" Wat fijn dat jullie er zijn "
Picture: Look who's there..
Veel leesplezier ☺️
<------------------------
Olivia
We zijn weer thuis na 2 week Monaco. Ik word wakker in mijn eigen bed met ontzettend veel kramp in mijn buik. Als ik uit bed stap, plopt er iets in mijn buik en verlies ik urine, denk ik. Heel gauw daarna besef ik me dat dat geen urine is maar vruchtwater. Gauw maak ik Robbie wakker. " Lieverd wakker worden! Mijn vliezen zijn gebroken " roep ik en ren door de kamer. Gelijk schiet hij omhoog en springt uit bed. Als een kip zonder kop loop ik door het huis mijn weeën ondertussen weg te puffen. Ik kijk gauw op de klok in keuken. Half 5 in de ochtend. Zuchtend loop ik door het huis. Iemand wakker maken is ook niet chil maar ze zullen me vast gehoord hebben. " Olivia! Waar ben je? " hoor ik en ik schrik. Ik heb geen licht aan en het is nog donker. Daarna zie ik het licht aanspringen en staat Raoul voor mijn neus. " Goedemorgen " zucht ik en puf daarna een wee weg. Kalmerend begint hij tegen me te praten maar dat hou ik niet lang vol. Ik loop naar boven en besluit toch Matthy wakker te maken. Zachtjes loop ik de kamer binnen en schud ik aan Matthy. " Mijn vliezen zijn gebroken " fluister ik en hij zit gelijk rechtop. Haastig stapt ie uit bed en kleed die zich aan. Langzaam aan waggel ik naar beneden. Nu worden die weeën niet leuk meer. Kreunend van de pijn hang ik aan het keukeneiland. Robbie ondersteund me door druk te geven op mijn onderrug en dat helpt. Het is even rustig en ik pak mijn telefoon erbij. Ik zie een appje voor bij komen in de Monaco app. " Bevalling begonnen denk ik. Vliezen gebroken en nu maar richting t ziekenhuis " heeft Robbie gestuurd met een foto. Gelukkig slapen ze nog en reageren ze later pas. Al gauw daarna zitten we in de auto naar het ziekenhuis. Robbie is daar in tegen rustiger dan Matthy een paar weken geleden. Maar ook hij rijdt te hard, ach ja. In het ziekenhuis aangekomen melden we ons en worden we naar een kamer gebracht. Daar aangekomen ga ik gelijk op het bed liggen en probeer rustig te worden. Alles giert door mijn lijf en ik krijg hem niet onder controle. Robbie komt naast me zitten en pakt mijn hand vast. Al gauw word ik dan rustig maar dan komt er weer een wee aan. Daarna wordt mijn ontsluiting bekeken, 8 cm. Bijna, bijna. De laatste cm duurt altijd langer dan de rest. Als ik dan eindelijk op de 10 cm zit is het inmiddels 3 uur in de middag. Kort daarna, om 15:50 is ze daar eindelijk : Novelle Maeve Van Der Graaf. Gezegend en ontzettend blij dat het eindelijk achter de rug is. Robbie heeft niet van mijn zijde geweken en ik ben zo trots op hem. Samen met de verloskundige Novelle aan gepakt. Huilend zit hij nu naast me en glijd ik met mijn hand over zijn wang. " Hou van jou " fluister ik en hij pakt mijn hand. " Ik ook van jou, zo trots op jou kanjer " antwoord hij en geeft me een kusje op mijn voorhoofd. Na nog een klein uurtje slaap wordt er op de deur geklopt. " Binnen " lacht Robbie en de deur gaat open. Ja hoor, daar gaan mijn hormonen. Ik barst in tranen uit als ik zie dat Max, Kelly en Penelope zijn overgevlogen vanuit Monaco naar ons. Max snelt naar me toe en knuffelt me. Ik huil nog harder, verdomme kut hormonen. " Wat fijn dat jullie er zijn " zeg ik als ik een beetje bekomen ben en iedereen plat heb geknuffeld. " Tuurlijk! Wat denk jij dan " lacht Max en Kelly knikt. Ondertussen heb ik Novelle op mijn borst liggen en ze slaapt rustig. " Kijk, dit is Novelle Maeve Van Der Graaf " glimlach ik en beiden komen ze kijken. Robbie tilt Penelope op het bed zodat ze het goed kan zien. " Wat is ze prachtig " zegt Kelly en aait even zachtjes over haar wangetje. Gauw daarna mogen we naar huis. Alles is goed en we kunnen thuis verder herstellen. " Hoe lang blijven jullie? " vraag ik, " een paar dagen, Max moet volgende week weer racen " antwoord Kelly. " Heel gezellig " zeg ik en nemen afscheid van elkaar maar zien elkaar thuis weer. Ze slapen bij ons in huis op de logeerkamer. Vol trots zitten we samen in de auto onderweg naar huis. Novelle slaapt de hele rit en thuis aangekomen halen we haar uit de auto. Ook Max rijdt achter ons en stopt dus ook thuis. Niemand weet ook dat hun er zijn. Als we thuis komen staat Matthy gelijk bij de voordeur. Gelijk kijkt hij in de maxicosi. Tranen vullen zijn ogen. Max pakt snel de maxicosi uit mijn handen en omhels Matthy. " Ze is er " fluister ik en hij drukt een kus in mijn haar. Daarna lopen we samen naar de keuken waar Max Novelle in haar maxicosi haar op het aanrecht heeft gezet. Gelijk vult de kamer zich en zijn ze allemaal benieuwd. " Welkom in ons grote gezin Novelle Maeve Van Der Graaf " zegt Robbie en slaat een arm om me heen. " Dikke shoutout naar m'n vrouw trouwens voor het op de wereld zetten van onze prachtige dochter " lacht hij daarna en slaat een arm om me heen. Ik geef hem een kus en plof daarna op de bank. Robbie komt naast me zitten met Novelle op zijn borst. " Heb je wel gezien wat ze aanheeft? " vraag ik aan Max en Kelly en ze schudden hun hoofd. Ik trek het dekentje omlaag. " Jullie cadeautje werd het geboortepakje " glimlach ik en ze glimlachen. " Wauw, het staat haar super " antwoord Max. Kort daarna legt Robbie haar bij Max neer en geniet ik hier van. Veel foto's worden er genomen. Penelope is erg onder de indruk van alles. Als ze ziet dat Max Novelle vast heeft klimt ze gauw op de bank om goed te kijken. Lief kijkt ze Novelle aan totdat Novelle begint te huilen. Daar schrikt ze van en ik neem Novelle over. Ik sus haar en dan is alles weer goed. De avond vliegt voorbij en we liggen op tijd in bed. Novelle heeft net haar voeding gehad en ligt rustig op Robbie te slapen en ook Robbie knikkebolt een beetje. Ik neem haar over en leg haar in de co-sleeper naast me. Spannend zo'n eerste nacht. Robbie kruipt tegen me aan. " Trots op je lieverd " fluisterd hij en drukt een kusje op mijn schouder. We wensen elkaar weltrusten en dan al gauw slapen we maar voor hoelang.....
