Lot jaskółek || miniaturki

Eros bendato

Człowiek stworzony nie z prochu ziemi czy boskich pierwiastków

Ale z nieczułego metalu

O wydrążonym od środka kadłubie

Oczach bezdennych, niezdolnych do płaczu

I twarzy greckiej maski

Obalony na ziemię

W porwanych bandażach

Dotknięty słusznym rozkładem

Zastanawiam się, jak mam cię rozumieć

Bo jeśli jesteś ładem – to czemu zachwianym?

A jeśli miłością – dlaczego zniszczoną?

Nie, ty jesteś czymś jeszcze innym

Niż sądzą historycy sztuki i bardzo mądrzy krytycy

Byłeś bryłą chaosu

Ukształtowaną wedle cudzych oczekiwań

Wymierzoną od linijki

Z ograniczoną gamą emocji i myśli

Miałeś pasować do układu

Niczym się nie wyróżniać

Nie łamać schematów

A jednak teraz jesteś zepsuty

I leżysz bezwładnie na boku

Przygnieciony brzemieniem

Nałożonym przez swoich współbraci

Mężczyzno