"ဝှား!!! အွန် အကိုလေး..."
"အိပ်လို့မှကောင်းရဲ့လား..."
ပြည့်ဝသမ်းပြီးအခန်းထဲကထွက်လာတာ အခန်းအပြင်မှာရပ်နေတဲ့အကိုလေးကိုတွေ့တာနဲ့ ပါးစပ်ကိုအမြန်ပိတ်လိုက်ရသည်။
နေ့လယ်စာစားပြီးကတည်းက ခဏလောက်မှေးမယ်ဆိုပြီးလှဲလိုက်တာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ နေ့လယ်၁၂နာရီလောက်ကအိပ်တာ ၃နာရီမှနိုးတယ်ဆိုတော့ အကိုလေးတစ်ယောက် ဒေါပွနေတော့မှာပဲ....
"ခဏလေးမှေးလိုက်တာ...."
"အသေကောင်လိုအိပ်ပျော်သွားတယ်ပေါ့..."
"အပြောကလည်းမချိုသာလိုက်တာ...
ရောက်နေတာကြာပြီလား ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ?..."
"မင်းကိုခိုင်းမလို့ဟာ မင်းမနိုးသေးလို့ငါကရပ်စောင့်နေရတယ်..."
"ဟီး ကျွန်တော်လည်းဘာစားမိတယ်မသိပါဘူးအကြောတွေတက်နေလို့ ခဏလှဲလိုက်တာ..."
"မင်းကတော့လေ ဆင်ခြေဆင်လက်ဆင်နားရွက်ချည်းပဲ...
အနောက်ကလိုက်ခဲ့..."
ပြည့်ဝအကြောကိုဆန့်လိုက်ပြီး ထွက်သွားသည့် ကျောပြင်ကျယ်ကျယ်အနောက်ကနေလိုက်လာခဲ့သည်။
"မင်းဒီမှာစောင့်နေ..."
အိမ်ထဲကိုမလိုက်စေဘဲအပြင်ကနေရပ်စောင့်ခိုင်းတာကြောင့် ပြည့်ဝအကြောင်သားဖြစ်သွားသည်။ အိမ်ထဲဝင်သွားသည့်အကိုလေးအား ပြည့်ဝရပ်စောင့်နေရသည်။
၁၀မိနစ်လောက်စောင့်ရပြီးနောက် စက်ဘီးတစ်စီးကိုမကာထွက်လာသည့်အကိုလေး...
စက်ဘီးကိုတွန်းမလာဘဲ မ,လာသည့် ကုဋေရယ်ပါ...
"စက်ဘီးက..."
"လမ်းထိပ်ကmini-martသွားမလို့..."
"စက်ဘီးနဲ့လား..."
"မင်းမျက်လုံးထဲမှာလေယာဉ်မြင်လို့လား..."
စက်ဘီးနဲ့လို့ပြောလိုက်ရင်ဘာဖြစ်မှာမို့လို့လဲ?...
အပြောကလေ တစ်စက်ကလေးမှကိုမချိုသာဘူး...
"ကျွန်တော်ရောလိုက်ရမှာလား..."
"မင်းကိုငါကအလကားသက်သက်ရပ်စောင့်နေမယ်ထင်တာလား..."
