Dalawampu't anim
Ngunit mabilis ko rin na pinahid iyon at ibinalik ang kamay ko sa mga kamay niya. Pinipigilan ko rin ang mga kamay niya para hindi niya masabunutan ang buhok niya. He hasn't calmed down yet.
Panay rin ang pagmumura nito. Not because he is angry but more on being frustrated.
"Haliya." pagtawag nito sa pangalan ko.
Mahigpit pa rin ang hawak ko sa kamay niya. "Uwi na tayo. Gusto mo na?" mahinahon kong tanong.
Kagat ang labi at nanatiling nakayuko. He is in so much pain.
"Dad's there." hirap na sagot nito. "He'll just get angry."
Tumango ako. "Okay..."naiitindihan kong sagot. "Dito lang tayo hanggang sa maging okay ka..."
Nasa dulo kami ng hagdan at magkatabi. Nakayuko si Larkin na para bang desperado itong pakalmahin ang sarili. But instead to calm...he became more frustated.
"Larkin...don't force it." panay na sabi ko.
"I don't want you see me like this.." nanghihina ang boses na salita nito. Pagod na ito.
Matagal ko siyang tinitigan. Huminga ako ng malalim. Nag isip ako ng matagal. Hanggang sa tumayo ako. I saw Larkin's eyes got widened. Until he slowly nodding like he is ready whatever my decision will be.
Ngunit imbes na humakbang paalis ay naglakad ako hanggang sa makarating sa harapan niya. Hindi man siya nakatingin ng diretso sa akin ay alam kong sinusundan niya ang mga paa ko kung saan patungo.
Nang makita niyang nakaharap iyon sa tapat niya ay doon siya unti unting nag-angat ng tingin.
"I'm not gonna leave you, I'm sorry." I firmly said. "Besides...you owed me a date." dugtong ko pa.
I saw his lips opened like he was about to say something but closed it instead. He just keep looking at me with surprise in his eyes.
Bumagsak ang ulo nito. "Do you still want to date....me?" tanong nito habang nakayuko. "...after what I've done?... after this?"
Kumunot ang noo ko. "Why not?" umupo na ako at sumilip sa kanya. Nang hindi ko mapigilan ay hinaplos ko amg ibaba ng mata nito. Naramdaman ko pa doon ang natuyong luha.
"We're breaking the usual right? And this is how I break your reasons about doubting yourself..."
Hirap itong tumitig sa mga mata ko. "Haliya, I'm serious."
"Seryoso rin ako." mabilis kong pagsagot. "Even in short time, I already know you....Hindi mo kailangan maging okay kung hindi naman iyon ang totoong nararamdaman mo. I've said that so many times right? Hindi mo kailangang tumakbo palayo..."
Larkin stood up with me and gave me an embraced after. Ang isang kamay nito ay nasa likod ng ulo ko habang ang mga braso ko naman ay kaagad na yumakap sa bewang niya. He kissed the side of my head...napapikit ako dahil doon.
He didn't said anything just hugging me. Ako naman ay panay ay paghaplos sa likod niya.
Ngunit sadyang malamig na rin ang gabi kaya nararamdaman ko ang pagtayuan ng mga balahibo ko sa braso.
"Gabi na. Uwi na tayo." aya na nito bigla sa akin pauwi. Naramdaman ko ang likod ng palad niya na humaplos sa braso ko. "Your skin is cold."
He took off his hoodie jacket. "You should've wore something with sleeves...para hindi ka lamigin lalo na kapag ganitong gabi." salita pa nito habang sinusuot nito iyon sa akin.
Tahimik akong sumang-ayon.
Naglalakad na kaming dalawa paalis ng patio ng simbahan ng bigla itong huminto. Dahilan bakit ako napalingon sa kanya.
