ontvoerd...

hoofdstuk 2

ik heb geen idee hoe laat het was maar ik werd wakker door allemaal hobbels in de weg. "pap!"waar rij jij helemaal heen dan? vroeg ik. ik kwam onder de deken vandaan en zag een onbekende man achter het stuur zitten. hij keek achterom en ik zag zijn gezicht. 

hij had bruin haar wat een beetje warrig zat, hij had stoppels en een een schram boven zijn wenkbrauw. "wie.. w'wie bent u?" vroeg ik met een zacht stem.

GODSAMME! riep de man. de auto stond met een schok stil en de man stapte uit. hij smeet de deur dicht en trok mijn deur open, hij had iets van een knuppel in zijn hand, ik zag een verlaten weg en een heide.

veel tijd om dingen te bekijken had ik niet, door een harde klap op mijn hoofd werd alles zwart voor mijn ogen....

toen ik wakker werd zaten mijn armen en benen vast gebonden en had ik iets voor mijn ogen en mond. ik hoorde twee onbekende stemmen tegen elkaar schreeuwen: "GODSAMME! waarom heb je dat kind hier mee naar toe genomen?" riep een zware mannen stem. de andere stem herkende ik: "ja dat kan ik toch niet weten dat kind lag op de achterbank onder een deken te slapen!"  ik hoorde dat iemand geslagen werd. "stop!' riep de bekende stem. "misschien komt ze nog van pas! WE kunnen haar..." omdat moment viel ik van mijn stoel af en knalde tegen de grond.

mij hoofd bonkte en ik voelde twee sterken armen me optillen en zeggen: "zo, ons meisje is wakker." hij deed mij blinddoek omhoog en ik keek ik een beetje getint gezicht door de zon, hij had ook stoppels en zwart haar, twee grote bruine ogen keken me boos aan.

"wat heb jij gehoord" vroeg hij boos. "i,ik hebb niks gehoo, gehoord meneer." zei ik bevend van angst. de blinddoek ging weer op en ik kreeg weer een harde klap op mijn hoofd.

deze keer was de klap niet zo hard en raakte ik niet buiten westen wat denk ik wel de bedoeling was.

"waar voor kunnen we haar gebruiken dan?" vroeg de stem van de man met het zwarte haar. "Nou zij kan al onze klusjes op knappen, we hebben heel veel schulden bij james, toch?" nou dat geld moet natuurlijk gestolen worden en als we haar dat nou laten doen...?" zei de man die in de auto zat. "RICO JE BENT GEWELDIG!"riep de man met het zwarte haar. de man die achter het stuur zat heet dus rico. maar dat kunnen ze niet doen, dacht ik bij mezelf! de politie zal me zoeken en iedereen zal me herkennen. dit mag niet gebeuren! riep ik in mezelf. weer viel ik van de stoel, maar dit kerr zo hard dat mijn hoofd bonkte en alles nog zwarten werd...