7020 // Taekook

6

Sabah şiddetli bir baş ağrısı ile uyanmıştım. Yavaşca yataktan kalkıp telefonumu aldım ve saate baktım. Harika... Derse geç kalmıştım. Ama zaten bu baş ağrısı ile gidebileceğimi zannetmiyordum. Yataktan kalktığımda aniden dönen başım ile duvara tutunup dengemi sağlamaya çalıştım. Biraz daha iyi hissedince mutfağa geçip ekmek kızarttım ve üstüne krem peynir sürüp yatağıma geri döndüm.

"Günaydın, okula gittin mi?"

"Jungkook, bir sorun mu var?"

"Woojin birşey mi yaptı, iyi misin?"

"Jungkook?"

Mesajları okuduktan sonra derin bir nefes alıp cevap yazmaya başladım.

"Taehyung, iyiyim ben. Derse gitmedim bugün. Uyuyakalmışım ve sanırım hasta oldum."

"Günaydın, çok korktum. Şuan nasılsın, ağrı kesici falan içtin mi?"

"İyiyim. Sen eve sağ salim döndün değil mi?"

"Evet. Arabadayım ben."

"Biryere mi gidiyorsun?"

"Evet, birkaç işim var."

"Anladım."

Son mesajı yazıp telefonu yatağa bıraktım ve salona geçtim. Televizyonu açtığımda hayatımda hiç olmadığım kadar şok olmuştum. Televizyonda ki spikerin söylediği şeyler bayılmama neden olacak kadar garipti.

"Henüz nedenini çözemediğimiz bu virüs, hastaneleri dolup taşıracak kadar ilerledi. Virüsün Çin, Kore ve Amerika'da yaygın olduğu tespit edildi."

Çalan telefon ile tüm dikkatim dağılırken içeriye gidip telefonumu aldım. Arayan Taehyung'du.

"Jungkook, haberleri izledin mi? Nerden çıktı bu şimdi? Üstelik sen hastasın. Lütfen doktora git ve test ol."

"Evet, izledim. Ama benim hastalığım sıradan. Hep hastalanırım zaten."

"Off, ciddi birşeye benziyor. Sınırlar kapatılırsa yanına gelemem Jungkook."

Söylediği şey ile donup kalmıştım. İçten içe çok üzülsem de ona belli etmemek adına konuştum.

"Hayır, olumsuz düşünme. Bence ciddi birşey değildir."

"Umarım, her neyse şimdi kapatmam lazım. Babam ile bu konu hakkında bilgi almalıyım."

"Babanla konuşmuyordun?"

"Evet, konuşmuyorum zaten. Onun şirketinde bi arkadaşım var. Ona söylerim."

"Tamam, bana haber ver."

"Veririm. Görüşürüz"

"Görüşürüz."

Telefonu kapattıktan sonra derin bir nefes alıp akşama kadar televizyon izlemiştim.

-

Saat akşam 6 civarlarıydı. Televizyonda söylenenlere göre çoğu hastane bile karantinaya alınmıştı. Okullar ne durumdaydı hiç bir fikrim yoktu. Birden aklıma gelince telefonumu elime alıp sınıf grubuna girdim.

Sınıf hocası

Sayın veliler, eminim ki haberleri izlediniz. Durum oldukça ciddi fakat bizim ülkemizde henüz tespit edilmedi. Ama Kore'den buraya çok fazla gelen turist, ziyaretçi vs. var. Merak edenler için bilgilendirme yapmak isterim. Virüs Kore'de tespit edilmiş ve dediğim gibi ülkemize çok fazla gelen oluyor. Bu yüzden risk almamak amaçlı okullarımıza 1 hafta ara verilmiştir. Kendinize dikkat edin, iyi günler.

Tam tahmin ettiğim gibi. İş ciddileşmişti. Onu tekrar görememe korkusu miğdemin kasılmasına neden olmuştu. Hemen telefonumu alıp ona yazdım.

"Taehyung, durum ciddi. Bu virüs nasıl birşeyse burda bile oldukça etkili. Okullara ara verildi. Sen iyisin değil mi, Birşeyler ögrenebildin mi?"

Mesajı yazıp stresle tırnaklarımı yemeye başladım ve ondan gelecek cevabı bekliyordum.

5 saat.
Evet tam tamına 5 saat olmuştu ve Taehyung'dan haber alamıyordum. Aradığımda çalıyordu fakat açmıyordu. 5 saattir aralıksız peş peşe mesaj atıyordum. Meraktan delirmek üzereydim. Ben televizyona dalarken art arda gelen mesajlarla hemen telefonu açtım. Çok şükür ki o yazmıştı.

"Jungkook, yurt dışına çıktığım için karantinaya aldılar. Risk almamak içinmiş. İnkar ettim fakat dinlemediler. Babama ulaşmaya çalışıyorum. Özür dilerim sana yazamadım."

"Sorun değil, ama sen iyisin degil mi?"

"İyiyim. Normalde babamla konuşup özel uçak ile yanına gelebilirim. Ama o piçle asla konuşmam"

"Anladım."

Bozulmuştum. Çünkü babası yüzünden buluşamayacaktık. Babası ona ne yapmıştı da nefret ediyordu bu kadar?

"Jungkook, Sen uyu istersen. Yarın haberleşiriz."

"Tamam, iyi geceler"

"İyi geceler kendine dikkat et canım."

Yazdığı mesaj içimi titretirken bayılacak gibi olmuştum. Kalbim çok hızlı atıyordu.

"İyi geceler Taehyung. Sende kendine dikkat et."

Mesajı yazıp kendime bir kahve yaptım ve kanepeye uzandım. bir yandan kahvemi içerken diğer yandan da televizyon izliyordum. Her kanalda virüs ile ilgili şeyler vardı. Canım çok sıkılmıştı.

Üfleye püfleye içeri geçip hızla bir duşa girdim. Üstüme rahat pijamalarımı geçirip tekrar salona geçtim. Taehyung'u merak edip aradığımda yine ve yine şok içinde telefonu elimden düşürmüştüm.

"Aradığınız numara kullanılmamaktadır."

•
•
•
•
•

Bu virus nerden cikti bilmiyorum ama aklimda zaten boyle birsey vardi. Umarim cok sacmalamam ki zaten bu bolum hic icime sinmedi. Neysee