Fanfiction #5
Hiraya Manawari Valdez. Yep. That is her name.
A young student studying Psychology with a special gift of seeing the future happened to bump into the one and only Sandro Marcos when he deliver the speech of his dad, Bong Bong Marcos in...
Nakatayo lang ako sa gitna ng dagat kaharap si Sandro.
And he confessed to me.
SA GITNA NG DAGAT.
This can't be right.
"Please say something." He uttered.
Habang tulala pa rin ako.
"Sandro.. I... don't know.. what to say..." I said.
Dahan dahan nya naman inabot ang kamay ko at hinawakan ito.
He leaned closer to me at tiningnan ako sa mata.
"Mahal kita Hiraya."
"Sandro..-"
"I have love you since you left me six years ago."
"Hindi ko lang kayang aminin sa sarili ko.."
"Pero mahal talaga kita."
"Sandro... I think... this is not the right place for us to talk about that." I said habang nakatingin sa paligid.
"When is the the right time Hiraya?!"
Napasigaw naman sya.
I looked around us at dumadami na ang nakatingin sa amin.
Napapansin na pala kami ng mga tao at nakikilala na si Sandro.
Napalingon din sya and realized that I was right.
Binitawan nya naman ang mga kamay ko and he took a step back.
Nauna naman akong naglakad palayo.
I was about to go back sa cottage namin when he suddenly grabbed my hand at hinila ako pabalik sa cottage.
Agad nya naman binigay sa akin ang white polo nya at ipinasuot ito sa akin.
"Cover up." He said at may kinuha naman syang extra gray tshirt sa bag nya.
After namin makasuot, agad nyang kinuha ang mga gamit namin at hinila ako ulit pabalik sa inarkela naming motor.
"Sandro... where are we going?" I asked.
Hindi naman sya sumagot.
We went back sa hotel na tinutuluyan namin.
He was quiet at hindi ako kinakausap.
Did I offend him or something?
We entered our room ng hindi nag-uusap.
Napaupo naman ako sa bed ko habang sya nagbibihis at agad na umalis pagkatapos.
"Saan ka pupunta?" I asked nervously.
He didn't even say a word to me and he just walked out, slamming the door behind him.
May sinabi ba ako na ikinagalit nya?
I decided na magbihis na lang at mahiga.
Wala din naman akong balak lumabas, I feel too depressed to roam around or baka gusto ko lang talaga na kasama si Sandro.
Ay ewan!
Pero umamin sya sa akin.
He said na mahal nya ako?
Hindi pwede eh.
Hindi talaga.
Pero di ba dapat pag-usapan din namin kahit papaano yun?
O baka nagkamali lang sya?
Baka hindi nya talaga ako mahal?
I laid my head sandali dahil hindi ko na talaga anong iisipin ko?
Si Sandro?
Si Mirana?
Si Simon?
Nakita ko na ang future namin.
Kaya hindi --
Bigla naman akong natigilan sa kaka-overthink ng may kumatok sa pintuan.
Pagbukas ko it was a staff.
"Yes?" I asked.
"Pinapabigay po ni sir Sandro mam" He said at iniabot sa akin ang isang paper bag.
"Saan sya?"
I asked pero ngumiti lang ito at umalis.
I looked at the dress na nasa loob ng paper bag.
It was white sheer dress.
And may note itong kasama.
"Wear this and meet me in front of the beach"
Ano naman ang pakulo ng lalaking to?
Pero sinunod ko naman ang gusto nya.
After ko makapag-bihis, I went in front of the beach at natulala ako sa ginawa nya.
"Sandro... what... is this?" I asked.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
He smiled at me then answered:
"I think this is the right place to talk about how in love I am to you."
