"Ben ezeli aldım. Götü yiyen, gelsin alsın benden!"
Bir dava nelere sebep olabilirdi ki?
Ama bir kan davası her şeye sebep olurdu.
"Hepiniz duyun, bilin ki, bundan böyle.."dedi ve tekrardan salondaki herkese teker teker baktı. Aziz ağa bile bir an...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fav🦋
- Göğsünde büyük bir acı vardı. Bu acı insanların onun duygusallığından faydalanmasındandı. Bir insanın duygularıyla oynamak bu kadar kolay mıydı ya? Üstelik hamile bir kadındı, bu kadar acımasız olmak zorunda mıydı? Yüzüne baka baka bu şekilde konuşması..ah çok acımasızdı. Karnındaki bebeğine zarar gelebilirdi! Belki üzüntüden kahrolurdu! Hiç mi düşünmüyordu? Zaten düşük riski vardı ve bu şekilde konuşması tamamen vurdumduymazlıktı!
Gözlerinden akıp giden, bir tek göz yaşları değildi. Anıları da bir bir akıp gidiyordu. Bu nasıl bir hüzündü? Bu nasıl bir andı? Duydukları normal miydi? Kalbisinin sızısını öyle bir hissediyorduki.. Bebekleri de hissediyor muydu? Zorlukla yutkunmuş, oturduğu sandalyenin kenarına tutunmuştu. Nereye kadar devam edecekti arkasındaki kadın? Nereye kadar canını yakmak isteyecekti? Bir kadının düşmanı neden yine bir kadındı? Son söylediği şeye kadar ezel gerçekten bir anlığına ona üzüldüğünü hissetmişti. Hatta neredeyse sarılarak avutmak isteyecekti. Buzlaşan bakışlarının ardından, elinin tersiyle göz yaşlarını silmiş, hemen ardında duran zişana çevirmişti başını.
"Onunla birlikte olacak kadar kendimi kaybettiğim için özür dilerim. Gerçekten çok çok üzgünüm..."
Dudaklarında tiz bir gülüş vardı. Zişana öyle bir baktı ki, korktuğunu anlamıştı. Karşısındaki kadın akan timsah göz yaşlarının ardından yutkunmuştu üst üste. Ezeli çok mu hafife alıyordu? Kızaran gözlerine nazaran gür bir kahkaha atmıştı. Hatta öyle bir gülüyordu ki, tüm konakta duyulmuştu kahkahaları. Kendini tutmak istese de olmuyordu. Eliyle ağzını kapatmaya çalışsa da gülüşleri bitmiyordu. Sonlara doğru solan gülüşlerinin ardından ciddi bir ifadeye bürünmüştü. Kararan gözleriyle bakıyordu karşısında oturan kadına. Bir anda öne doğru eğilmiş, eliyle zişanın kafasına dokunmuştu. Bir kaç kez işaret parmağıyla vurmayı da ihmal etmemişti.
"Sen kendini çok mu zeki sanıyorsun?" Öyle bir tıslamıştı ki, zişan hiç olmadığı kadar korkmuştu. Ezel hem deli gibi gülüyor hemde hiç olmadığı kadar ciddi ve sert bakıyordu.
Deliydi bu kadın!
"N-ne diyorsun ezel?"
Ezelin dudakları kıvrılmıştı. "Demek kocamla yattın ha?" Kahkaha atmıştı tekrardan. "Ve çok üzgünsün öyle mi?" Tekrar tekrar kahkaha atmıştı. "Üzgünmüş!" Kadının aklıyla oynuyorlar sonrada delisin diyorlar! "Sen benim kim olduğumu gerçekten unutuyorsun. Hani o zehir dilli dedikleri o kadın varya?"kendini işaret etmiş, göğsüne iki kez vurmuştu. "O kadın benim ben! Ve andım olsun ki seni öyle bir zehirlerim ki.." zişana doğru eğilmiş, gözlerini üstüne dikmişti. "Ölürsün!" Tek eliyle çenesini kavradığı gibi sıkmış, kendiyle beraber onunda ayağa kalkmasına sebep olmuştu. Tırnaklarını çenesine öyle bir geçirmişti ki, zişanın acı dolu çığlıklarını duymak ona daha da zevk veriyordu.
