The Unwanted Husband (Seulrene)

Chapter 37

Seulgi's POV

"Papa!"

Agad kong binuhat si Nini at pinugpog ng halik. "Na miss mo ako agad? Nagkita lang tayo kahapon."

She sweetly smiled at me. "Of course, I miss you!"

"Where's your Mom?" Palinga-linga kong tanong. I need Jen's advice.

"In the kitchen, preparing a meal for Dad." Nakangiti ako ng malawak sa sinabi nito.

"So his finally going home, huh?" Natatawang kong komento.

Habang buhat-buhat ko pa rin si Nini, pumunta kami sa kitchen. And there, naabutan namin si Jennie na nagluluto.

Binaba ko na si Nini and get a glass of water. I'm thirsty. Ang daming nangyari kanina.

"Wow. Who told you, pwede ka na lang basta-basta uminom?" Nakataas kilay nitong tanong at nakapamewang.

"Me. Parang hindi ka naman sanay na ginagawa ko 'to." Nakangising kong sagot.

Luminga-linga ako sa paligid. Ang daming pagkain na nakaluto, ang bongga talaga.

I grab a chair and sit on it. "Can I also eat here?"

"Ano ka, sinuswerte? You cook for yourself." Grabe talaga 'tong si Babe, ang harsh sa'kin.

"Come on, and also, I need your advice. I-I think I did something wrong." I sighed.

Tumigil ito sa ginagawa niya at concern na humarap sa'kin. "What did you do? Tell me."

I deeply sighed bago simulan ang nangyari. Kinuwento ko lahat mula umpisa hanggang sa dulo.

"Do you think, tama ako?"

Nagulat ako nang bigla ako nitong batukan. "Stupid! You shouldn't conclude ng basta-basta. Dapat pinakinggan mo muna ang side niya."

"I'll admit, nung gabi na hinalikan kita nakita ko si Unnie watching us from afar. I wanted to tease Unnie that's why I did that. But you shouldn't decide for your own."

"Nabanggit mo rin na kasal pa kayo, you guys are still one. You should go back to Unnie and say sorry. I know naka move-on ka na, but try to open yourself. Why don't you give it a try?"

Yeah, she's right. Dapat pinakinggan ko ang side niya, hindi dapat ako nagpasya ng ganun.

"I sh-"

"I'm home!" Naputol ang pag-uusap namin when someone shouts.

"Daddy!" Excited na sigaw ni Nini.

Ang kaninang seryosong mukha ni Jen ay napalitan ng ngiti. Agad itong tumayo at patakbo na sinalubong ng yakap ang taong sumigaw.

I smiled. Nandito na pala ang asawa niya.

"Honey! Your back!" Sigaw ni Jen.

Tumayo na ako at nilapitan sila. Pagkatapos yakapin ni Jen ang asawa niya, I also gave him a bro hug.

"Hyung! Nandito ka pala, kumusta? Long time no see ah." Bati nito sa'kin.

"I'm good, how about you?"

"Okay lang din, kumusta ang mag-ina ko? Wala bang dumikit dito?" Nakangising sabi nito sabay hapit sa katawan ng asawa niya.

I smirked. "Wala, sa'kin lang 'yan dikit ng dikit." Natatawang sagot ko.

"Honey naman, kakauwi mo lang ayan agad tanong mo. Namiss ka na namin ng anak mo, may pasalubong ka ba?" Sabat ni Jennie.

"Tsaka hindi ko hinayaang may dumikit sa'kin, takot sila sa Babe ko. Plus, sinunod namin ang gusto mo na magkunwaring mag-asawa" Dugtong pa nito and rolled her eyes.

Hinalikan naman nito si Jennie. "Very good, Honey! Salamat, Hyung! Maaasahan ka talaga."

Nabanggit ko ba sa inyo kung sino asawa nito?

"So, kumusta business trip mo Lisa?" Tanong ko sa asawa ni Jennie.

Yep si Lisa ang napangasawa ni Jennie. Amazing right? Or not?

Hindi ko alam kung paano nagsimula ang love story ng dalawa. Remember tinanggihan ko si Jen before? Nagsisimula na pala nung mga panahon na 'yun ang feelings nila.

Jennie said, she's just making sure na wala na talagang natitirang feelings para sa'kin, kaya siya umamin.

And when I asked her kung bakit siya umiyak, sabi niya it's part of her acting. See? Napaka ewan talaga nito.

Kahit naging travel buddy ko si Jen, nakakasama pa rin naman namin si Lisa pero madalang lang. Lisa resigned in Irene's company, after ng kasal nila dahil siya na ang pinaghawak ni Jen.

Have I mentioned na business partners din kami?

Malaki ang tiwala namin sa isa't isa kaya walang selosang nagaganap, besides naka move-on na si Jen, same as me. We're just bestfriends, but act as a lover.

Ganun lang talaga kami sa isa't isa, dahil ilang years na kaming magkasama.

"Okay lang Hyung, oh, btw, I have a proposal to you." Sagot nito.

Napakunot naman ang noo ko. "Proposal agad? Kakauwi mo lang, kain muna tayo. Papakainin naman ako ni Jen 'diba?" Sabay lingon ko kay Jen.

She rolled her eyes at me pero sinenyasan pa rin akong umupo. She really can't resist me.

---

Tapos na kami kumain at nakapagpapaalam na rin ako kaila Jen. Hindi na ako nagtagal pa dahil magbebe time pa ang dalawang 'yan for sure.

Nagdadrive na ako pauwi nang may tumawag sa phone ko. "Hello?"

I didn't bother to look at the caller since naka focus lang ako magdrive.

"Hon where are you?" Napakunot ang noo ko. Isa lang naman ang tumatawag sa'kin ng ganyan.

"Irene?" Paninigurado ko.

"Ayan ka na naman, I told you to call me Hon!"

"Why did you call?" Tanong ko rito.

"Stop the car." Maikling sagot nito.

Napakunot naman ako ng noo. Ano bang pinagsasabi nito? Wala kami sa movie.

"Basta sundin mo lang ako."

Napailing ako. Bakit naman gusto nito ako tumigil? "No! Why would I?"

"Just do what I said."

Wala naman sigurong mangyayaring kakaiba 'diba? Kaya para matigil na rin, tinigil ko sa gilid ang kotse.

"Now what?" Tanong ko.

Matagal din itong hindi sumagot. "Now, I'll bring you to our Island."

"What do you mean?" Takang tanong ko rito.

Nagulat na lang ako ng biglang may nagbukas ng pintuan ko at hinila ako palabas.

Hindi pa ako nakakaalma ng pinasok nila ako sa van. "Irene?"

"Hi Hon! I told you, hindi ako susuko basta-basta." Nakangiting sabi nito habang dinamba ako ng yakap.

"But for now, you need to sleep. Hindi mo pwedeng malaman kung saan tayo pupunta." She pecked my lips. Hindi na ako nakapaglas pa, naramdaman ko na lang may tumakip sa ilong ko dahilan para mahilo.

"Sleep well, Hon." Ayan ang huling katagang narinig ko before everything turn black.

***
Not edited.

Huling pabaon bago hindi mag-ud ng ilang araw.