Strip 29

588 14 15
                                    

Chapter 29

a/n: kamusta?marami sainyo ngaun on vacation na!! Nakakainggit naman 😞. Well ienjoy nya ng mabuti yan dahil malapit na naman ang pasukan. Haha (mean). Chapter 29 na.akalain nyo yun?umabot pa ng 29. Haha. I would like to read your comments and reactions,good or bad. Pero wag naman over na over sa pagkaharsh ng comments ah. This is fiction. Work of ones imagination.kung ndi nyo gusto,wala namang pilitan na basahin nyo. Okay? And one more thing, s mga readers ng MTME, almost 500k n xa , and sobrang thankful ako sa lahat ng sumubaybay kila Gab at Xavier. and im thinking of a gift for you guys. Who knows, baka book 2 'yun diba? Haha. We'll see. For now, enjoy reading 'If Only I hadn't' chapter 29. Votes and comments, ayt??? Xoxo

Ethan's POV

Kumpirmado ngang ang lalaking iyon, at ang nagtangka kay Kendra ay iisa. Ngayong alam ko na kung sino ka, sisiguraduhin kong ni singko, wala akong ititira sa kabuhayan niyo. All that I have to do now, is to safeguard Kendra, so that the same incident wont happen again. I can't stand seeing her suffer like that. I'm beside her, with her, but god@mnit, I can't even do a single f*cking thing to console her. I can't even hug her because my mere touch can trigger her past.

That bastard ruined Kendra's past. I'll make sure to destroy not only his present, but also his future. If there will still be any. I smiled devilishly.

"Sir, ipaghahanda ko na 'ho ba kayo?"

Napahinto ako sa pag-akyat sa hagdan para lingunin si Manang. This mansion is like hell ruled by a demon, but still is surrounded by angels like Manang. Ni minsan hindi ko ginustong manatili dito, simply because I don't want to be told on what to do. I don't want to be manipulated by my own father who knows nothing but greed.

"Salamat, Manang. Kumain na ho ako sa labas kasama ang isang kaibigan. Pero salamat po." Napansin ko ang tray ng pagkain na hawak niya. Kay Kendra siguro 'yun. Sinilip ko ang wrist watch ko. 9pm na, hindi pa rin siya kumakain? "Hindi pa ba gising ang alaga niyo, Manang?"

"Gumising siya kanina, mga ilang minuto lang pagkaalis mo. Hinatiran ko na rin siya ng pagkain, mga alas otso yata 'yun, pero nakatalukbong lang. Kaya hindi ko na inistorbo."

Pasaway. "Ako na ho ang magdadala niyan. Magpahinga na po kayo."

"Sigurado ka ba, ijo?"

"Alam ko pong marami pa kayong aayusin sa kusina kahit sabihin kong matulog na kayo, kaya tapusin niyo na po 'yun, para makapagpahinga na kayo."

"Ang laki talaga ng ipinagbago mo mula nang dumating 'yang si Kendra." Napangiti ako sa sinabi niya. Ganito na ba talaga kalaki ang epekto mo sa'kin? Na kahit na ibang tao, napapansin 'yun? "Alagaan mo nang mabuti ang mag-ina mo."

Tumango ako at ngumiti bilang sagot.

I hope she's feeling better now. I didn't bother knocking and so I went straight in and felt the awkward ambiance of the room. It's awfully quiet. Only a single bedside lamp was lit, and I can only see her duvet covering her. I left the tray near the bureau, and slowly walked towards her.

"Kendra." I called. "Ilang oras ka na diyan. Hindi pa ba sumasakit ang likod mo?" But there's no reply. I was afraid to touch her, thinking she might scream and be shocked by the mere touch but my subconscious mind prevailed. And so I did.

I slowly shook, what seems to be her arm, and felt something weird. "It can't be." I removed her blanket and pillows stuck together.

"Sh*t." Dali-dali akong bumaba sa kusina para hanapin si Manang.

"Ay susko kang bata ka. Bakit ba humahangos ka?"

"M-Manang, nakita n'yo bang lumabas si Kendra kanina?"

If Only I Hadn't *ON GOING* (formerly I'm in love with a stripper)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon