The Unwanted Husband (Seulrene)

Chapter 10

Seulgi's POV

Her lips pressed against mine, as if trying to flatten and destroy my mouth. I pushed back, mouth open, tongue pushing past my clenched teeth to the moist space within.

I can feel her soft cheeks against my face as she gripped my head tightly, as if to keep me from fleeing. She pressed her lips against mine, our tongues battling back and forth like wrestlers, each attempting to pin the other. I wrapped my arms around her small waist, trying to deepen our kiss.

"Hyun," I gasped between kisses. As I'm turn on, my breathing becomes heavier.

She kissed me until we were out of breath. She rested her head against my chest, close to my heart. My heart rate is unusually fast. If this is a dream, please do not wake me up.

Pinapakiramdaman lang namin ang isa't isa. Collecting our breath, from all the kissing we did.

"Seulgi" She barely whispered as she looks at me. I almost didn't hear it but I do since it's so quiet here. Napatitig naman ako sa mukha niya, her lips are red probably because of the kiss we did.

"Hmm" I hummed habang hinaplos ang likod niya.

"I accept your proposal." Napakunot naman ang noo ko, what are she talking about?

"Huh?" Anong proposal?

She rolled her eyes at me. "Tsk. Stupid"

Ang bilis talaga magbago ng mood nito. "Isipin mo ng maigi. Or else babawiin ko."

Napaisip naman ako. Anong proposal ba ang tinutukoy niya? As far as I remember, isa lang ang pinoprose ko sa kanya.

My eyes widden at the realization. "To-totoo?"

She nodded then trap my cheeks at her palms. She nodded and cupped my cheeks in her palms. "Let's give it a shot; if it doesn't work out, you'll have to let me go. Tuparin mo ang sinabi mo."

I nodded cheerfully. "I promise you won't be disappointed," I say as I hug her tightly and cuddle to her neck.

"Thank you! Thank you! Thank you!" I said as I kiss her on the forehead.

Finally! After 3 years! Walang mapaglalagyan ang kasiyahan ko. I waited for this moment for a very long time. Matagal ko na gustong maranasan nakikilalanin niya akong asawa. After all the years, this is the chance. Hindi ko sasayangin 'to. I'll do my best. Sa ngayon hindi ko muna iisipin ang negative side, tsaka na.

---

Ilang minuto na ata kaming nasa ganitong posisyon when my phone rings. Kukunin ko na sana ang phone ko nang maunahan ako ni Hyun.

"Bakit ka tinawagan ni Jennie?" Tanong nito, nakasalubong na naman ang kilay nito.

Napakamot naman ako sa kilay. "Ahh ehh may u-usapan kasi kami na mag di-dinner sa labas." Kinakabahan kong sabi. Ang dilim na kasi ng mukha niya, if looks could kill I'm probably dead.

"Why?" She deadly said.

Napalunok naman ako. "Ah kasi nangako ako na I-I'll treat her to dinner dahil tinanggihan ko siya sa lunch."

She intently look at me, na para bang sinusuri ang pagkatao ko. Napaiwas naman ako ng tingin, ang talim ng kanyang tingin hindi ko kayang sabayan.

"Cancel it," She commanded.

"What?! Why?" Natuptop ko naman ang bibig ko nang bigla ko siyang nasigawan.

Mas lalong sumama ang tingin niya. "Just do what I said."

"Pero Hyun nakakahiya naman sa tao. Kanina pa siya naghihintay sa'kin-" Naputol ang sasabihin ko nang lumayo siya and cross her arms.

Napabuntong hininga naman ako. "Sabi ko nga icacancel ko. Kawawa naman 'yung tao." Nakanguso kong sabi.

"Pero hindi ka ba naaawa sa tao?" Nababakasakaling sabi ko. Baka pwede makonsensiya siya at payagan ako. Nakakahiya talaga kasi sa tao, mas lalo lang ako makokonsensya kapag hindi ito matutuloy.

