He Was My Ex,Now My Master

CHAPTER 19

I never felt mournful going home. When I was a kid, going back home is my most favorite part when I'm.

I was giddy to my comfort zone and leaving away is hard for me of circumstances of adjustment and unfamiliar environment. Ngayon, lahat ng pamilyar na nakikita ko ngayon ay bakit hindi ko makuhang maging masaya?

I didn't mean I'm not happy to see my kids because I'm excited but... a part of me is in so much regret and wanting to go back.

Pinahid ko ang luhang naglandas sa pisngi ko. Umalis akong madilim palang pero ngayon ay maliwanag na ang araw. My way home was so easy and smooth. Walang aberya na tila sang ayong umalis ako palayo.

While I was on plane, i was so hesitant to go inside but I did. Now I'm here, miles and miles far away from him.

Tinignan ko ang hubad na daliri. The ring that is now gone feels missing.

Dapat bang Hindi ko na iyon sinauli? I remember it leaving on my bed. But he gave it to me with a promise of our togetherness, and I thought it's only right to bring it back to him.

My heartbeats are not the same anymore. Everytime it beats stabs me. Baliw na ata ako. Natawa ako. Ang bilis mong mahulog Eleah kaya ka nasasaktan ngayon eh, kasi wala kang paninindigan...

Mariing pikit ang ginawa ko makalimutan lang ang pagsisi ngayon. Paulit-ulit na pumapasok sa isip ko, 'Ano kayang nangyari ngayon kay Lucas?' Hinahanap ba nya ako? Nag aalala ba sya? Nasaktan ko ba sya? Nababaliw na ako sa kakaisip pero ang isiping pakakasal sya sa iba ay hindi ko na makuha pang tumahimik. All I wanted to do is to cry and cry. Kung sana ay naging matapang ako para ipaglaban sya kaso.. mahina ako.

Inalis ko ang tingin sa kamay at tinanaw ang labas. Nasa probinsya na nga kami. The greens are everywhere. Most of the houses are far from city's fancy homes. The simplicity of  Aklan is kind of calming me. Nasa tabi ako ng bintana kaya langhap ko ang mabining hangin ng umaga.

Hindi ko pa nasasabi kay Nanay ang pag uwi ko. Sa oras na ito ay nagluluto na si Nanay ng agahan at si Tatay naman ay nagpapakain ng mga alaga nyang bibe, manok at baboy. My sister is going out to school as a highschool student. My babies are probably sleeping and soon to wake up. Thinking about them let go my worries and pain. Gusto ko silang makita na.

Nakikita ko na ang terminal at ilang sandali lang ay nakababa na ako. May mga pamilyar na mukha akong nakita. Nakita ko pa nga ang dating nanliligaw na driver sa akin. Pagkakita nya sakin ay nagulat sya at napatayo mula sa tinatambayan nilang mga drivers. He is Fernan, around early 30's of age and single. Maayos ang trabaho at mabait, laging tinatakbuhan ng mga tao sa baryo namin. He is the son of former mayor at kagawad sya ngayon. May negosyong bigasan sa palengke. A man like him that is willing to weigh the responsibility of a father even he's not own is not bad. But everytime I imagine myself on another man isn't accepting on my heart. Ayokong pumasok sa relasyong hindi ko naman mahal, at lumala lang ngayong nakita ko si Lucas.

Nakakatawa ang Tadhana. Paborito yata akong paglaruan.

"Eleah?! Uuwi ka pa, dapat nagpasabi ka para nahintay kita, buti nalang nandito ako ng maaga at nakita ka!" Si Fernan na may ngiti sa labi. Lumabas ang dimples nya. Ngumiti naman ako sa kaibigan.

"Agaran kasi ang uwi ko, hindi nga alam Nina Nanay eh," I said. He surveyed me and after he saw my baggage, he immediately get it from my hold.

"Tara na! Ako na Ang maghahatid sayo pauwi!" Gusto pa sana nyang kuhanin ang bag na dala ko ay tumanggi na ako dahil kaya ko naman.

Biniro kami ng kasamahan nyang mga driver dahil baka kami na raw na tinawanan ko naman. He jokely said, 'Aabot tayo dyan!'

"Akala ko nga matagal kapa roon na magtatrabaho. Buti nalang at umuwi kana. Mas maganda nga ang kita roon pero mas masaya kapag malapit ka sa piling ng minamahal mo." Ayon Kay Fernan habang nagbabyahe kami pauwi.