"အွန်း.........
အကိုလေး လွှတ်ပေးပါ...
စောစောထပြီးချက်ပြုတ်ရဦးမှာလေ..."
"အိပ်ချင်သေးတယ်..."
"အိပ်နေလေ ဘုန်းဘုန်းတွေကိုဆွမ်းလောင်းဖို့အမှီထချက်ရမှာလေ..."
"တစ်နေ့လေးပဲလေကွာ...
ညကအလုပ်တွေများလို့ကိုယ်အိပ်ယာဝင်တာနောက်ကျတယ်လေ အခုအိပ်ချင်နေသေးတာ...
မင်းကိုယ့်ဘေးမှာမရှိရင်အိပ်ပျော်မှာမဟုတ်ဘူး..."
"အပိုတွေ...
အရင်ကလည်းတစ်ယောက်တည်းအိပ်နေကျတာကို..."
ရင်ဘက်ကိုခပ်ဖွဖွထုပြီးပြောတော့ အစ်ကိုကမျက်လုံးမှိတ်ထားရာကပြုံးကာ သူ့ကိုလည်းတင်းနေအောင်ဖက်ထားသည်။
"အိပ်ပေးနော်..."
"အင်း အခုမှထရင်မှီမှာမဟုတ်တော့ဘူး...
ဒီနေ့hotelသွားရဦးမှာလား..."
"မသွားရဘူး သွားလည်းမသွားချင်ဘူးဒီလိုပဲဖက်ထားချင်တာ..."
"ကျစ် အပိုတွေပြောပြီ..."
ပြည့်ဝကျစ်စုပ်ခြင်းကစိတ်မရှည်လို့မယုံလို့မဟုတ် ကုဋေ့စကားကိုရှက်တာကြောင့် ရှက်ရမ်းရမ်းနေခြင်းသာ။
"ညကျရင် ဓနမွေးနေ့ပါတီသွားရမယ်..."
"အကိုလေးဓနကအိမ်မှာမလုပ်ဘူးလား..."
"တခါမှမလုပ်ဘူး အရင်နှစ်တွေကကိုယ်မသွားခဲ့ဘူး ဒီနှစ်တော့သွားမလားလို့...
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်သူနဲ့ကိုယ်ကညီအစ်ကိုတွေပဲမလား..."
"ဟေ......ဒီနေ့မကြားဖူးတာတွေကြားနေရတယ် ထီထိုးရမယ်..."
"အင်း ထိုးလိုက်...
ပေါက်ရင်ကိုယ့်ကိုတင်တောင်း..."
"ဟွန်း အကိုလေးကိုနိုင်အောင်မပြောတတ်တော့ဘူး..."
"အဟင်း......"
ကုဋေစိတ်လိုလက်ရရယ်ကာ ပြည့်ဝကိုလည်းတင်းနေအောင်ဖက်ထားသည်။ ပြည့်ဝပြန်အိပ်ပေမယ့် ဘယ်လိုမှအိပ်မပျော်။ အစ်ကိုလေးရဲ့အသက်ရှူသံတိုးတိုးကိုကြားရသည်။
"အကိုလေး..."
"အင်း..."
"အကိုလေး ကျွန်တော့်ကိုဘာကြည့်ပြီးကြိုက်ခဲ့တာလဲ?...
အကိုလေးအနေအထားနဲ့ ကျွန်တော့်ထက်အစစအရာရာသာတဲ့လူတွေဘေးမှာရှိရက်နဲ့ကို..."
