Part Eighteen

187 4 0
                                    

" Ol lieverd. Ik ben dol op je, nu, morgen, volgende week, volgende maand, volgend jaar en vooral tijd "

Picture: Rovinj
Veel leesplezier ☺️
<------------------------

Olivia
Robbie heeft de halve nacht geklaagd over zijn voet die pijn deed totdat ik hem een paracetemol gaf, toen was het goed. On uit geslapen word ik om 9 uur wakker van mijn wekker. Mijn ogen willen totaal niet open. Ook Robbie wordt wakker en slaakt een zucht. Daarna kruipt hij tegen me aan en slaat zijn armen om me heen. " Het spijt me van vanacht " mompelt hij in m'n oor, " geeft niks " antwoord ik kort en druk een kusje op zijn arm. Na 15 minuten gesnoozed te hebben gaan we er maar eens uit. Ik reik Robbie zijn kleren aan en kleed mezelf daarna ook aan. Hinkelend loopt Robbie naar de woonkamer opweg naar de tafel. Onderweg maakt hij een flinke smakkerd. " Godverdomme " vloekt hij en ik haast me er heen. " Gaat het lieverd? " vraag ik gauw en hurk naast hem neer. Met betraande ogen kijkt hij me aan. " Ik vind dit zo kut Olivia, ik kan niks alleen " snikt hij en ondertussen staat de kamer vol. Raoul en Matthy helpen hem omhoog en zetten hem op de stoel. Dit was een flinke smakkerd want zn kin bloed en wil niet stoppen met bloeden. " Godverdomme " vloekt hij nogmaals en slaat met zijn vuist op tafel. " Schat, rust " zeg ik als ik halverwege wordt afgekapt door Robbie. " Stop nou eens met je rustig, ik word gek " schreeuwt hij en ik schrik. " Rob, kalm " roept Matthy en dan pas beseft Robbie wat die net zei. Zo rustig als ik blijf ga ik naast hem zitten. Gelijk pakt hij m'n hand. " Sorry sorry sorry, duizend keer " zegt hij snel en ik knik. " Het is al goed " mompel ik en hij lacht naar me. Robbie wordt eindelijk weer een beetje rustig en dan kunnen we normaal gaan eten. Na het eten loop ik snel naar de slaapkamer. Ik hoor dat er iemand achter me aan loopt en ik staar een beetje uit het grote raam in onze kamer. " Gaat het een beetje? " hoor ik Matthy bezorgt vragen en daarna slaat hij een arm om me heen. Met tranen in mijn ogen knik ik maar om van de vragen af te zijn. " Ol, wees eerlijk tegen me " zegt Matthy streng en komt voor me staan. Nog steeds zwijg ik maar rollen de tranen over mijn wangen. Dat is voor Matthy een teken om me een knuffel te geven. " Ik schrok gewoon van Robbie. We hebben vanacht ook niet heel veel geslapen " snik ik tegen zijn borst. " Robbie is gewoon vreselijk gefrustreerd en dan valt ie ook nog. Dan is de maat vaak vol bij hem " stelt hij me gerust en ik knik. Hij droogt mijn tranen en drukt een kus op mijn voorhoofd. " Bedankt dat je er altijd bent Mat! " zucht ik en geef hem een knuffel. Samen gaan we weer terug naar de groep. Iedereen zit nog aan tafel behalve Robbie. Die is in zijn rolstoel naar buiten gereden. Ik loop naar buiten en ik hoor hem vanaf hier al snikken. " Rob, lieverd " zucht ik en loop naar hem toe. " Het geeft niks, echt niet " mompel ik en ga bij hem op schoot zitten. Hij legt gelijk zijn hoofd in mijn nek en snikt nog even verder. Samen zitten we even zo samen in de zon en dan wil de rest eigenlijk vertrekken want we hadden natuurlijk een uitstapje op de planning staan. " Trek je het wel om nu weg re gaan? " vraag ik aan Robbie en hij knikt. We pakken onze spullen en verdelen ons dan weer over de bussen. Matthy wil graag rijden en dat vind ik meer dan prima. Samen met Robbie kruip ik achter in. Hij legt zijn hoofd tegen mijn schouder en binnen no time is hij vertrokken. Ook ik sluit mijn ogen, klein beetje slaap zal niet verkeerd zijn. " Sorry voor de saaie rit van uit ons " mompel ik als Manouk ons wakker heeft gemaakt omdat we er zijn. Ik wrijf daarna gelijk in mijn ogen. " Geeft niks " antwoorden ze beiden en daarna kijk ik Robbie aan. Die heeft moeite