"ငါ့မိဘကိုထည့်မပြောနဲ့...."
"မင်းတို့မိသားစုကငွေမမက်လို့လား...
ဒါပေမယ့်မင်းမက်တဲ့
ပုံစံကမင်းအမေထက်ပိုပြီးရှက်စရာကောင်းနေတယ်ParkJimin.."
အသက်ရှုသံတွေပြင်းထန်လာပြီးနှလုံးခုန်သံ
မြန်ဆန်လာကာချွေးတွေပြန်လာသည်။
Jiminနှုတ်ခမ်းတွေဖြူဖျော့လာပေမယ့်
Jeonကိုတန်ပြန်ကြည့်နေသောမျက်လုံးတွေ
သည်ရဲရဲတင်းတင်းပဲ။
အဲ့တာကJeonJungkook။သူသိပ်စိတ်ကုန်ခဲ့တဲ့
JeonJungkookပဲ။ငွေသာမက်ခဲ့ရင်ဆည်းစိမ်
တွေအပေါ်မှာသာယာချင်ခဲ့ရင်မင်းလိုကောင်မျိုး
ကို၇နှစ်လုံးလုံးဒူးထောက်ခယချော့မော့ဝဋ်ခံမနေခဲ့
ဘူးလို့ပြန်ပြောမိရင်လည်းသူ့ဘဝကိုနှိမ်တယ်ဟု
ဇာတ်နာပြဦးမယ့်လူ။
"ရှက်စရာကောင်းနေရင်ထွက်သွားလိုက်လေ
ထွက်သွားလိုက်....မင်းကိုဘယ်သူကခေါ်
လိုက်လို့ရောက်လာတာလဲ.."
"ParkJimin!!!!"
"ငါမင်းကိုလမ်းခွဲနေတာကြာပြီ
အဲ့တာတွေကအားနေလို့ပျင်းနေလို့
ပြောနေတယ်ထင်လို့လား စိတ်ကုန်လို့
စိတ်ပျက်လို့ မချစ်တော့လို့ ပြောနေတာ
အတည်ပါ JeonJungkookရဲ့
အတိအလင်းကိုငါပြောနေခဲ့တာပါ..."
"ဖောက်ပြန်ချင်လာလို့
စိတ်ကုန်စိတ်ပျက်မှုလို့ခေါင်းစဉ်တပ်ခဲ့တာပါ
စိတ်ကုန် စိတ်ပျက်ရအောင်
ငါဘာများလုပ်ခဲ့လို့လဲ...ငါဘာမှမလုပ်ဘူး
ငါ့အလုပ်ငါလုပ်ပြီး ငါ့ဘဝအစီအစဉ်တွေ
အတွက်ပဲငါကြိုးစားခဲ့တဲ့ကောင်"
"အဲ့တာဆိုလည်းကြိုးစားနေလိုက်လေ..
ငါ့ကိုလာမပတ်သတ်နဲ့
ငါဘာလုပ်လုပ်မင်းနဲ့ဘာမှကိုမဆိုင်ဘူး
မင်းကိုငါမချစ်ဘူး လုံးဝမချစ်တော့ဘူး
မင်းနဲ့ပတ်သတ်ပြီးငါ့ဆီမှာဘာမှမရှိတော့ဘူး!!!"
"မပြောနဲ့!!!!"
"ပြောမယ် !!
ငါမင်းနဲ့ပြီးပြတ်ချင်တယ်JeonJungkook!!!
မင်းကလေ...ဘာနဲ့မှထည့်တွေးပေးလ်ို့မရအောင်
ဖြည့်တွေးပေးလ်ို့မရအောင် အတ္တကြီးလွန်းလို့
ရှောင်ပါရစေ ငါရှောင်လ်ိုက်ပါရစေ..."
"မင်း...ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားစမ်း..."
နာကျင်လွန်းလို့ပါ။မကြားနိုင်လွန်းလို့
အသံဆက်မထွက်နိုင်တော့အောင်
လည်တိုင်ဆီရောက်သွားသော
Jeonရဲ့လက်တွေ။
