Nandito na ako sa tapat ng opisina ng amo ko, huminga ako ng malalim at ikinalma ang aking sarili bago kumatok.
"Sir, papasok ka po ako ah!" Sigaw ko habang kumakatok sa kaniyang pintuan, ng walang sumagot ay ipinihit ko na ang siradora ng pintuan.
Nakita ko itong nagpipirma sa mga papeles ng makitang pumasok ako ay at tsaka lng ito umangat ng tingin. As usual malamig na tingin bago pinipukol nitong tingin sa akin.
Nagtataka nga ako kung saan ba ito pinaglihi ng kaniyang magulang at bakit ganiyan kalamig ang pag uugali niya, I wondered kung pinaglihi ba ito sa yelo.
"Sir, ito na po pala ang pinapagawa niyo sa akin. Pasens'ya na kung natagalan." Pagpahingi ko ng paumanhin sa kaniya.
Inabot ko sa kaniya ang hawak kung mga ipinag gagawa niya sa akin. Bumaba ako ng tingin ng makitang seryuso niya itong sinusuri isa isa.
Kinabahan ako ng makitang matalim ang pinipukol niyang tingin sa akin. Napalunok ako ng simulan na niyang punitin ito isa isa.
Na nginginginig na ang mga tuhod ko at parang gusto ko ng maiyak sa sitwasyon ko. Bakit niya pinunit? Mali ang aking gawa?
Isinaboy nito sa pagmumukha ko ang mga papel bago nagsalita. "Throw it, And repeat. Ayusin mo pinapagawa ko sa'yo, simple lng pinapagawa ko sa'yo ay hindi mo pa magawa, anong klaseng utak na meron ka? bobo." Galit na galit na saad nito sa akin.
Ang sama niya talaga.
Nagsimula na akong maiyak dahil sa kaniyang mga salitang masasakit na ibinabato nito sa akin. Lumuhod ako upang pulutin ang mga papel na nagkalat sa sahig.
Pasimple kung pinunasan ang mga luha kung nagsibagsakan galing sa aking mata.
Huminga ako ng malalim at ikinalma ang aking sarili. 'Kaya mo 'to, simpleng salita lng iyan bakit umiiyak ka na? Wala 'yan sa iba mo pang dinanas noon.
Nang maikalma ang aking sarili ay unti unti kong tumayo. "Pasensya na po, Sir. Uulitin ko na lng," Nakatungong ani ko sa kaniya. Ayaw kung makita niya akong umiiyak ng dahil sa kaniyang sinabi.
Baka sabihin niyang masiyado akong mahina sa simpleng bagay iyun ay umiiyak na ako.
"Gagawin ko na po ang pinag uutos niyo." Mahinang saad ko at dali daling lumabas sa kaniyang opisina. Nang maisara ko ang pinto ng kaniyang opisina ay agad akong napasandal sa pintuan na napahawak sa aking dibdib.
Mariin akong pumikit, nagsisimula ng manginig ang aking mga kamay kasabay no'n ang pagpatak ng mga luha ko.
Please, huwag ngayon kahit ngayon lng, maging matatag ako. Hindi ko kailangan balikan ang mga mapait na dinanas ko noon.
Kahit sabihin natin na minsan ang rude ko ay may kahinaan din ang akong tinagato sa lahat ng tao, dahil ayaw kung makita nila ang kahinaan ko. Ayaw kung makita nila na isa ang mahinang nilalang na tao.
I have past that everyone didn't know one about it. I have a very very nightmare back then. It was an hell na kinakatatukan kung bumalik ang mga alaalang iyun.
Kinakatatukan kung bumalik sa mga alaalang paghihirap na ipinagdaanan ko noon. Ayaw ko nang muling bumalik pa ang alaalang 'yun kaya't iniiwasan kung mangyari ang bumalik ang hirap na pinagdaanan ko, mukhang sa tagal tagal ko ng iniiwasan 'yun, ngayon lng bumalik.
Pinunasan ko ang mga luha sa aking pisnge at tumayo ng maayos at inayos ang aking sarili. Ngumiti ako, ngiting malungkot bago umalis sa ikinatatayuan ko. At nagtungo sa aking table upang ayusin ang pinag uutos sa akin ng amo ko.
Kailangn kong tapusin ngayon itong pinapagawa niya dahil baka ma galit at bungangaan niya na naman ko at kung ano ano naman ang masasakit na salita nag sabihin sa'kin.
Pasado alas d'yes na ng gabi ng matapos ako sa aking gawain. Tumayo ako at nag inat-inat ng katawan. Inilibot ko ang aking paningin sa paligid, madilim ang bawat sulok, walang katao-tao, katahimikan ang namamayani sa buong silid.
Mag isa na lng ako dito, hindi ako natatakot sa mga nilalang na sinasabi nilang nagpaparamdam. Huminga ako ng malalim at nagsimula ng maglakad patungo sa opisina ng amo.
Siguro wala si boss dito dahil anong oras na imposimbleng nandito pa 'yun. Nangmakarating sa kaniyang opisina ay agad akong pumasok ng makitang wala siya sa loob ng kaniyang opisina ay maingat ko na inilagay ang natapos kung pinapagawa niya.
Lumabas na ako sa kaniyang opisina at nagsimula ng umalis.
Uuwi na ako, total anong oras na rin at pagod na pagod na ang aking katawan at utak.
