"ဝွား!!! အြန္ အကိုေလး..."
"အိပ္လို႔မွေကာင္းရဲ႕လား..."
ျပည့္ဝသမ္းၿပီးအခန္းထဲကထြက္လာတာ အခန္းအျပင္မွာရပ္ေနတဲ့အကိုေလးကိုေတြ႕တာနဲ႔ ပါးစပ္ကိုအျမန္ပိတ္လိုက္ရသည္။
ေန႔လယ္စာစားၿပီးကတည္းက ခဏေလာက္ေမွးမယ္ဆိုၿပီးလွဲလိုက္တာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ ေန႔လယ္၁၂နာရီေလာက္ကအိပ္တာ ၃နာရီမွႏုိးတယ္ဆိုေတာ့ အကိုေလးတစ္ေယာက္ ေဒါပြေနေတာ့မွာပဲ....
"ခဏေလးေမွးလိုက္တာ...."
"အေသေကာင္လိုအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ေပါ့..."
"အေျပာကလည္းမခ်ိဳသာလိုက္တာ...
ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား ဘာခိုင္းစရာရွိလို႔လဲ?..."
"မင္းကိုခိုင္းမလို႔ဟာ မင္းမနိုးေသးလို႔ငါကရပ္ေစာင့္ေနရတယ္..."
"ဟီး ကြၽန္ေတာ္လည္းဘာစားမိတယ္မသိပါဘူးအေၾကာေတြတက္ေနလို႔ ခဏလွဲလိုက္တာ..."
"မင္းကေတာ့ေလ ဆင္ေျခဆင္လက္ဆင္နား႐ြက္ခ်ည္းပဲ...
အေနာက္ကလိုက္ခဲ့..."
ျပည့္ဝအေၾကာကိုဆန္႔လိုက္ၿပီး ထြက္သြားသည့္ ေက်ာျပင္က်ယ္က်ယ္အေနာက္ကေနလိုက္လာခဲ့သည္။
"မင္းဒီမွာေစာင့္ေန..."
အိမ္ထဲကိုမလိုက္ေစဘဲအျပင္ကေနရပ္ေစာင့္ခိုင္းတာေၾကာင့္ ျပည့္ဝအေၾကာင္သားျဖစ္သြားသည္။ အိမ္ထဲဝင္သြားသည့္အကိုေလးအား ျပည့္ဝရပ္ေစာင့္ေနရသည္။
၁၀မိနစ္ေလာက္ေစာင့္ရၿပီးေနာက္ စက္ဘီးတစ္စီးကိုမကာထြက္လာသည့္အကိုေလး...
စက္ဘီးကိုတြန္းမလာဘဲ မ,လာသည့္ ကုေဋရယ္ပါ...
"စက္ဘီးက..."
"လမ္းထိပ္ကmini-martသြားမလို႔..."
"စက္ဘီးနဲ႔လား..."
"မင္းမ်က္လံုးထဲမွာေလယာဥ္ျမင္လို႔လား..."
စက္ဘီးနဲ႔လို႔ေျပာလိုက္ရင္ဘာျဖစ္မွာမို႔လို႔လဲ?...
အေျပာကေလ တစ္စက္ကေလးမွကိုမခ်ိဳသာဘူး...
"ကြၽန္ေတာ္ေရာလုိက္ရမွာလား..."
"မင္းကိုငါကအလကားသက္သက္ရပ္ေစာင့္ေနမယ္ထင္တာလား..."
