The Unwanted Husband (Seulrene)

Chapter 4

Seulgi's POV

It's been days since that happened. Pero everytime na naiisip ko 'yun napapangiti pa rin ako. One time nga, sabi ni Seungwan bakit daw ako ngiti ng ngiti mukha raw akong tanga. Ang sinabi ko lang wala pero kinikilig talaga ako.

Right now, I'm in the supermarket. Wala na kasing laman ang ref and cabinets namin. Alam niyo namang food is life.

Before checking out, chineck ko muna if may kulang pa. Buti na lang chineck ko since di pa pala ako nakakakuha ng Pringles. Unfortunately, nalimutan ata mag restock ng supermarket na ito at isa na lang ang natitirang can. Buti na lang at naabutan ko pa.

I was about to get the last can when someone grabs it too. Mabilis akong lumingon sa kanya, "Excuse me po, pero nauna ako rito."

I can't clearly see the person since nakasuot ito ng cap, partnered with matching hodies and a shades.

"No, I saw this first. Take off your hands." Napakunot ang noo ko. Mas nauna kaya ako. Sarap batukan nito ah.

I tighten my grip on the can, "Sorry talaga pero nauna ako eh. Hanap ka na lang iba."

"Are you blind? Kita mo namang nag-iisa na lang ito. Just give it to me. Hindi mo ba ako kilala?" Frustrated nitong sabi.

I shake my head. "No. And sino ka ba para kilalanin ko? Tsaka ako kaya unang nakahawak dito."

"Hindi mo talaga ako kilala?"

"Hindi nga tsaka wala akong paki-alam."

Tinangal niya yung shades and cap niya. I'm stunned because she's beautiful pero syempre mas maganda pa rin ang asawa ko.

"Now. Kilala mo na ako?" She smirked

I stare at her intently pero di ko talaga siya kilala. She's familiar though. I think nakita ko na siya somewhere.

I shake my head no. "Nope 'di pa rin."

Pinalo niya ng mahina ang braso ko. "Urghh! Bakit 'di mo ako nakikilala? Do you want me to remind you our first encounter?" She seductively bite her lips.

"Nagkita na tayo? That's why you're somehow familiar. But, still I don't care. I have to go now." Nabitawan niya ang Pringles kaya naman nilagay ko na ito sa cart ko, and was about to walk out when she grabs me by shirt and pin me to the shelf. Buti na lang di natumba yung shelf tsk.

That hurts, patulan ko kaya itong babaeng ito. "Now, do you remember me?" Mas inilapit pa nito ang kanyang katawan.

I can feel her mountains. Not trying to be pervert pero ramdam ko talaga, malaki eh.

I hold her shoulders at tinulak siya ng mahina. "Stop. Hindi pa rin at tigilan mo na ako may asawa na ako." Pinakakita ko sa kanya ang wedding ring ko.

Ako lang naman ang nagsusuot ng wedding ring namin. Because I want to show them na I'm committed to someone and kahit hindi yun ang best day sa kanya, sa'kin oo.

Napatitig siya ng matagal sa singsing ko, "It's okay if you're married. I'll make you mine. Anyway, if hindi mo talaga ako naaalala I'm the girl you almost kiss in the bar. Do you remember?" She smirked when she saw my eyes widen.

I remember her, hindi ko alam kung anong pumasok sa ulo ko noon but that time I badly want to taste her lips. Napakamot ako sa batok, "O-oh yeah. Ikaw pala 'yun. Ah I need to go, salamat sa pag-ubaya sa pringles."

Nagmadali agad akong umalis at pumunta na sa counter pero bago pa ako makalayo hinawakan niya ang wrist ko. "I'm Kim Jennie, baby. Don't forget me 'cause I will be your next wife."

Binitawan niya ang wrist ko and walk out. Napahawak ako sa puso ko, it's beating fast. Feeling ko mayroong 'di magandang mangyayari.

---

Kakalabas ko lang ng parking lot at pasakay na sana ako sa taxi ng makita ko si Hyun. Nakatalikod siya sa puwesto ko kaya di nga ako nakita.

I was about to approach her when someone grabbed her waist and drew her in for a kiss on the lips. Napakuyom ang kamay ko. Pagkatapos niya ako pakiligin may kapalit agad. Tsk.

I sighed. Hindi na lang ako lumapit at tuluyang sumakay sa taxi. Nang makauwi, inayos ko agad ang mga pinamili at nagluto. Kahit nawalang gana na ako magluto I have to.

Maya-maya pa narinig ko na bumukas ang front gate. Pinagpatuloy ko lang ang pagluluto ko at hindi siya binati.

I heard her footsteps approaching the kitchen. "Seulgi, diba I told you na kapag may gagawin kang kalokohan huwag mo ipapakita sa akin?"

Hindi ko pa rin siya pinapansin at nagpatuloy lang sa ginagawa nang bigla siyang lumapit sa akin at sinampal ako.
"Answer me!"

Napabuntong hininga ako. "Yes. As far as I remember I didn't do something wrong. So what's the problem?" Walang gana kong tugon.

Nakakasawa na, palagi na lang. I'm trying my best to control in front of her dahil ayaw ko siyang masaktan. Wala naman akong ginagawang mali kanina so ano na naman kinakagalit nito. Sabagay unting galaw ko lang dito sa bahay galit na siya.

"Bakit hindi ka na lang kasi pumayag sa gusto ko na mag annulment? You're free to do anything. I'm free to do anything! Wala ng peste sa buhay ko."

I tried to hold her hands, but she moved away. "How many times do I have to tell you, Hyun na ayoko? Nanumpa tayo sa harap ng diyos through thick and thin, and that's what I'm doing right now, so please don't say that." Ayoko 'di ko kaya. She is my life, even if she hates me. I don't think kakayanin ng puso; just the thought of it breaks my heart.

Martyr na kung martyr but I can't.

I don't want to do it, but I must. "Hyun, please give our marriage a chance. It's been years, baka naman pwede muna akong pagbigyan, kahit ito na lang. You didn't hear me nagreklamo or nagalit sa'yo even though I know na may kasama kang iba," I beg.

"I promise if things don't work out-" I try to swallow the lump in my throat.

"I'll accept your offer. Ako pa mismo ang mag-aasikaso ng annulment papers natin. Even if labag sa kalooban ko." I don't want to this pero ito na lang ang na-iisip kong paraan para masalba ang marriage namin. Selfish na kung selfish but I promise her father na I will do anything to protect her daughter.

I'll set her free if ayaw na niya talaga.

I noticed her display an unknown expression, which she quickly replaced with coldness. Lumayo siya sa akin at umalis.

Naiwan akong nakaluhod sa kusina. I'm in pain, maybe I should just give her request?

Pero wala namang masama sumubok 'diba? I'll try and try until I gain her heart.

_________________________________________

Not edited

Magkape muna kayo oh ☕ para di kayo mainip hahaha.

Pinakilig ko naman si Seul last chapter eh kaya balik naman HAHAHAHA

Daily reminder: if your partner isn't treating you right, leave if you're not happy. Know your worth. Do not be like Seulgi in this story. We can be martyrs if we want, but not too much.

Anymeow, thanks for reading! Pagtyagaan niyo pa malayo-layo pa tayo sa ending.