Brown hair, blue eyes & a gun

New agents & old phones

SKYLAR P.O.V

‘1, 2, 3 SHOOT!!!!!!’ ik schiet en mijn doelwit, op dit moment een champagne glas, knapt kapot. ‘Nice shot, Sky.’ Prijst 135 me. Ik lach, ja, die ging wel lekker. Een meisje zet een nieuw champagne glas neer en ik draai me weer om met mijn rug naar het glas. ‘1, 2, 3 SHOOT!!’ brult geheimagent 135 weer. Ik draai me razendsnel om en schiet in dezelfde seconde ook dit glas kapot. ‘You really become better everyday. In my opinion you can get a mission.’ Ik lach weer. Ik word sinds 2 jaar getraind voor geheimagent. De trainingen en alles zijn heel zwaar, maar ook echt heel leuk. Ik heb sinds een paar maanden een eigen pistool. Het is echt mijn trots en hangt boven mijn bed ’s nachts, geladen natuurlijk. Ik loop samen met 135 naar boven. we pakken een glas drinken en gaan zitten. ‘Do you still like it here?’ vraagt 135 terwijl hij me nog een keer een glas wijn in schenkt. Ik knik, ‘it’s really amazing. So much better than everything else in this world.’ Hij lacht, ‘I hope you’ll say the same in 50 years.’ ‘ah, Skylar. M wants to speak to you.’ Scarlett trekt me van mijn stoel af en pakt mijn glas af. ‘Why does she wanna speak to me?’ ik kijk haar vragend aan, zo vaak wil M niet met mij praten. Behalve als ik weer iets kapot heb gemaakt. Dat komt best vaak voor, zo’n 2 keer per week eigenlijk. Maar ik kan me dit keer niet herinneren dat ik weer iets heb gesloopt. ‘I don’t know.’ Zegt Scarlett, terwijl ze voor zichzelf ook een wijntje inschenkt. ‘But you gotta hurry, you know M don’t like it when she gotta wait for you.’ ik knik en loop richting M’s kantoor. Ik vraag me echt af wat ze wil. Als er weer iets kapot is, was ik het niet dit keer! Ik klop op de deur en M roept dat ik naar binnen kan komen. Ik doe de deur open. M zit heel statig achter haar bureau. Het is een vrouw van minstens 55 jaar, ze heeft kort grijs/wit haar en heel veel rimpels. ‘Come here Skylar.’ Zegt ze, terwijl ze naar de stoel voor zich wijst. Op de stoel naast de stoel waar ik ga zitten zit een andere geheimagent, 005. Hij glimlacht naar me. Zijn bruine haar moet nodig naar de kapper vind ik persoonlijk. ‘So, Skylar.’ Begint M, ‘I’ve seen your practises and I think you’re very good. Good enough for a mission.’ ik schiet van blijdschap de lucht in en donder met stoel en al op de grond. 005 kijkt me zeer verbaasd aan. ik spring zo snel mogelijk weer op en zet de stoel weer recht, waarna ik er netjes op ga zitten. ‘But…’ gaat M ongestoord verder, ‘you can’t go alone ofcourse. You’re 17 years old, so you can help 005 on his mission.’ Ik kijk naar rechts, 005 zit me met een dik blijhoofd aan te staren. Ik probeer te glimlachen. Kom op, waarom 005?!? Iedereen weet dat wij niet met elkaar kunnen. Hij vind dat ik onhandig, druk, roekeloos, onvoorzichtig, onverantwoordelijk, veel te nieuwsgierig en gevaarlijk ben. Niet dat ik dat niet een beetje begrijp, maar dat hoeft hij me toch niet altijd zo in te wrijven?! ‘Okay, cool.’ Weet ik er tot mijn verbazing uit te krijgen. M glimlacht stijfjes en gebaart dat ik weer kan gaan. ‘Take some rest Skylar, of should I say: 009?’ ik spring weer in de lucht van blijdschap, ik heb gewoon een schuilnaam, EINDELIJK!!!! 005 zucht diep bij het zien van mijn prachtige reeks vreugdedansjes. ‘Skylar, you gotta be here tomorrow at 5 o’clock in the morning, so 005 can tell you everything you gotta know.’ Ik knik hard. Natuurlijk, 5 uur ’s ochtends. Heerlijke tijd, ahum… ‘Well, thank you for coming 009.’ Ik geef M een hand en loop naar buiten. O!! M!! G!! eindelijk ga ik ook mee met een opdracht!!!!!! Okee, wel met 005’s opdracht, maar toch. Het is een opdracht! Ik maak nog een volleerd vreugdedansje en spring regelrecht bij 007 in de armen. ‘Mission?’ vraagt hij lachend. Ik knik blij. ‘with 005?’ vraagt hij verder, ik knik iets minder blij. ‘You can do it. congratulations by the way.’ Ik lach nog een keer en ren dan weg. Dit moet Scarlett weten!! 

