"Ben ezeli aldım. Götü yiyen, gelsin alsın benden!"
Bir dava nelere sebep olabilirdi ki?
Ama bir kan davası her şeye sebep olurdu.
"Hepiniz duyun, bilin ki, bundan böyle.."dedi ve tekrardan salondaki herkese teker teker baktı. Aziz ağa bile bir an...
İnanamıyorummm 45K olmuşuuuzzzz🥳🥳🥳 İyiki varsınız güzel okurlar🫶🏻 Sevgiyle kalın, yağmur ❤️
/Ölümle yaşam arasında, bir çizgideyim./
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- Klasik renklerin ağırlıklı olduğu reyonlarda gözlerini gezdiren kadının ardında büyük bir sessizlik hakimdi. Ara sıra fısır fısır konuşmalara da şahit oluyordu ama göz ardı ediyordu. Etrafında pervane olan çalışanların kucağına bir bir bırakmıştı poşetleri. Seçtiği her bebek kıyafetine aşkla bakıyor, sonrada kızların kollarına bırakıyordu. Herkesin aklında ise bin bir soru vardı. Kimisinden şaşkınlık nidaları yükseliyordu. Kasaya doğru geçtiğinde gülümseyen bir ifadeyle kendisini karşılayan kadına küçük bir tebessüm sunmuştu.
"Çok güzeller ezel hanım."
Ezelde tıpkı müdür gibi bakmıştı bebek kıyafetlerine. "Evet öyle."
Ezel mağazaya girince müdürü özellikle ilgilenir olmuştu. Şahduranların gelini gelmişti gelini. E tabi hizmette kusur etmezdi. Tek işaretiyle mağazayı kapatırdı. Tek bir hareketiyle tüm mağazayı alada bilirdi. Neyseki memnun kalmıştı gelin ağa.
"Hayırlı olsun inşallah."gözleri ezelin dümdüz karnına değmişti. "Kaç aylık gelin ağam?"
Ezel başını şaşkınlıkla kaldırmıştı. Eli istemsizce karnına gitmişti. "Ha?"
"Yoksa haftalık mı?"
"Ah yok, bunlar dilhun için. Yakın arkadaşımın hepsi. Geçen akşam hamile olduğunu öğrendik bende sürpriz yapmak istemiştim."
Kadın şaşkınlıkla ısırdı dudaklarını. Pot mu kırmıştı! Ah rezillikti tamamen. Ne diye bilip bilmeden konuşuyordu yahu?! "Kusura bakmayın ezel hanım."
"Sorun değil." Poşetlere uzandığı gibi almış ve çıkmıştı. Bebek mağazasına girdiğinde bu kadar fısıltının çoğalmasını şimdi daha iyi anlıyordu. Çok geçmeden içeride dediği her şeyin yayılacağını bildiğinden hazırda bekleyen araca doğru ilerdi. Tahir elindeki mağaza poşetlerini aldığı gibi bagaja atmıştı. Ezel bindiğinde kapısını kapatıp, şoför koltuğuna kuruldu.
Dilhun hamileydi. Bu duruma o kadar sevinmişti ki. O akşam arkadaşına sıkı sıkı sarılmış, saatlerce mutluluktan ağlamıştı. Ömerin kızmasının ardından zar zor dinmişti gözündeki yaşlar. Kocası ağlamasına bile karışıyordu! Bugünde dayanamayıp bir sürü ciciler almıştı. Evde fazlasıyla sıkıldığından dolayı hava almakta istemişti. Konağa gitmek istemiyordu. Ömeri özlemişti.
"Şirkete doğru sür tahir."
"Yenge, ağam eve bırakmamı söyledi."
"Dediğimi yap tahir! Zaten dikmiş seni başıma. Ağam da ağam, başlıycam ağana!"
