Hiraya's POV:
I woke up feeling weird. Masakit ang ulo ko and parang nahihilo pa ako.
I was still closing my eyes and trying to gain my strength when I felt the cold breeze.
Bakit ang lamig? Wala naman kaming aircon ah.
I opened my eyes and hindi namin 'to bahay.
Asan ako?
Panic was slowly consuming me.
Umiikot na yung mga mata ko.
What is this place?
Hotel ba 'to?
Oh my God.
Paano ako napunta dito?
Kaya kong makita ang future ng ibang tao pero yung akin hindi.
Jusko naman Hiraya Manawari.
Bigla naman na-off ang shower sa banyo and kinabahan na naman ako.
I looked at myself and kumpleto pa naman ang mga damit ko.
I immediately hid sa gilid ng bed to see kung sino yung lalabas.
Kapag ito mamamatay tao, mumultuhin ko talaga 'to.
He slowly turned the door knob and dahan-dahang lumabas.
It was Sandro.
Why is here?
Why am I here?
Jusko.
His hair was still wet and nakasuot siya ng bathrobe.
Nakatitig lang ako sa kanya habang hinihimas niya ang basa nyang buhok trying to remove the excess water.
Hindi ko naman namalayan na naka-nganga na pala ako.
"Hiraya!" He exclaimed kaya nagulat din ako.
"Oh bakit!"
"Anong ginagawa ko dito?"
"Paano ako napunta dito?"
"Anong ginawa mo sa akin?!"
"At bakit kita na yung dibdib mo!!?"
Sunod sunod kong tanong sa kanya.
Kinakabahan talaga ako.
"Okay calm down..." He started.
Nakaupo pa din ako sa ilalim ng bed at sya naman ang nakaupo sa taas.
"I saw you last night sa harap ng Baclaran church and you seemed distressed."
"Ha? Anong ginagawa ko doon?"
"I don't know. You were tulala and mumbling about your mom's medicine before you passed out." He said and then naalala ko na.
I was looking for money dahil inatake na naman ang mama ko sa sakit niya.
Kaso pagdating ko ng bahay para ibigay na yung gamot nagalit lang sa akin si papa, bakit ko daw hinayaan na maubusan ng gamot si mama. Responsibilidad ko daw yun.
"Oh my God.. ang gamot ni mama!" I shouted at agad na kinuha ang bag ko.
"Hiraya where are you going?"
He stopped me and nagpapanic na naman ako.
"Yung gamot ng mama ko, kailangan ko ng ibigay." Tinanggal ko naman ang pagkakahawak niya sa kamay ko and I tried running again but he chased me and stopped me.
"Hiraya, calm down!" He said.
Hinawakan niya ako sa magkabilang braso at nagkatitigan kami.
"You need to calm down. Hindi ka pwedeng magmadali baka ano pang mangyari sayo."
"I will take you home, magbibihis lang ako sa sandali." He said then guided me para umupo sa may couch.
He went inside sa banyo para magbihis when suddenly bumukas ang pintuan ng hotel room and someone entered.
Natatakot na naman ako.
"Sandro! Where are you?" A chubby teenager came inside and nagulat siya ng makita ako.
I stood up and try to calm myself again.
"Who are you?" He asked then another guy who was taller followed him inside.
"Who are you talking to?" He asked then looked at me.
Nagkatitigan kami ng lalaking yun.
Lumabas naman si Sandro na bihis na bihis.
"Let's go?" He asked then noticed the two guys on the door.
"Sandro. Who is she?" The taller one asked.
"Is she girlfriend?" The chubby one asked while smirking.
"No." Sagot ni Sandro.
"Just a friend."
"Hiraya, this are my brothers. Vinny" The chubby one waved at me then smile.
"Hello."
"And Simon." Sandro said.
I looked at Simon and he just nodded at me.
"Hello din." Sagot ko.
"What are you two doing here?" Tanong naman ni Sandro sa mga kapatid niya.
"Pops drop us off here kasi may date sila ni mom." Vinny said at dumiretso na sa higaan.
Si Simon naman naupo sa gilid ni Vinny.
"Okay. Dito lang kayo, I'll take Hiraya home muna." Sandro said.
"Can we come?" Bigla naman bumangon si Vinny and nagpa-cute sa kuya niya.
"No." Sagot ni Sandro.
"Please...I am bored. Right, Simon?" Naghanap naman siya ng kakampi.
Simon just nodded.
"Ugh fine. Let's go." Sandro rolled his eyes then took his car keys.
"Let's go, Hiraya." He said at sumunod ako agad sa kanya.
Bigla naman akong tinabihan ni Vinny.
He is like 18 years old na.
Pero medyo chubby pa din.
"Your name is really Hiraya?" He asked.
I nodded yes.
"It's like that old tv show? Hiraya Manawari. Right?" He asked again.
"That is her name." Sumabat naman si Sandro.
I looked at Vinny and parang hindi siya makapaniwala.
"Really?"
"Wow that is so cool."
"I bet, if you have a sibling, her or his name is Siniskwela." He said habang hinihimas ang baba niya.
"Huh?" Lumingon naman si Sandro at nagtataka ang itsura.
"Nothing." Vinny answered.
Sandro continued walking at lumapit ulit sa akin si Vinny.
"Matalino yan pero slow sa jokes." He said smirking.
Tumabi naman si Simon sa kanya and we both looked at each other again.

BINABASA MO ANG
The Universe of Us
FanfictionFanfiction #5 Hiraya Manawari Valdez. Yep. That is her name. A young student studying Psychology with a special gift of seeing the future happened to bump into the one and only Sandro Marcos when he deliver the speech of his dad, Bong Bong Marcos in...