Part Fifty

62 2 1
                                    

" Tot gauw kleine "

Picture: Welcome little one
Veel leesplezier ☺️
<------------------------

Olivia
De dag na de race van Zandvoort is aangebroken. Gisteren was de race en hebben we 's avonds lekker gegeten met het hele Red Bull team. De nacht begon goed maar sinds halverwege de nacht rommelt mijn buik. Ik heb het idee dat de bevalling binnen nu en 3 uur begint. Ik maak Robbie wakker. " Schat, sorry maar ik denk dat de bevalling is begonnen " mompel ik zachtjes en Robbie schiet omhoog. " Huh nu ? " vraagt hij slaperig en ik knik. Dan komt er weer een flinke wee. " Oh deze is gemeen " mompel ik kreunend. Daarna wordt er op de deur geklopt. " Ja? " vraagt Robbie en de deur gaat open. Max staat daar, haar door de war en kleine oogjes. " Alles goed hier? Ik hoor Olivia alleen maar kreunen " mompelt hij. " Ik denk dat de bevalling is begonnen. We moeten de verloskundige bellen " mompel ik en pak mijn telefoon. Max komt naat me zitten terwijl Robbie de verloskundige belt. " Ze komt er aan. Ik zal haar wel even van voren halen " zegt Robbie en kleed zich aan. " Blijf jij bij haar? " vraagt Robbie aan Max. " Tuurlijk bro " antwoordt Max en slaat zijn arm om me heen. Die sla ik gelijk weer af. " Sorry " mompel ik en puf mijn volgende wee weg. Na een korte tijd is de verloskundige er ook. We vertrekken lang daarna toch maar naar het ziekenhuis. Kelly past op Novelle en Max en Robbie gaan met mij mee. In het ziekenhuis aangekomen worden we snel en fijn geholpen. Het duurt niet lang voordat onze kleine lieve jongen is geboren. Hij wou te graag de wereld zien. 4 September 05:15 is die geboren, onze lieve Xavi Nolan van der Graaf. Max en Robbie hebben me beiden bijgestaan bij deze bevalling die veel soepeler liep toen bij die van Novelle. Ik ben alleen wel heel moe na zo'n korte nacht na zo'n lange dag. Ik val ook inslaap terwijl Xavi op me ligt te slapen. Rond het middaguur mogen we naar huis. We gaan ook echt naar huis. Kelly, Matthy en Manouk hebben onze spullen ingepakt en naar huis gebracht. Daar wachten ze nu op ons. Max rijdt en ik zit achter in met Xavi die rustig slaapt in de Maxi-cosi. " Ik ben zo benieuwd hoe Novelle reageert " zeg ik tegen Robbie en die knikt. Als we thuis aankomen tilt Robbie Xavi naar boven. Daar zitten ze allemaal met smart te wachten. Zodra de deur open gaat komt Penelope aangerend en achter haar aan komt Novelle heel snel aangelopen. " Mama zou je graag op willen tillen maar dat kan nu even niet " zeg ik zachtjes en haar gezichtje betreurd. " Kom " zegt Max en die tilt haar op. Ze buigt naar mij om me een kusje te geven. Max zet Xavi in de maxi-cosi op het keukeneiland. Max loopt gelijk met Novelle er naar toe. " Kijk dat is je kleine broertje, Xavi " zegt hij en ze kijkt haar ogen uit. Als ze uitgekeken is kijkt ze weer naar mij. Ik glimlach naar haar. Mijn eerste kind zo blij met haar broertje. Gelukkig niet zo'n groot leeftijdsverschil. Dan komen ook Matthy, Jonas, Kelly, Penelope en Manouk kijken. " Mag ik jullie voorstellen aan onze kleine vriend Xavi Nolan van der Graaf " zegt Robbie en ze kijken allemaal even in de maxi-cosi. " Dit is precies Robbie waar ik naar kijk " zegt Matthy en geeft me daarna een knuffel. Iedereen feliciteerd ons en blijven daarna nog even hangen. Rond 4 uur gaan Max, Kelly en Penelope weer weg. Die vliegen vanavond naar Monaco omdat vrienden van Max morgen jarig zijn. We geven ze een knuffel. " Tot gauw kleine " lacht Max lief naar Novelle die in Robbie zijn armen hangt. Ze geeft een kusje aan Max en zwaait. Bij Kelly doet ze het zelfde. " Voorzichtig aan en tot gauw " zeg ik en we zwaaien. Totdat ze in de auto zitten. Matthy, Manouk en Jonas waren al naar huis gegaan. " Zo'n gek gevoel, een gezin van vier " zeg ik als ik op de bank ga zitten. " Ja dat is even wennen. Wat wil je vanavond eten? " vraagt Robbie, " oeh sushi " mompel ik en mijn mond loopt vol met water. " Dacht ik al " lacht hij en kust me. De avond vliegt voorbij en voordat ik het weet liggen we weer in ons eigen bed met een klein hummeltje naast ons. Ik aai even over zijn wangetje en ga dan slapen. Ik ben gebroken.

It's just the two of usWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu