"Ben ezeli aldım. Götü yiyen, gelsin alsın benden!"
Bir dava nelere sebep olabilirdi ki?
Ama bir kan davası her şeye sebep olurdu.
"Hepiniz duyun, bilin ki, bundan böyle.."dedi ve tekrardan salondaki herkese teker teker baktı. Aziz ağa bile bir an...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dar koridora girdiğim sırada gereksiz bir gerginlik hissettim. Saçımı düzelttiğim sırada adım atmamla sağ tarafımdaki kapının açılıp, kolumdan çekiştirilmem bir olmuştu. Çığlık atacaktım ki, eliyle buna engel olup, çoktan beni kapıyla kendi arasında sıkıştırmıştı. Gözlerimi açtığım sırada, çırpınmaya devam ediyordum ki onu gördüm. İçimde nükseden nefretle bende aynı şekilde baktım ona. Çırpınmayı kestiğim sırada elini çekmişti. Ha şöyle der gibi bakıyordu bana. Öfkeyle ve şaşkınlıkla baktım ona.
"Sen ne yaptığını sanıyorsun!"
🙃
Hiç bir şey olmamış gibi davranarak, kendini daha da yakınlaştırdı. Bu ondan daha da iğrenmeme sebep oluyordu. Birde beni süzmesi yok muydu? Çıldıracaktım! Boşluğuna denk getirip bir anda ittim onu.
"Aziz ağa! Ne yaptığını sanıyorsun sen?"
Bana bir kaç adım uzaklıkta kalarak normal bir şey yapıyormuşçasına bakıyordu. "Ne yapmışım ezel?"
"Birde soruyor musun?" Öfkeyle aziz ağaya doğru adım attım. Ne ağası be! Buna adam bile denmezdi. "Sen hangi hakla, beni bu şekilde çekiştirirsin?"
Ciddiyetimi fark etmesine rağmen bozuntuya vermedi. "Ezel, abartma. Sadece konuşmak için uygun bir an." Koluma dokunacağı sırada öfkeyle ittim onu. "Sakın bana dokunma bile!" Tahammülüm yoktu bu adama. Önceden böyle de değildim ama yoktu tahammülüm. "Bana bak Aziz ağa! Bir daha sakın böyle bir şeye kalkışma! Seni yoksa."diyemeden kesti sözümü. Bir anda beni itmesiyle kapıya çarptı sırttım. "Ya naparsın Ezel?"
Üstüme yürümesiyle korksam da belli etmedim. "Neler yapacağımı sen daha iyi bilirsin. Değil sen, kimsenin haddi değildir bana dokunmak ki sen haddini de aştın!"
"Prenses hanımı rahatsız mı ettik?" Dedi alayla.
"Ettin!"
"Ömere de böyle dedin mi?"demesiyle çattım kaşlarımı. "Ne ömeri, ne saçmalıyorsun?"
"Ne saçmalıyorum demi ezel?" Bir anda, kaşlarını çattı. "Sen düşman olduğunuz o adamın arabasına binerken sorun yok, ben seni odaya çekince mi sorun oldu?"
"Ne arabası? Kimin arabasına binmişim? İyice saçmalıy-"diyemeden sustum. Kafama dank etmişti olaylar. Duymaz olur muydu aziz ağa. Duyardı tabi. "O kadar önemsiz bir olay ki, sen demesen aklıma gelmezdi. Her şeyi geçiyorum, sen kimsin ki bana hesap soruyorsun?"
Kırılan gururunu fark etmemek elde değildi. Herkes bilirdi aziz ağanın bana ilgisini. Sürekli olarak bize gidip gelmesi, hiç bir bayramı kaçırmaması, sürekli doğum günlerimde hediyeleri.. daha niceleri. Ama ben görmemezlikten geldikçe bu adam başıma çıkmıştı belli ki.