"Pumayag ka na Hyun, please." Pagpipilit ko.

She sighed. "Fine"

"Yes!"

"I'm not finished! Pero kasama ako." Sabi niya.

"Huh? Eh hindi kaya ma issue tayo niyan?"

Kumunot naman ang noo niya at sinamaan ulit ako ng tingin. "Ang sabihin mo ayaw mo lang ako makasama dahil makikipaglandian ka."

"What! No, kelan ako nakipaglandian?"

"Shut up! Huwag ka na kumontra, let's go." Sabi niya at umalis na sa lap ko.

Napakamot naman ako sa ulo. This is going to be a mess.

---

We're currently eating quietly in a restaurant. Although maingay ang paligid. Walang nagsasalita sa'min, pinapakiramdaman ko lang sila. Magkatabi sila Jennie at Hyun, habang ako nasa tapat nila.

"So, anong meron?" Jennie asked after clearing her throat. Habang papalit-palit ng tingin sa'min ni Hyun.

"Unnie, this is the first time na sumama ka. Anong meron? Are you high or something?" Tugon ni Jennie.

Tumigil naman sa pagkain si Hyun at tumingin kay Jennie. "Masama bang kumain kasama ka?"

"Hindi naman, nakakapanibago lang at gusto mo kasama akong kumain kahit alam mong may ka date ako." Bigla naman akong nabulunan sa sinabi ni Jennie. She even emphasized the word "date."

Ramdam kong tumingin sa'kin si Hyun pero nanatili lang akong nakayuko. "Oh I didn't know na may ka date ka pala." Pangagaya niya rito.

"Anyway, I guess ireresched na lang natin 'yung date, Seul." Napaubo naman ako.

"Ah what?" Kinakabahan kong tanong. Masama na ulit kasi ang tingin ni Hyun at mahigpit ang pagkakahawak niya sa kutsara. Parang gusto niya itong ibato sa'kin.

"Let's just continue eating. Masamang nag-uusap pagkaharap ang mga pagkain." Hyun said.

---

"Sabay ka na sa'kin, baby. Where do you live ba, ihahatid na kita." Tugon ni Jennie while clinging on my arms.

Kakatapos lang namin kumain at pauwi na rin. Kanina ko pa sinusubukang bitawan ang kamay niyang nakapulupot sa'kin pero hindi ko magawa. Sa tuwing tatangalin ko kasi ito mas lalo lang niyang hinigpitan kaya hinayaan ko na lang.

Ngunit kanina pa ako hindi komportable, I know nakatingin sa'min si Irene. I can feel her shooting dagers at us, or me rather.

"Ah hindi na, magcocomute na lang ako. Salamat na lang sa libre kahit na dapat ako ang magbabayad." Kamot ulo kong sabi.

"No, I insist. Ako ang nag-aya sa'yo, ihahatid na lang kita." Pilit niya.

"Pero-"

"Sa'kin siya sasabay Jennie." Natigil kami sa pagtatalo when Joohyun speaks.

Sabay kaming napalingon ni Jennie. I gave her what-are-you-saying-look.

"No unnie, ako na."

"He's my employee Jennie, responsibilidad ko siya." Really? First time 'yun ah.

"Exactly unnie, he's your employee what will people think if may nakakita sa inyo na magkasama?"

"I don't care. Let's go Seulgi." Sabi nito at naglakad na papunta sa kotse niya.

Tumingin naman ako kay Jennie. "Ah sa susunod na lang siguro, Jen. Salamat ulit sa treat mo, I-"

"Don't keep me waiting, Seulgi. Let's go." Irene firmly said.

"Yes ma'am" I shouted.

I gave Jennie an apologetic look. And mouthed sorry bago sumakay sa kotse ni Hyun.

This day is fantastic! Bading man kung aminin, pero kinikilig ako.

Paninindigan mo ako Hyun, please.

_________________________________________

Nasa exciting part na ba? Hahahaha :)