She's Back

Twenty

TWENTY (20)

-Third Person's POV –

Sa kabila ng malakas na tilian at pangungutya ng lahat, di parin makapaniwalang nakatingin si Jc kina Rhea at Ceejay. Si Rhea naman na nanlalamig ang buong katawan ay halos malaglag na mata at nanginginig ang mga kamay. Tulalang-tulala itong nakatingin kay Ceejay na noo'y halos mapunit na ang mukha sa sobrang bungisngis nito.

Kalaonan ay nakaramdam ng kakaibang paninigas ng katawan ni Rhea. Natataranta siya ngunit hindi niya maigalaw ang kahit anong parte ng katawan niya. Mas lalong nanlilisik ang mata niya dulot ng mahirap nitong paghinga.

Habang pinagmamasdan ni Ceejay ang dalaga ay dahan-dahang naglalaho ang ngiti nito sa mukha at unti-unting napalitan ng nagtatakang tingin. Lahat naman ng mga mata ay nakatuon sa kanya ng mapagtanto ng lahat na kakaiba ang naging reaksyon ng mukha ng dalaga. Mukha itong nahihirapan kaya ganun na lamang ang pagtataka ng lahat.

Kahit nahihirapan ay pilit paring inabot ng dalaga ang kanyang dibdib at mariing binaon ang kanyang kamao. Sinuntok niya ang kanyang sariling dibdib ngunit wala siyang sakit na maramdaman. Inulit niya pa ng isang beses at mas malakas kaysa nauna ngunti wala siyang maramdaman.

Nagaalala na ang lahat ng members. Lalo na ang mga officers na nandon ay tumayo na rin at nakahanda na sa ano mang iuutos sa kanila ng Founder. Nagsimula ng magalala si Ceejay. Kaya tiningnan niya ito mula ulo hanggang paa para suriing mabuti kung anong nangyayari sa kanya.

“Hoy… Rhea…” Mahina at nagaalalang usal pa ni Ceejay.

Hirap na hirap na ang dalaga at pakiramdam niya ay mauubosan na siya ng hangin. Dahil hindi mapakali si Jc, agad na itong tumayo at kumaripas sa paglapit sa kanya.

“Rhea… Kalma k---”

“Hooo!”

Biglang nakapagexhale ng malakas ang dalaga ng hawakan ni Jc ang kamay nitong nasa dibdib niya. Sunod-sunod ang malalim na paghinga ng dalaga habang nanlilisik ang mata, na para bang nakikipag-agawan siya ng hangin.

Doon pa lang lumapit si Ceejay sa kanya at mahinang tinulak si Jc papalayo sa dalaga.

“Ano bang nangyayari sayo?” Kinakabahan ang boses ni Ceejay habang hawak niya ang magkabilang pisngi ng dalaga.

Alam ng dalaga na kinakausap siya ng binata but her attention was still focused on herself as she closed-opened her hands. Bakas ang buong pagtataka sa mukha ng dalaga. Hindi niya alam kung paano at parang magic na naglaho ang kakaiba niyang nararamdaman na parang may sumasakal sa kanya.

Kumalma man ang kanyang pakiramdam ngunit bakas parin ang malaking palaisipan sa mata ng dalaga, nang lumingon ito kay Ceejay na nanginginig ang labi na pinagmamasdan siya.

Bumuntong-hinga siya, “Hindi ko alam kung anong nangyari sakin…” Sumulyap ulit siya sa kamay niya, “Pero mukhang okay na ako..”

Ceejay smiled on her with relief as he pulled her for a hug, “Sobrang kinabahan ako.”

Yumakap din naman ang dalaga sa kanya na may tipid na ngiti.

Nasa likod lang ng binata si Jc na nakangiti habang nakatingin sa kanila. Maging siya ay nagalala rin kaya gumaan ang pakiramdam niya ng makita niyang okay na si Rhea.

Sa kabila nito, hindi rin naman maitatanggi ang samot-saring tingin ng mga members sa kanila. Ang iba ay natutuwa dahil naging maayos na ang pakiramdaman ni Rhea, yung ilan ay bakas parin ang pagtataka sa hindi maipaliwanag na nangyari at ang iba naman ay nakatuon ang hindi magandang tingin kay Jc.

Naramdaman naman ni Jc ang mga matang nakatuon sa kanya at ramdam niya rin na nakatingin sa kanya si Uno, na siguradong sinusuri ang reaksyon ng mukha niya.