ontvoerd...

hoofdstuk 17

"wat doe jij hier?" ik schrok me rot van mijn vader die ineens achter me stond, snel propte ik het papiertje in mijn broekzak. "eh, n'nou ik eh ging even buitenspelen en zag toendeze boomhut." zei ik. "dit is mijn boomhut van toen ik klein was, ik kwam hier vaak." zei mijn vader. "als ik even alleen wilde zijn kwam ik hier, maar we gaan eten dus kom je?" was het al etens tijd? was ik zolang weggebleven? dacht ik. "is goed papa." ik leip achter hem aan de boomhut uit. 

snel at ik mijn lasagna op, bleeh wat is dat toch vies. "mag ik nog even naar buiten?" vroeg ik. "nee lieverd sorry, even  niet." "waarom niet?" "nou je moet even vroeg naar bed vandaag." "okee.... pfff"' zuchtend liep ik naar mijn kamer. 

ik trok mijn pijama broek aan, plofte op mijn bed en keek naar buiten. ik keek naar mijn raam en zette het open. ik ging op de rand zitten en liet mijn voeten naar buiten bungelen. ik kan, nee dat doe ik niet... of toch... ik sprong uit mijn raam en rende naar de boomhut, het was nog lekker warm in de avond zon, wat hield ik toch van zomer!

ik klom het touw laddertje op en klom de hut in. ik hurkte op mijn kieën voor de kist en wilde het papiertje uit mijn zak pakken, shit! ik heb mijn pijama broek aan! O'nee! wat stom!

snel klom ik de hut uit en rende terug naar huis. ik trok aan mijn raam maar die gaf niet mee... shit ook dat nog. hij was dicht gewaaid door de wind. O' nu moet ik door de voordeur! snel rende ik naar de deur toe en trok en aan, dicht.. ik trok zo hard als ik kon, maar de deur bleef dicht. al ik aanbelde wist papa dat ik buiten was geweest.

hulpeloos zakte ik op de grond met een bonk wilde ik tegen de deur leunen maar... er was geen deur meer... snel draaide ik me om en keek recht in het gezicht van mijn vader...