Unicode
ငယ်အဝင်ဝမှာထိုင်ဆော့နေတဲ့ရွှန်းလဲ့နဲ့ပယင်းကို
နှုတ်ဆက်ပြီးအိမ်တော်ထဲကိုဝင်လာလိုက်သည်၊
မနေ့ကအိမ်မှာထမင်းကျွေးတာကိုမေမေ့လက်ရာ
ကောင်းတယ်ဆိုပြီးချွဲနေတဲ့အငယ်လေး
နှစ်ယောက်ကိုမေမေကလည်းချစ်ရှာသည်၊
ကလေးနှစ်ယောက်ကသာဖော်ဖော်ရွေရွေရှိပေမဲ့
လရောင်နဲ့ပိုင်ဇေကတော့မျက်နှာတည်ကြီးတွေနဲ့
စားကြသည်၊ဦးလေးမိုးမြင့်ကပြသနာတစ်ခုခု
ဖြစ်တယ်ကြားတာနဲ့မင်းတို့နှစ်ကောင်သေဖို့ပြင်
ထားဆိုပြီးမှာလိုက်တာကြောင့်ငြိမ်နေတာပင်၊ဟိုတစ်ယောက်ကတော့ငယ့်ကိုချီပြီးအိမ်ထဲဝင်
လာတာကြောင့်Mommyကမျက်မှောင်တကျုံ့
ကျုံ့ဖြင့်သာ၊အောက်ကိုချပေးပါလို့ပြောရင်
မကြားသလိုနေတာကြောင့်အိမ်ထဲအထိငယ့်မှာ
သူ့လက်ပေါ်ကလိုက်လာရသည်၊ကြည်သာလရိပ်
နဲ့တွေ့မှငယ်လည်းရှက်ဖို့တောင်မေ့နေရသည်၊
တသက်လုံးအရှက်ကိုဘုရားလိုကိုးကွယ်ခဲ့တာ
သူနဲ့တွေ့မှရှက်ရကောင်းမှန်းမသိတော့ပေ။"သမီးငယ်လေး..လာပြီလား"
"ဟို..ဒီနေ့ခွင့်လာယူတာဦး"
"ဟေ..ဘာဖြစ်လို့လဲကွယ့်"
တစ်ခါတစ်လေမှသာခွင့်ယူတက်တဲ့ငယ်လေး
ကြောင့်အကြောင်းအရင်းကိုမေးကြည့်ရသည်၊
အရေးမကြီးရင်လွယ်လွယ်ခွင့်ယူတက်တဲ့
ကလေးမှမဟုတ်ပဲလေ၊အခုလိုမေးရတာလည်း
ခွင့်မယူစေချင်လို့မဟုတ်၊ငယ်လေးကသူကိုယ်
တိုင်နေမကောင်းဖြစ်ရင်တောင်ခွင့်ယူတာမဟုတ်
ဘူးလေ၊အခုလိုခွင့်ယူပြီဆိုတည်းကအရေးကြီး
လို့ဖြစ်ရမည်။"တစ်ခုခုများအခက်အခဲရှိလို့လား"
"မရှိပါဘူးဦး..ငယ်ခွင့်ယူတာကငယ့်အဒေါ်
နေမကောင်းဖြစ်နေတယ်ကြားလို့သတင်းသွား
မေးမလို့ပါ""ဪ..ဒါဆိုသွားလေဦးလေးကိုခွင့်တောင်းစရာ
မလိုပါဘူး"အိမ်ပေါ်ကနေအိပ်မှုံစုန်ဖွားနဲ့ဆင်းလာတဲ့လရိပ်
ကဧည့်ခန်းထဲမှာစကားထိုင်ပြောနေတဲ့ဦးလေး
ဖြစ်သူနဲ့ဟိုတစ်ယောက်ကိုမြင်လိုက်တာကြောင့်
မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးကာမီးဖိုချောင်ထဲဝင်
သွားလေသည်၊မနက်အစောကြီးလည်းအလွမ်း
သယ်နေကြပြန်ပြီ။
YOU ARE READING
ရွာကပဒိုင်းသီးလေးများ
Romanceစာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်။ အပြင်လောကနဲ့လုံးဝမသက်ဆိုင်ပါ။ ကြည်သာလရိပ်+နွေလဝန်းငယ် . .