KUZGUN

1.Bölüm

Telefonumun bildirim sesiyle temizlemeye başladığım silahı masaya bıraktım.İki haftaya yakın bir süredir kamptaydım.İki hafta gibi uzun bir süredir burada olmama rağmen önemli hiçbir bilgiye ulaşamamıştım.Zahir'in bahsettiği eylem doğruydu ve planları bu kampta Boran tarafından yönetiliyordu.Geldiğimden beri öğrenebildiğim tek şey buydu.

Eylem hakkındaki bilgiler kampta bir odada saklanıyordu ve oda fazlasıyla iyi korunuyordu.Sadece oda da değil kampta çok iyi bir şekilde korunuyordu.Eylem hakkında bilgilerin olduğu odanın önünde üç kişi bekliyordu ve bu üç kişi asla değişmiyordu.İlk geldiğim zamanlar fazla dikkat çekmemek için odanın önünden bile geçmesem de bu zamana kadar biraz bakınma şansım olmuştu.Kapı sıradan bir kapı değildi.Altı haneli bir şifre ile açılıyordu,şifreyi ise sadece Boran biliyordu.Bu kamptaki hiç kimse o odaya giremiyordu.

Bir kaç gün Boran'ın eylem hakkında az da olsa bir şeyler söylemesini beklemiştim ama sadece ne kadar büyük bir eylem olacağını falan söyleyip başka tek kelime etmemişti.Cidden büyük bir şeyler planlanıyor olmalıydı ki bu kadar temkinli hareket ediyordu.

Kampa bu şekilde sızmak yerine direkt olarak dalsaydık işimiz çok zorlaşırdı.Boran bize lazımdı,hem kapıyı açabilmek için hem de bize vereceği bilgiler için.Kapıyı açıp içerideki dosyalara ulaşsak bile her şey bu kadar olmayabilirdi.

Kampın dış kısmanda 30 kişi bekliyordu,içeride ise Boran ile beraber 25 kişi vardı.Boran hariç diğerleri işe yaramaz adamlardı.Onlar ne için burada olduklarından bile bihaberdi.Bize lazım olan tek kişi Boran'dı.Onlardan kurtulursak işimiz daha da kolaylaşacaktı.O yüzden daha fazla beklemeden telefonu çıkartıp Eren'in sohbetine girdim.Az önceki bildirimde ondan gelmişti.

İki telefon kullanıp riske girmemek için Eren'i Zahir olarak kaydetmiştik.Eren bana Zahir hakkında bilgiler vermeye devam ederken bende burada olanlardan bahsediyordum.

Siz: Burada acil bir temizliğe ihtiyacımız var.Buradaki adamlar çöpten ibaret.Bize lazım olan tek kişi Boran.

Mesajı attıktan sonra telefonu cebime attım.Tekrar silaha yönelmiştim ki kapının çalınmasıyla elimi geri çektim.Boran bunları iyi tembihlemişti,hiçbiri yan gözde bakmıyor saygıda kusur etmiyordu.Bu da Zahir'in Boran için ne kadar önemli olduğunu gösteriyordu.Kapıdaki kimse gelmesi için seslendiğimde adını hatırlamadığım itlerden birisi geldi.Bakışları yerdeyken konuşmaya başladı."Roj,Boran yemek için seni çağırıyor,"dedi."Tamam,sen çık,"dediğimde kafasını sallayarak odadan çıktı.

Masadaki silahı cebime yerleştirip telefonu sessize aldım.Odadan çıkmadan önce yanımda duran peçeyi tekrar taktım.Bu peçe sayesinde sadece gözlerim görünüyordu.Bu da olabilecek bazı riskleri önlüyordu.Odadan çıktığımda yemek yenilen alana doğru ilerlemeye başladım.İçeride öyle ağır bir konu vardı ki ilerledikçe daha da artıyordu.Buraya geldiğimden beri oldukça zayıflamıştım,doğru dürüst yemek yiyemiyordum.

Salona geldiğimde Boran tek başına masada oturuyordu.Odanın içinde göz gezdirdiğimde 15 kişi dahaiçerideydi.Hepsi ayakta ellerinde silah bir yerlere dağılmıştı.Boran odaya girdiğimi fark ettiğinde konuşmaya başladı."Gel Roj,ziyafet çekelim.Şimdilik bunlarla idare edelim,yakında daha iyileri bizim olacak,"demesiyle tebessüm ettim.Ya dört duvar arasına yada toprağın altına girince gelen pişmanlık hissi.

Bakışlarımı Boran'ın suratında gezdirdiğimde bugün olması gerekenden fazla mutlu gözüküyordu.Hayırdır inşallah diyeceğimde bunlar da hayır ne arasın.Tiplere bak birinde bile meymenet yok.

Boran'ın karşısına oturup bende bu neşesine ortak oldum(!)

"Bugün seni oldukça neşeli gördüm Boran.Nedir seni bu kadar mutlu eden?"