"Bwesit" Singhal ko habang nagdadabog na umupo dito sa aking upoan, sa mini office.
Ang kapal ng apog niya ganonin ako. Nilalandi niya ba ako? Bakit gano'n siya kung umasta? Hindi naman siya gano'n dati e.
Nakasimangot akong gumawa ng mga pinapagawa ng magaling kong amo.
"Ano nangyari diyan sa mukha mo, Lara at nakasimangot ka diyan?" Napaangat agad ako ng aking mukha ng marinig ko ang isang boses lalaki. Si Justine pala.
"Hulaan ko may pinagawa naman sa'yo si Boss kaya ganiyan ka umasta ngayon. Tama ba, Lara?" Tawang-tawang sabi nito sa akin na siyang ikinabusangot ko.
Mali ka, Justine. Nakakainis na lalaking 'yun. Anong karapan niyang pakiligin ako I-I mean karapan niyang inisin niya ako ng ganito?
"Ano pa nga bang bago doon?" Pagsisinungaling ko sa kaniya, muli akong napabuntong hininga na animoy problemadong problemado kahit sa totoo naman ay ibang dahilan kong bakit ako naiinis ngayon.
Muling nalipat ang tingin ko sa mga nakatambak na papel na nakapatong sa aking lamesa kaya mas lalong na dagdagan ang inis ko.
Sinong hindi maiinis dito dahil sa sobrang dami ng kaniyang inuutos sa akin na akala mo naman ay hindi niya ako magiging asawa kong makapagpahirap sa akin.
"Nakakainis talaga...." Pagdadabog ko at ipinagpatuloy ko ang aking dapat tapusin.
Lumipas ang ilang oras, nakaramdam na ako ng gutom. Tumayo ako at kinuha ang wallet ko at nagtungo sa kainan dito sa loob ng company.
Pagkababa ko pa lang sa elevator ay siya naman nakita ko si Justine sa hindi kalayaon sa aking pwesto kaya tinawag ko ito ng may kalakasan para marinig niya ako.
Kaagad akong kumaway sa kaniya ng bumaling ito ng tingin sa aking deriksyon, ngumiti ito kaya sinuklian ko din ito ng isang ngiti.
Dali-dali akong lumapit sa kaniyang kinaroroon.
"Maglalunch kana ba?" Tanong ko sa kaniya at sumabay sa paglalakad. Tumango ito sa aking tanong.
"Sabay ako sa'yo ah? Kanina pa ako gutom e." Busangot kong saad na siyang ikinatawa nito.
"Kamusta ang pinapagawa sa'yo ni Boss?" Tukoy nito sa mga paperworks na nakatambak sa aking lamesa.
"Ayun papel pa din naman." Tanging naisagot ko na lang sa kaniyang tanong at patuloy sa paglalakad patungo sa kainan. " Nakakainis nga e ang daming pinapagawa, kung maka utos wagas, akala mo naman madali lahat ng pinapagawa niya, siya kaya gumawa no'n hindi 'yung utos siya ng utos sa akin." Pag rarant ko.
Iniisip ko palamang ang nangyari kanina at ang mga tambak na paperworks sa office, sira na agad ang araw ko.
"Kaya mo 'yan, ikaw pa ba? At saka don't worry dahil alam kong kayang kaya mo 'yan lahat na pinapagawa ni Boss, ugali nga niya nalampasan at na handle mo 'yan pa kayang mga pinapagawa niya sa'yo, easy lang sa'yo 'yan." Pagpapalakas ng loob nito sa akin na siyang ikinabuntong hininga ko ng malalim. Justine is right at bakit nga ba ako nagrereklamo?
Nang makarating kami ni Justine sa loob ng cafeteria nitong company ay agad kaming nag order ng pagkain. I feel like I'm exhausted right now, nawalan yata ng lakas ang katawan ko, na drain.
Lumipas rin ang ilang minuto ay tapos na kaming kumain at napag pasyahan naming bumalik sa kaniyang kaniya naming mini office para ituloy ang mga naiwan kong paperworks.
Nagpaalam na kami sa isat isa ni Justine dahil sa ibang floor siya naka office, sumasabay na lang din kami kapag nag l-lunch.
Nandito ako ngayon sa harap ng elevator naghihintay na bumukas ito. Nang tumunog na ito, hudyat na bumukas, na siya naman pag angat ko ng tingin at kung minamalas ka nga naman, nasaktohan ko pang nandito din ang nakakainis kong boss sa loob ng elevator.
Nang maramdaman nito ang presensya ko ay agad siyang tumingin sa akin at saka ako tinaasan ng kilay.
Malapit ko na talagang bunutin ang kilay nito sa sobrang sungit na akala mo'y mag regla araw araw, daig pa kaming mga babae.
Lumabas ito ng elevator,
Muli itong bumaling sakaniyang ginagawa. "Mabuti naman at naisipan mo pang bumalik."
Palihim ko siyang inirapan. "Kumain lang naman ako, Sir. Hindi naman ako na-inform na masama na pala ang kumain..."
"It's not bad..." aniya. "...Pero 'wag mo sabayan ng pakikipaglandi sa iba." dugtong niya.
Na siyang ikinapa maang ko ng husto.
Huh?!!!
"What? Pinagsasabi mo diyan?"
I couldn't believe what I was hearing. My boss, Mr. Drake Xian Alfonso, accused me of flirting with someone else? How dare he! I was fuming with anger and disbelief.
Ang kapal naman ng mukha niyang pag bintangan akong nakikipag harot ako habang kumakain, wait huwag niyang sabihin na si Justine ang tinutukoy niyang kalandian ko? I can't believe this.
Anong nangyari sa kaniya? Okay pa naman kami kanina ah! ay hindi pala okay kasi akong 'yung iniinis niya kanina tapos ngayon iba na naman timpla ng mukha niya, bipolar talaga.
Napailing iling na lang ako.
"Seryoso kaba?" I retorted, trying to keep my composure despite the boiling rage inside me.
He just smirked, his arrogance radiating off him like a noxious cloud. "You heard me, Lara. I don't tolerate such behavior in my employees."
"I wasn't flirting, Sir. I was just having lunch with a friend. And even if I were, it's none of your business," I shot back, my voice laced with defiance.
His smirk widened into a smug grin ng marinig niya ang mga katagang iyun. "Oh, but it is my business, Lara. Your actions reflect on this company, and I won't have anyone tarnishing its reputation."
My blood boiled at his arrogance napakasama talaga ng ugali nito. "Well, I'm sorry if my personal life doesn't meet your high standards, Sir. But unless you have actual work-related issues to discuss, I'll be getting back to my desk," I said, turning to leave before I said something I might regret.
As I walked away, I could feel his eyes boring into my back, but I refused to let him see how much his words affected me. I may have to tolerate him as my boss, but I refuse to let him dictate my life outside of work.
I wanted to scream, to lash out at him for his baseless accusation. But I held my tongue, knowing that stooping to his level wouldn't solve anything.
I couldn't help but feel a surge of defiance. I refused to let his words bring me down. I may be just his employee, but I won't let him trample on my dignity.
