"Para için aşkından vazgeçer miydi bir insan?
Elbette geçerdi
Ama ben geçmedim..."
Hayatı yanlış seçimler üzerine kurulmuş, hayatın onu kötü biri yaptığı bir kızın "Onun" sayesinde düzelmesini anlatan bir hikaye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yol boyunca arabada sessizlik hakimdi. Ne konuşmamız gerektiğinden ikimiz de enin değildik gibi görünüyordu. İçinde oturduğum bu lüks arabanın camından yağan yağmuru izliyordum. New York'un en güzel anlarından biriydi yağmurla buluşması. Yağmur danlalarının şehir ışıklarına karışması benim için en güzel manzaraydı.
Başımı Bay Depp'e çevirdim. Yüzü asıktı. İçinde kendisiyle bir savaş veriyor gibiydi. Onu o savaştan kurtarmalıydım.
Claire: Bay Depp?
Beni duymadı. Yola kenetlediği gözlerini kırpmıyordu bile. Yine dalmıştı bir yere...
Claire: Bay Depp??
Yine aynı tepkisizlikti aldığım. Bu sefer sesimi yükselttim.
Claire: Bay Depp!
Yüzü aniden bana döndü.
Johnny: Evet? Bayan Eva, bir sorun mu var?
Claire: Şey, üzgün gibi duruyorsunuz.
Johnny: Endişelenecek bir şey yok.
Claire: Emin misiniz Bay Depp? Bana anlatabilirsiniz isterseniz.
Johnny: Anlatılacak bir şey yok Bayan Eva. Merak etmeyin.
Claire: Siz öyle diyorsanız.
Yüzümü yine cama çevirdim. O da kendisiyle olan savaşına geri döndü.
Daha iki gün önce işe aldığı bir kadına gerçekten canını sıkan bir şeyi anlatmasını beklemiyordum zaten. Sonuçta o zeki bir adamdı.
Kalan yol boyunca ikimizde kendi köşemizde, sessizce geçirdik. Dürüst olmamı isterseniz hiç de beklediğim gibi bir yolculuk olmamıştı.
Yani bilirsiniz, biraz daha sohbet ederiz, biraz daha fazla şey öğrenirim belki diye düşünmüştüm. Sakın bana daha romantik bir şey beklediğinizi söylemeyin. Bu adama asla aşık olamazdım, ve olmayacaktım da. Çünkü bu bütün planımızı bozardı. Hem... Aşka inanmayı bırakalı çok oluyordu.
Aradan çok az bir zaman geçti ve araba da sonunda durdu. Yağmur delidesine yağmaya devam ediyordu.
Claire: Her şey için teşekkür ederim Bay Depp..
Johnny: Rica ederim. Benim için bir zevkti.
Bana gülümseyen yüzüne basit bir gülümsemeyle veda ettim ve arabadan inmek için kapıyı açtım.
Kapıyı kapatıp arkamı döndüğümde yağmurun gerçekten ne kadar şiddetli olduğunu anlamış oldum. Daha ineli bir dakika bile olmamıştı ama sırılsıklam olmuştum bile.
