Gece uyuyamadığı için omegleye giren Jungkook, karşısına çıkan çocuğa aşık olur. Fakat mesafeler istedikleri zaman buluşmalarına engeldir. Bu da yetmiyormuş gibi dünyaya bir virüs yayılır.
Sabah okul için kalktığımda hemen telefonuma baktım. Çok şükür yazmıştı.
"Günaydın, dün bir işim çıktı bakamadım mesajına özür dilerim."
"Sorun değil."
Aynanın karşısına geçip kendime baktım. Nedense bugün daha hoş gözüküyordum. Hemen elime telefonumu alıp anlık çektim ve Taehyung'a attım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Jungkook"
"Efendim?"
"Çok güzelsin"
Yazdığı mesaj kalbimin 10 kat daha hızlanmasına sebep olurken onun da bir fotoğraf attığını gördüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bide benim tipime bak, sabahları nasıl böyle güzel olabiliyorsun?"
"QHAHSHAHHA Taehyung çok tatlısınn."
"Tatlı mıyım?"
"Evet."
Ben hala mal mal sırıtırken üstten saate baktığımda 10 dakikamın kaldığını gördüm. Ahh, zaman çok hızlı geçiyordu.
Otobüs geldiğinde hemen arkaya oturdum. Sonraki durakta durduğunda otobüse biri bindi. İlgilenmediğim için yüzüne bakmıyordum. Tam o sırada yanıma oturdu. Bakışlarımı ona çevirdiğimde yine korku bedenimi sarmıştı.
"Neden öyle bakıyorsun?"
"N-neden o kadar yer varken yanıma oturuyosun?"
"Otobüs benim. İstediğim yere otururum."
"N-ne demek benim"
"Baya benim işte."
Yerinden kalkıp şoförün yanına gitti.
"Paranı sonra veririm. Hadi in şimdi."
"Tamam efendim."
Hemen telefonumdan Taehyung'u aradım. Açmıyordu. O şoför koltuğuna geçti. Hiç bilmediğim yollardan gitmeye başladığında anlamıştım. Korkudan titreyen ellerim yine bir aptallık yapıp telefonu düşürdü.
