniz evet beni uyandırabilirdiniz ama civciv kalbiniz buna el vermemiş. Benim size teşekkür etmem lazımken neden kızayım ki?" az önce onun yaptığı gibi bende sona doğru alaylı ses tonuyla konuştum.

Yüzünde memnun bir gülümseme oluştu fakat sonra yüzünde ki gülümseme yerine düşünceli bir hâl oluştu.

"Sen az önce civciv mi dedin?" hah anlaşıldı.

"Ya ben size içimden öyle hitap ediyorum dışa yansıtmış bulundum rahatsız olduysan özür dilerim."

"Yok rahatsız olmadım ama eğer bunu senden başka biri söylemiş olsaydı sanırım onu yumruk manyağı yapmış olurdum." sesli bir şekilde gülünce bende ona katıldım. Sohbet edince aslında iyi biri olduğunu anlamak zor değildi.

Yatağın baş kısmına sırtımı dayayıp öyle oturdum Baran'da benim gibi yapıp yanıma oturdu. Uykumu almıştım saat kaç bilmiyordum.

"Ee neler yapıyorsun genel olarak?" diye sordum günlük hayatında neler yaptığını gerçekten merak etmiştim bakalım Baran bey neler yapıyor.

"Hmm, işe gidiyorum dosyalar, toplantılar, telefon görüşmeleri, anlaşmalar falan filan kısaca sıkıcı geçiyor. İşten sonra 2 saatlik bir spor programım var onunla ilgileniyorum sonra eve geliyorum bu kadar."

"Yalnız bu baya sıkıcı. Yok mu kız arkadaşın falan?"

"Kız arkadaşım olunca hayatım eğlenceli mi olacak?"