hopeless case/Jensoo

3|Ruhlarımız gözlerimizden önce tanıştı*

Yatağımda uzanırken aklımda tek bir şey vardı. Kim Jisoo'nun kömür gözleri. Nedensizce gözleri simsiyah olmasına rağmen parlıyordu. Anlamamıştım ama kendimi anlamaya çalışmayı çok uzun süre önce zaten bırakmıştım.
O geceden beri.
Bayan Hwasanın neden Kim Jisooya düşman olduğunu anlayabiliyordum. O zekiydi, yetenekliydi, güzeldi ve işini iyi yapıyordu. Bayan Hwasa ise mükemmellik takıntısı olan bir kadındı sadece. İnsanları küçümseyen biriydi. Yan masama bıraktığım telefonum çalmaya başladığında irkilerek doğruldum. Bayan Hwasa arıyordu.
İyi insanlar laflarının üzerine gelir, sen değil.
Telefonu elime alıp mecburiyetle açtım. O sesi duyduğumda yine sinirlenmiştim.

-"Jennie? İlk günden hiçbir şey başaramadığın belli, arama zahmetinde bile bulunmuyorsun. Ben sana demedim mi her gün arayacaksın beni diye!"
Hayır. Hayır ben bir şeyler başarabiliyordum.
-"Bayan Hwasa daha ilk günden ne öğrenebilirim? Öğrendiğim tek şey Wife şirketinin hangi frimaları kullandığı. Hiç bir şeyi daha görmediniz.
Bilmeden konuşan insanlar nefret listemin en başındaydı. Yüzüme kapatacağını bile bile konuşmasını dinledim.

-"Ben ileri zamanıda görebiliyorum Jennie hanım. Bana cevap verme."
Ayrıcada tahammülsüz bir pislikti. Cevabım gücüne gitmiş olacakki bu tepkiyi verdi. Herneyse Bayan Hwasa için moralimi bozamazdım. Saate baktım 20:09du. Kafamı kaldırıp pencereme kararmış gök yüzüne baktım. Hava sabahki gibi kasvetliydi. Telefonumu avucumun içine saklayarak kalktım. Mutfağıma adımlamaya başladım. Güzel bir sandviç yapmak istiyordum. Gri ve beyaz mermerlerden oluşan mutfağımın kapısını açıp içeriye geçtim. Telefonu tezgaha bıraktım ve buzdolabını açtım. Malzemeleri alıp orta tezgaha geçip kendime güzel bir sandviç yaptım. En son marul koyarken telefonum titredi. Cidden rahatsız edilmeden duramıyordum. Telefonun ekranını açınca gelen bildirim sırıtmama neden oldu.
Soyaaa__ sizi takip etmeye başladı