"Ben ezeli aldım. Götü yiyen, gelsin alsın benden!"
Bir dava nelere sebep olabilirdi ki?
Ama bir kan davası her şeye sebep olurdu.
"Hepiniz duyun, bilin ki, bundan böyle.."dedi ve tekrardan salondaki herkese teker teker baktı. Aziz ağa bile bir an...
Bölüm geç geldi biliyorum. Ama çalıştığım için yetişemiyorum kusura bakmayın.
41 Kere maşallah diyerek başlıyoruz bu bölüme. Hemde 52K olmuşuzz🫶🏻💘 Siz mükkemmeel detaysınız 🧿🫶🏻
Arkadaşlar bazen sorular soruyorsunuz ama açıklayamayacağım konularda bir şey diyemiyorum. Söylersem bir anlamı olmaz. Ama elimden geldiğince size bazı şeyleri açıklamaya çalışıyorum. Onun dışında her bölüm biraz daha detaylı anlatımla sizlere sunuyorum. Aklınıza takılan,(karakterlerle ilgili, ya da beğenmediğiniz, anlamadığınız bir şey.) varsa sorabilirsiniz. Elimden geldiğince dönüş yapacağım🫶🏻
Ezel ve ömerin hastanedeki konuşmasından devam ediyoruz.
Aşağıya gergin bir ömer ağa bırakıyorum ❤️
~Ömer~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ezel bir anda ayaklanmıştı. Kartı sarptan aldığı gibi arkasını çevirmişti.
"Oyun asıl şimdi başlıyor."bunu sesli dile getirmişti. Bakışları ömeri bulurken, tek kaşını kaldırmıştı. Notu havaya kaldırmış, meraklı bakışlarını da kocasına dikmişti.
"Bu ne demek ömer?"
Bazı gerçekler vardı. Bu gerçeklerinde sınırları belirliydi. O sınırları kimlerin geçeceği de her zaman bilinirdi. Bir tek ezele yasaktı gerçekler. Ömer ağa bu sırların ortaya çıkmaması için yıllar boyunca ruhunu ortaya koymuştu. Kendinden vazgeçmişti. Eski hayatını silmişti. Yep yeni bir başlangıç yapmıştı. Belki de hiç ummadığı yollardan geçmişti. Hiç bir yol bu kadar zor olmamıştı onun için.
Ömer hiç istifini bozmadan baktı karısının suratına. Bakışlarını çekmeden sert sözlerini dile getirmişti. "Sarp mısın nesin çık dışarı!"
Sarp yerinden biraz bile kıpırdamazken ömer ağa bu duruma daha da delirir olmuştu. Ezelin de tepkisiz kaldığını görmesi onu zıvanadan çıkarıyordu.
"Çık diyorum sana!"deyip yerinden doğrulmaya çalışıyordu. Ezel anında kollarına asılmıştı. "Ömer dikkat et." En ufak bir tepkide zarar görebilirdi. Bu da durumunun daha kötü olmasına sebep olurdu.
"Söyle çıksın elimden kaza çıkacak!"
Ezel gözlerini devirirken, bakışlarını sarpa çevirmişti. "Çıkabilirsin sarp." Sarp ikiletmeden, başıyla selam verip gitmişti. Ömer ise anında kaşlarını çatmıştı. "Bu pezevenk senin emrin dışında bi bok yapmıyor mu?"