 zodra ik mijn vader's erf op rijd knal ik voor de zoveelste keer tegen de veelste grote eikenboom aan. ik pak mijn barrel, dat ooit een fiets moet zijn geweest en smijt hem de schuur in. 'Papa, Paaaaaaaaap!!!' brul ik, terwijl ik het huis in ren. 'Wat is er? mag je mee op een missie?' vraagt mijn vader vanuit de keuken. ik ren naar hem toe en begin in alle talen van de wereld 'ja' te gillen. okee, eigenlijk alleen in het nederlands en engels , maar goed. 'Mooi, dat heeft M goed gedaan.' vind mijn vader. ik kijk hem dom aan, hij is nooit bijster enthousiast, eerder zakelijk. alsof hij precies doorheeft wat alles betekend bij de MI6. ik ren de trap op en hang mijn mooie pistool, geladen, boven mijn bed. Mijn vader vind het nooit zo'n goed idee, dat het geladen boven mijn bed hangt. maar ik vind dat als er een inbreker komt ik me moet kunnen verdedigen :) Ik heb eerlijk gezegt nog nooit echt op een mens geschoten, ik ben dus nog geen moordenaar. Maar daar gaat verandering in komen en ik begin op school gehehe. ik haal het elastiekje uit mijn haar en laat het haar over mijn schouders vallen. ik pak schone kleren en loop naar de badkamer. ik zet de douche aan op standje-gevaarlijk, terwijl ik vrolijk mee brul met "She's not afraid." die ik natuurlijk op heb gezet. ik draai me om en kijk in de spiegel. ik heb lang, golvend bruin haar en blauwe ogen. ik ben best slank, met lange benen. 007 vind mij het mooiste meisje dat hij ooit gezien heeft. hij zal wel iets zien wat ik niet zie want zo mooi vind ik mezelf niet. ik trek mijn kleren uit en stap onder de douche. Vanavond zou ik met 2 vriendinnen de stad in gaan. Niemand weet dat ik bij de MI6 zit en  dat ik daarom bijna nooit op school ben. iedereen denkt dat ik veel spijbel, ze moesten eens weten haha. ik was mijn haren en mezelf en stuiter dan zo snel mogelijk de douche weer uit. ik trek mijn jeans en een leuk topje aan. ik borstel mijn haar en maak er snel een iets lossere vlecht in. Nu nog een klein beetje make-up en we zijn klaar. ik glij via de trapleuning naar beneden en word opgevangen door mijn eigen vader. 'Ik dacht dat jij niet meer van de leunig zou glijden?' hij kijkt me streng aan. 'Vergeten.' ik spring op de grond. Ik pak m'n jas en loop naar buiten. Joëlle komt net het erf op rijden in haar BMW, ook een vader met geld te veel. ik stap bij haar in. 'Well, I missed you on school today, again, it was boring.' begint ze zuchtend. ik haal m'n schouders op. 'I wasn't there, so I don't know. But now we're going to shopping. So no talking 'bout school please.' ze knikt. ik draai aan de volume knop van de radio, een beetje harder mag wel. okee een heel klein beetje heel veel harder. Mijn telefoon begint te trillen. Ik zie dat Jason me belt. Jason zit in mijn klas en is nogal verliefd op mij volgens mij. hij stalkt me ontzettend en zit me steeds dingen te sturen als rozen en liefdesbrieven. echt zeer irritant. Ik doe het raam open en gooi mijn telefoon eruit. Joëlle kijkt me dom aan. ik haal mijn schouders op. 'It's a phone from last year. I need a new one.' ze lacht. ik kijk in de spiegel. ik kan een grote glimlach niet bedwingen. Ik mag gewoon mee op een missie bij MI6!!! dan dringt het tot me door. 'STOOOOOOOOOP!!!!!' brul ik. Joëlle trapt van schrik vol op de rem. 'What's the matter?!' alle auto's achter ons remmen ook als een gek. ik spring uit de auto en ren terug. de MI6 heeft dit nummer van me, ik moet altijd bereikbaar zijn. en hoe kan ik bereikbaar zijn als m'n telefoon op de straat ligt?! ik kijk op de grond, de auto's rijden toeterend langs me heen. Normaal gesproken zou ik vriendelijk zwaaien, maar daar heb ik nu geen tijd voor. Daar ligt mijn telefoon. Ik ren er heen en pak hem op. Er is nog niet overheen gereden gelukkig. 'SKYYYY!!!' gilt Joëlle, 'come here!!!' ik knik en loop weer terug. ik stap weer in de BMW, en kijk de hoofdschuddende Joëlle vragend aan. 'What? A older phone don't has to be a bad phone always.'