"မောင်!! ငါ မာဖလာလေးခုတောင်ထိုးလာတယ်.."
နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေစဉ်အခန်းတံခါးအား
ဝုန်းဒိုင်းဖွင့်ဝင်လာသောအသံကြောင့်Jeonလန့်နိုးသွား
သည်။အိပ်ခေါက်ပျက်သွားခြင်းကြောင့်လှမ်းအော်
လိုက်ချင်ပေမယ့်အော်ချ်ိန်မရအိပ်ရာပေါ်ခုန်တက်ကာ
ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ခွလာသောသူ။
"အိပ်နေတာကွာ...အစောကြီးကို..."
"မအိပ်နဲ့...ငါတစ်ညလုံးထိုးထားရတာ ထကြည့်
ခုထကြည့်.."
ဝါသနာကဘာလဲရေရေရာရာတော့သူမရှိပေမယ့်
Jim inကHandmade လေးတွေလုပ်တာလည်းရသည်။
သီချင်းလည်းအနည်းအပါးဆိုသည်။ပရဟိတဘက်
တွေလည်းစိတ်ဝင်စားခဲ့သူဖြစ်သည်။ဆရာဝန်ကြီး
သူဌေးကြီး လျှမ်းလျှမ်းတောက်အနုပညာရှင်လို့
ကြီးမားတဲ့အိမ်မက်တွေကိုပြင်းပြင်းထန်ထန်မမက်ခဲ့ဘူး။
သူကသူ့Lifestyle လေးနဲ့သူသွားခဲ့တဲ့သူ။
အချိန်တန်ရင် ဘွဲ့ယူပြီးရင်သူCompany ကောင်း
ကောင်းမှာအလုပ်ဝင်မယ်။ပြီးရင်မောင့်ကိုလက်ထပ်မယ်။
ဒါသူ ..အရိုးရှင်းဆုံးတွေးခဲ့တာပဲ။
"မောင် ထကြည့်လို့!!!"
"ညှောင်စိန်ပဲ...ငါချစ်လိုက်ရရင်တော့..."
အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြင့်Jeonဟာအိပ်မှုံစုံမွှားဖြင့်
ထလာသည်။ထထိုင်ကာကုတင်ခေါင်းရင်းမှီ
ထိုင်တော့ပေါင်ပေါ်ခပ်တည်တည်ပဲလာထိုင်သည်။
"ဆင်း....လေးတယ်..."
"မဆင်းဘူး ထိုင်မှာပဲ..."
ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးအားသိမ်းကျူံးဖက်
ထားလိုက်ကာအိပ်ရေးမဝသေး၍သူ့ပုခုံးလေး
မှီပြန်အိပ်ဖို့လုပ်သည်။
"အဝါရောင်တစ်စုံ အနီလေးတစ်စုံ
TaeHyungတို့အဆင်ပြေသွားတဲ့အခါ
မင်္ဂလာဆောင်ရင်လက်ဖွဲ့ပြီး ငါတို့လေးယောက်
ဒီမာဖလာလေးတွေနဲ့ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့လေ
မောင်...ဘာအရောင်ယူချင်လဲ..."
"အနီ...."
"ဘာလို့ အနီလဲ အနီက TaeHyungရဲ့အရောင်လေ
သူကအနီနဲ့အရမ်းလိုက်တာ Yoongiကလည်း
အသားအရည်လှတော့ကွက်တိပဲ မောင်အနီယူလို့
မရဘူး ငါအဝါရွေးထားတာ.."