met wakker worden. Als hij weer lekker in zijn rolstoel zit duwt Matthy hem. " 1 voordeel, je hoeft niet te lopen vandaag " lacht Matthy en klopt hem op zijn schouder. Lachend knikt Robbie, kijk daar zit al een beter stemming in. We lopen door het prachtige Rovinj. We zijn een beetje elkaar kwijt geraakt alleen Matthy, Robbie, Manouk en ik zijn nog bij elkaar vooral omdat wij omstebeurt Robbie vooruit duwen. We spreken met de rest af bij een tentje om wat te eten en te drinken want het is best warm vandaag. We meeten iedereen weer bij het tentje en er zijn al een paar die lekker geshopt hebben. Ik ga tussen Robbie en Matthy inzitten. Beiden knijpen ze perongeluk tegelijkertijd in mijn bovenbenen. Lief kijk ik ze daarna aan. Ook zijn ze beiden ineens ontzettend veel met hun telefoon bezig. Ze zijn vast een plannetje aan het smeden. Na het eten biedt Raoul aan om Robbie te duwen en loop ik samen met Lieke en Manouk er achteraan. " Oh kijk, Ol! Leuk kleding winkeltje, kom " roepen ze allebei en trekken aan mijn arm. Ik kijk snel naar Robbie maar die heeft dat niet door. Ik huppel achter de meiden aan het winkeltje in. Ik vind wat leuke jurkjes en ook de meiden hebben hun handen vol. Als we de winkel uitlopen zien we de jongens op een afstandje staan en zwaaien. Ook Robbie lacht, die lach heb ik even niet gezien maar hij is er weer. Gelukkig. " Hey lieverd! Wat leuks geshopt? " vraagt hij en geeft me een kus. Ik knik en we lopen verder. Even later ploffen we weer neer op een terrasje voor wat drinken. Dit warme weer geeft je dorst. Ik zit tegen over Robbie die me lief aankijkt. Als ik even weg kijk en daarna weer terug kijk ligt er een doosje voor me. Gelijk kijk ik Robbie aan en die zegt met alleen zijn ogen dat ik het gauw moet open maken. Voorzichtig maak ik het doosje open en haal ik er een zilveren ketting uit met bijpassende oorbellen. Snel veeg ik een traan van mijn wang. Het is stil aan tafel en ik weet niet zo goed wat en hoe ik moet reageren. Ik sta op van tafel en loop richting het water. Paar seconden later rolt Robbie naast me. " Niet goed ? " kijkt hij me vragend aan. " Meer dan goed, te goed zelfs " snik ik en hij trekt me tegen zich aan. " Als blijk van waardering. Je doet alles voor me, bent alles voor me lieve Olivia. Waar twijfel je dan aan? " gaat hij verder. Ik haal mijn schouders op. " Ben gewoon bang dat je me ooit niet meer leuk vind " mompel ik zachtjes. " Ol lieverd. Ik ben dol op je, nu, morgen, volgende week, volgende maand, volgend jaar en vooral tijd " fluisterd hij in mijn oor en ik glimlach. We besluiten terug te gaan naar de groep. Manouk helpt me met de ketting. Naar de hele dag geslenteerd te hebben gaan we terug naar de camping om daar nog even te chillen. In het huisje aangekomen gaan we eerst even lekker douchen want vanavond gaan we uit eten met z'n allen. Als we allemaal klaar zijn gaan we richting het restaurantje en hebben we het ontzettend gezellig met elkaar. Ook Robbie is eindelijk gewend aan z'n rolstoel. " Straks ga je je rolstoel nog missen " lach ik naar Robbie, " ja misschien wel " grijnst hij. Na het eten borrelen we nog flink na. Daarna lekker naar het huisje en naar bed. Als we in bed liggen merk ik dat Robbie behoefte heeft aan aanrakingen. Hij wilt me niet loslaten en streelt me uitdagend over mijn benen. Vooral de binnenkant van mijn benen en hij weet dat ik hier absoluut niet tegen kan. We geven elkaar een kus en dat loopt uit op een zoen. Zijn hand vindt verder de weg terwijl die van mij ook opzoek is naar iets onder de dekens. Na onze heerlijke aanrakingen bij elkaar ligt Robbie dicht tegen me aan. " Dat was fijn " hijgt hij nog na en ik knik. Al gauw vallen we daarna verwikkeld in elkaar inslaap.

It's just the two of usWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu