The Universe of Us

CHAPTER 37

Hiraya's POV:

Nakabalik na ako sa lobby ng hotel while drying my hair using a towel.

Napahinto ako sa paglalakad when I saw Sandro having a moment kay ate girl na nasa reception area.

They are having a selfie moment.

Ediwaw.

Ang bilis naman magbago ng mood ng lalaking to. Kanina lang ang weird ng actions nya tapos ngayon todo ngiti sa camera.

Mabilis kong inalis ang tingin sa kanila ng makita ako ni Sandro.

I started walking again and I heard him calling my name.

"Hiraya! Wait!" Mabilis ako nitong nahabol.

"Ano?" I tried to control my tone not to sound grumpy.

"Did you already have your breakfast?" Tanong nya na nakangiti.

Naningkit ang mga mata ko. Kinapa ko ang noo nya.

Mabilis syang lumayo ng lumapat ang palad ko sa noo nya.

I frowned.

"What are you doing?" He asked.

"Wala ka namang sakit ah. Bipolar ka ba? Ang bilis magbago ng mood mo"

"What?" He asked confused.

"Nevermind. Babalik na ako sa room" Sabi ko at mabilis na naglakad palayo sa kanya.

"Hindi ka pa ba uuwi?" Tanong ko ng makabalik na sya.

Tumingin muna sya sakin bago isinara ang pintuan.

"After your leave is done" Sabi nya at umupo sa bed.

"Sandro, marami kang naiwan na trabaho sa Ilocos Norte. Umuwi ka na" Sabi ko naman.

"Hindi ako babalik na hindi ka kasama" He seriously said habang nakatingin sakin.

Umiwas ako ng tingin.

"Umuwi ka na" I said at tinalikuran sya.

Kumuha ako ng t-shirt at pajama sa travel bag ko.

"Don't worry... babalik pa rin naman ako next week" Sabi ko at pumasok na ng cr.

Sandro ordered too much food for the two of us.

Kanina pa ako nagrereklamo sa kanya dahil sa madaming foods na nilapag sa lamesa.

"Sobrang dami nito. Hindi natin to mauubos" Sabi ko at ang atensyon ay nasa malalaking crabs sa harapan ko.

My mouth watered by the sight of it.

Narinig ko namang tumawa ito.

"I don't know what food you like the most. Pero ngayon alam ko na"

Sinundan ko ng tingin ang pagkuha niya ng isang crab and he cracked it.

Nilipat ko ang atensyon sa kanya.

"Hindi ka pa ba talaga uuwi?" Paguulit kong tanong.

"Not yet" He simply said.

"Bakit gusto mo na akong pauwiin... Are you waiting for someone else here?" He asked.

Binalik ko ulit ang tingin sa ginagawa nya.

"Nagaalala lang naman ako sa naiwan mong trabaho"

"Simon, will take care of everything while I'm away" Sabi nya at nagsalubong ang mga mata namin.

"Ah... ganun ba... well... that's good. Simon is responsible man so walang problema kapag bumalik ka na sa work" Huminto sya ginagawa.

He stared at me. I looked away kasi bakit kailangang nya pang tumitig.

"Gutom na ako. Pwedeng kainin kahit yung shell?" Natawa ako sa sarili kong kalokohan.

He didn't react that made me swallowed the lump on my throat.

Did I said something wrong?

"Sandro, are you okay?" I asked habang naglalagay ng gulay sa plato ko.

"Next time don't mention another guy's name when it's just the two of us, Hiraya"

"But you mention his name first" I defended myself.